zaterdag 17 december 2011

43. Consuminderweekend

Niet lekker zijn heeft zijn voordelen. Ik kom veel minder in de winkel.
Al twee weken hang ik tegen ziek zijn aan, al kan het ook een vorm van oververmoeidheid zijn.
Ik had gewoon geen energie meer om nog iets extra's te doen en ben ook al twee weken niet meer bij de l.idl langs geweest.
Alleen het hoognodige komt nog in huis momenteel en alleen voor de lol naar de stad fietsen is ook al een straat te ver.
Nadeel is dat er ook geen extra geld binnen komt zo, maar zelfs dat kan me niet erg boeien.

Ik ontrommel nu meer en probeer weer het één en ander weg te werken. Oud papier net bijelkaar gezocht, glasbakwerk, kattenbak verschoond, vriezer ontdooid en schoongemaakt. Het gaat wel in kleine stukjes, maar we komen weer stapjes vooruit. Een schroefapparaat opgeraapt en weer in de doos gestopt, die de katten van de trap hadden gegooid van de week en waar ik dagen gewoon overheen stapte.
Allemaal van die kleine dingen, waaraan je merkt dat je energie ergens uit je tenen vandaan gepulkt moet worden.
Maar langzamerhand is er toch weer wat aan het kriebelen. De moed komt weer omhoog om zaken aan te pakken.

Een Kerstgevoel is er nog niet hier. Teveel andere zaken aan mijn hoofd momenteel ook.
Maar ik geniet wel mee van andere blogs waar de één nog mooier dan de ander gehuld is in kerstsferen. Dit jaar sla ik even over, denk ik nu.
De kaarsjes gaan wel aan en op wat kleinere schaal komt er nog wel een beetje Kerst binnen straks. Misschien krijg ik morgen ineens de geest, maar nu even niet.
Mijn huisje is zeker geen kandidaat voor het mooiste Kersthuis dit jaar.
Al kan ik wel intens mee genieten van andermans kerstgebeuren. Voor mij geen lichtslingers en verlichte rendieren, kerstmannen en andersoortige versiering. Zelfs mijn verlichte ster ligt nog gedooft op de tafel, omdat ik geen punt zie waar ik hem aan kan hangen.

Ook een personeelsfeest heb ik afgezegd. Leuk dat ze wat organiseren, maar op 20 januari in een heel andere plaats is niet iets waar ik aan mee wil en kan doen. Je kunt wel met een bus mee vanaf Den Haag Centraal maar wie brengt mij dan weer thuis 's nachts.
Er rijdt hier dan geen enkel openbaar vervoer meer. Het feest zou tot 23.30 duren en voordat je dan weer op Centraal bent is het ook weer middernacht.  
Dat is me één keer eerder overkomen. Toen kwam ik door treinstoringen en stremmingen ook alleen nog tot Den Haag Centraal en kon toen ook niet meer verder komen. Gelukkig was mijn oudste zoon nog wakker en die heeft me toen opgehaald. Maar om nu vrijwillig weer te gaan staan blauwbekken op een eng leeg station midden in de nacht was niet mijn prettigste ervaring.
Daarbij ken ik geen van mijn collega's, als thuishulp werk je nu eenmaal alleen. We komen elkaar hooguit bij een werkoverleg tegen en dat is pas iets van het laaste jaar en dan nog in steeds verschillende groepjes. Dus kennen doe je niemand echt.
Ik ben best in voor een gratis feestje, maar het moet wel haalbaar zijn en ik wil weer thuis kunnen komen zonder andere mensen lastig te moeten vallen. 

Mensenschuw ben ik zeker niet, dus het niet kennen is voor mij geen reden om weg te blijven. Ik ga ook vaak genoeg naar dingen toe, waar ik ook niemand ken. Naar een kerstmarkt of de stad in of een lezing die me interesseert, dan houdt het alleen erop af stappen me ook niet tegen. Er zijn wel veel meer dingen die ik rustig alleen doe, een cursus, een open dag, een fietstocht, een wandeling, een dagje treinen naar een onbekend stadje, een rommelmarkt, een kringloop, een dierentuin. Maar een bioscoop weer niet of uit eten ergens. Waarom weet ik niet, maar dat vind ik alleen niet leuk om te gaan doen.
Maar er blijft gelukkig nog genoeg over waar ik wel rustig alleen op af stap en doe. Vaak gratis en voor niks, ik hou de lokale bladen wel in de gaten of er iets leuks  in de buurt gaat komen of gebeuren. Dat knip ik uit en prik ik op mijn prikbord en heb ik zin dan ga ik.
Zo wil ik ook wel een dagje Leiden gaan doen ergens komende week, bij het Glazen Huis langs om de sfeer persoonlijk te ervaren daar en gelijk een stukje Leiden bekijken. Daar ben ik al een lange tijd niet geweest. Vroeger toen de kinderen klein waren ging ik wel vaker een dagje treinen. Met een railrunner en een kortingskaart kwam ik overal. Maar ze werden groter en vooral de jongste had eigenlijk nergens interesse in, dus dan doe je dat soort dingen niet meer. 
Maar nu kan het weer volop en ik blijf zeker niet in mijn huisje vastgeroest zitten. Ik heb twee weken vakantie nu, dus kan alles doen waar ik zin in heb, hopelijk komt mijn energie ook weer terug.       
  


  

1 opmerking:

  1. Zo lekker wat in huis omrommelen kan toch best eens lekker zijn. En blijkbaar heb je het gewoon even nodig om bij te tanken.

    BeantwoordenVerwijderen

Consuminderreacties graag!