vrijdag 31 augustus 2012

103. Oppakken weer en doorgaan

Ik probeer de lol in het consuminderen en in het leven weer terug te vinden. Door mijn lichamelijk intensieve werk als thuishulp met tien/elf huizen per week schoon te houden en - maken en daardoor moeheid bij thuiskomst, verlies je dat wel eens. 

Ooit deed ik het voor halve dagen en had ik een administratief baantje bij een uitgeverijtje ernaast en toen was het wel te doen, maar sinds twee jaar moet ik wel twee huizen per dag buitenshuis verwerken en dan is het wel zuur dat de financiele beloning zo slecht is.
Natuurlijk is het een tweede natuur geworden om zo voordelig mogelijk in te kopen, maar ik ben de lol gewoon even kwijt in veel dingen. 
Koken vind ik normaal leuk om te doen, maar ik maak er te vaak maar even wat snel klaar van.  En ook smaakt het me af en toe niet eens. 
Ik kan niet voldoende mijn aandacht besteden aan mijn eigen huisje en aan mijn eigen gedoetje. 
Na mijn werk ben ik gewoon vaak lichamelijk helemaal uitgeteld. 
Ik geniet niet genoeg van mijn huisje, ben te uitgeteld vaak om mijn tuin ook nog bij te houden, kom door de week amper nog in de andere ruimtes in mijn huisje en daar wil ik verandering in zien te krijgen.

Ik gaf mijn kinderen vaak de schuld van de rommeligheid in huis, maar dat kan ik nu niet meer doen. De laatste is al een jaar de deur uit en ik moet het gewoon mezelf toerekenen dat ik niet alles gelijk achter mijn bips opruim. Ik heb twee katten en die verharen wat, maar ze verplaatsen geen spullen. Dus alles wat er nu wel verkeerd ligt, is toch echt eigen schuld.
Mijn woonkamer is jaren een bron van ergernis geweest. Mijn te grote, meestal gekregen, meubilair uit mijn vorige grote flat paste gewoon niet in mijn nieuwe "oude" veel kleinere huisje, maar ik had het financieel zwaar en ik kon ook niet de energie opbrengen om het te veranderen. 
Nu probeer ik projectmatig steeds een stukje aan te pakken. 
Ik werk beter met een gericht lijstje voor het weekend steeds. 

Met de keuken ben ik nu ook al weer weken/maanden bezig geweest en dan moet ik het ook voornamelijk van het weekend hebben om weer een stukje verder te komen. En dan heb ik ook nog een zolder, schuur enz. om leeg te werken. Maar heel langzaam kom ik toch waar ik heen wil. 
In de woonkamer staan ook nog een paar ergernissen. De oude dikke tv staat nu nog ergens midden in het niets en de computer moet eigenlijk ook nog een ander plekje krijgen. 

De rest van mijn meubilair komt van Marktplaats, kringloop, gevonden en uit eigen voorraad en is in geen winkel te koop. 
Ik ben een jaar of honderd terug in de tijd verder qua inrichting van mijn woonkamer en dan past zo'n stuk modern leven eigenlijk niet in het plaatje. Maar wat tv kijken en computeren doe ik dan ook wel weer vaak samen 's avonds. Dus alles helemaal uit elkaar halen is ook weer een stap te ver. Of alles naar boven verplaatsen. Daar blijf ik dan weer op steken.
Want dan heb ik heb er gewoon hulp bij nodig van sterke mensen, want de tv is niet te tillen voor mij. 
Ook voor de keuken had ik gewoon mannelijke hulp nodig en dan is het elke keer een paar uurtjes in het weekend, dus erg snel gaat zo'n project ook niet echt. 
Ik moet het ook eerst echt bij elkaar sparen, voordat ik echt van start kan gaan. Pas na vier jaar kon ik daar aan beginnen en dan vergt het nog een hoop uitkienen en zoeken voordat echt van start gegaan kan worden. Dan heb ik wel een plan en zoek eerst uit hoe en waar ik het voordeligst uit zal zijn met mijn wensen. Maar de basis staat nu en nu is het een kwestie van invulling en afwerking.       
Nu ben ik weer aan het sparen voor een volgend project en ondertussen werk ik wat ik nu zonder geld kan doen eerst af. Dus tijd om weer verse lijstjes te maken. 



      

maandag 27 augustus 2012

102. Consuminderen stevig door

Heb even weer rommelige tijden gehad die geestelijk zwaar aantikten. Daarom het bloggen even laten liggen. Twee overleden personen in mijn omgeving. Eerst de echtgenoot van een consumindervriendin van jaren, hartstilstand en hij bleek nog net even jonger te zijn dan ik ben en daarna client van de afgelopen twee jaar, ook door een hartstilstand, alleen was deze net de 90 gepasseerd en had hij zijn leven wel aardig afgerond. Maar je schrikt toch, want de week ervoor ben je gewoon geweest en heb je gezellig ook weer een poosje gepraat na het werk en is hij er gewoon tussen uitgepiept op woensdag terwijl je er op donderdagmiddag gewoon weer gewerkt zou hebben en dan zou het ook hebben kunnen gebeuren.
Daar sta je achteraf pas bij stil. En als thuishulp hebben we geen medische eerste hulp opleiding gehad of zo.
Tussendoor is mijn buurman ook ernstig ziek, 82 jaar en het afgelopen half jaar al een keer of 9 opgenomen, twee keer een lichte tia en cpod.  Al  zijn hele leven astmapatient  en roker en het gaat gewoon slecht met hem. Prostaat kanker, waar hij wel iets voor had gekregen, maar wat niet meer geopereerd wordt en er is iets in zijn darmen/maag bij gekomen. Zakken bloed gekregen en hij is een weekje thuis geweest, maar ligt sinds gisteren weer in het ziekenhuis.
Constant aan de zuurstof inmiddels en dat wordt ook steeds meer.

Maar zelf ga ik gelukkig wel op de goede weg door. De boodschappen worden met boodschappenlijstje gehaald. Meestal maak ik wel een soort week-menu met de spullen die ik heb en die in de reclame zijn. Mijn huisje wordt ook steeds opgeruimder en leger. Ik krijg er nog lol in. Vandaag heb ik even uitgepakt en een paar plantjes voor de voortuin meegenomen, uit de reclame uiteraard. Ik had er een vlindermengsel in gezaaid, maar dat viel vies tegen. Wat op het plaatje stond, zag ik niet en het werd niet het beeld dat ik wilde zien. Maar nu heb ik weer een paar vaste plantjes meegenomen. Morgen hoop ik het huidige redelijk uitgebloeide lelijke zaaisel eruit te gooien en de nieuwe planten erin te zetten. Daarnaast nog wat nuttige planten als rozemarijn te zetten. Beetje bodembedekker erbij als klimop, daarvan heb ik achter nog een kweekje staan. Ooit ergens een takje meegenomen en die wortel laten schieten en die moet ik alleen maar uitdunnen steeds, dus vruchtbaar genoeg. Paar takjes naar voren en een deel zal wel vol groeien als bodembedekker. Ik heb ook nog bollen voor volgend voorjaar en het wordt nog wel eens wat.  

zondag 5 augustus 2012

101. Terug naar een simpeler leven

Je wilt wel, maar het lukt niet altijd even soepel. In mijn geval vaak door tijdgebrek. 
Eigenlijk zou ik gewoon lekker thuis willen zijn, maar dat kan helaas niet. Dus moet ik maar roeien met de riemen die ik heb. 
Zoals een medeconsuminderaar het omschreef, terug naar Het kleine huis op de prairie-leven, toen ze een dagje druk met jam-maken en koekjes bakken bezig was geweest. 
Vandaag ben ik wel vast voor morgen aan het koken geweest. Ik weet dat ik op maandag een energie-(vr)etende dag heb. Dan heb ik vaak geen energie meer over om nog een gezond potje eten te koken, dus heb ik vandaag vast voor 2 keer aardappels gekookt zodat ik morgen alleen nog wat erbij moet pakken aan groente. Braadworstjes waren afgelopen week ook in de aanbieding, dus die heb ik vandaag ook gebraden, zodat ik morgen niet meer na hoef te denken. Vandaag heerlijk met bietjes gegeten. En morgen weer een ander kleurtje groente. 



Gisteren een dagje uit geweest. Jaarlijks ga ik een dagje mee op stap naar het Castle Fest in de Keukenhof in Lisse met de jongelui. De jongelui gaan drie dagen normaal, maar moeders vindt 1 dag wel voldoende en dit jaar vonden jongste zoon en dochter met man en nieuwbakken kleinzoon één dag ook wel genoeg. 
Castle Fest is een heerlijk dag buiten met veel fantasy, geschiedenis, natuurmensen, middeleeuws leven enz. Niet alleen de artiesten en de mensen van vele stalletjes zijn verkleed, ook het publiek komt ook veelal verkleed binnen en er lopen complete kunstwerken tussen. 
Van jong tot oud is het één parade van zien en gezien worden en de sfeer is gewoon opmerkelijk lief en vriendelijk voor elkaar. Er is nooit rotzooi of vechten. 
Er lopen allerlei fantasie- en historisch verantwoorde figuren rond. 
Het is één groot feest waar volwassenen ook eens een hele dag hun grote hoofdrol kunnen spelen. Op de parkeerplaats is het al ogen uitkijken wat er allemaal uit de auto's komt rollen. Mensen die hun kostuums vervolmaken, van ridders tot jonkvrouwen, veel Schotse Kilten gezien dit jaar dus heel veel blote mannen-benen. Veel vrouwen met strak geregen corsetten en heel deftige jurken met lange slepen, die na een regenbui steeds zwarter en zwaarder worden, maar die dag zijn zij gewoon even hun alter-ego en ze blijven stralen. Vrouwen als bloemenelfjes, mannen als oermannen, verklede complete bomen, je kunt het zo gek niet verzinnen of het loopt er wel rond. 


Mensen zouden veel vaker hun fantasie moeten kunnen volgen in het dagelijks leven.  Er zijn maar weinig mensen die hun unieke eigen ik durven en kunnen zijn. 
De huidige maatstaf wordt door werk en omgeving vaak opgedrongen. Voor bepaalde beroepen geldt gewoon een bepaalde kledingcode, een bepaald uiterlijk of lichaamsvorm. 
Modellen moeten lang en slank zijn en zelfs ik moet er als thuishulp bij veelal oudere mensen toch verzorgd uitzien als visitekaartje van het bedrijf. 
Ik moet ook aan bepaalde eisen van wat als netjes wordt beschouwd voldoen, dus geen extreme kleuren of te flapperende mouwen, te korte rokjes en blote buiken zijn ook taboe. 
Een beetje grijze muis kleding wordt op prijs gesteld. Niks opvallends of uit de toon. Liefst nog een beetje extra geparfumeerd als teken dat je wel schoon bent.
De wasverzachter-generatie houdt van sterk geurende kleding als teken dat het vers gewassen is. 
Daarin schoot ik tekort volgens mijn huidige leidinggevende. Ik was uiteraard wel maar niet geparfumeerd, met een gevoelige dochter zijn alle wasmiddelen waar zij niet tegen kon nooit meer in huis gekomen. Ik gebruik wel een deo maar ook een natuurvriendelijke die niet overdreven ruikt.  Ik doe mijn werk goed, ga prima met mijn clienten om en daar was ook niks mis mee, maar ik moet dus meer geparfumeerd rond lopen. Dat was de enige kritiek op mijn verschijnen. Ik ruik nergens naar en dat was haar persoonlijke kritiek na vijf jaar dienst op weg naar een vast contact.
Thuis trek ik toch lekker kleding aan die mij lekker zit en voelt en die ik passend vind in mijn situatie. Dus ik heb werkkleding en thuiskleding. 
Nu nog een beetje meer tijd thuis vinden, want daar heb ik nog tekort aan merk ik. Meer tijd om mijn huisje verder te maken tot wat ik wil zien. 
De afgelopen tijd heb ik mijn keuken lekker aangepakt, maar er zijn nog veel meer dingen die ik nog aan wil pakken, maar als ik daar maar amper 1 dag in de week tijd voor heb wordt het nog een heel lang project. Dat flitste vandaag ineens binnen, want ik word wel een kwaad op mezelf dat er thuis zo weinig schot in zit. 
Ik ben nog steeds heel blij met mijn huisje, maar er moet ook nog veel gebeuren gewoon en het genieten is er gewoon niet altijd. 
Ik heb in het verleden mijn kinderen wel de schuld gegeven, maar dat kan nu gewoon niet meer nu er geen kind meer thuis woont. Ik heb gewoon zelf te weinig tijd en energie af en toe om na werk nog de handen erg uit de mouwen te steken. Zat gewoon te vaak achter de computer te hangen 's avonds. 
Maar inzicht is hopelijk ook het begin van gunstige verandering.    
    
  



donderdag 2 augustus 2012

100. Consuminderen door maar ongewild even stil

Er waren even internetperikelen hier.
Mijn eigen provider deed niks meer en ik kon via zoons provider nog wel internetten, omdat hij gewoon vergeten was op te zeggen. Maar dat ging mij toch ook weer aan mijn consuminderhart, dus die ook opgezegd en die ging weer ruim een week te vroeg op zwart. 
Per 1 augustus kwam de nieuw aangevraagde aansluiting wel ter beschikking en die werkt in ieder geval wel nu.
Maar ik heb de afgelopen tijd wel nuttig gebruikt.
Mijn keuken is nu ten goede veranderd. Ik heb mijn keukenwerkblad met hulp van jongste zoon kunnen ophalen en hij zit erin.
Voor mijn verjaardag had ik een tafelmodel koelkast van mijn vader gekregen en een vrieskastje heb ik ook kunnen halen.
Nu kan ik weer heerlijk uit de voeten en ik kook ook weer een stuk lekkerder. Dan krijg je er ook gewoon meer lol in. 
Ik heb wel een dikke week moeten limbodansen, toen het blad aan de muur was gemaakt en de grote koelkast/vriezer nog niet uitkon omdat de nieuwe vriezer toch een slag kleiner was en ik de oude nog niet gelijk eruit kon gooien. Eerst moest die leger worden en afgelopen weekend konden we eindelijk de stekker eruit trekken.  En nu kan ik gewoon rechtop de keuken weer inlopen. Voor die tijd stond de oude koelkast voor mijn gasfornuis, dus was ik aan alle kanten aan het improviseren. Het keukenwerkblad zit op 1,20 en daaronder moest ik iedere keer door kruipen als ik de keuken in en uit wilde.
Maar des te meer geniet je nu het wel uiteindelijk naar wens geworden is. Ik kan nu hakken en snijden naar lieve lust, heb veel mee ruimte gevonden en dat werkt gewoon erg lekker.