dinsdag 29 december 2015

172. Op weg naar een nieuw flitsend consuminderjaar

Heerlijk vind ik deze dagen op weg naar een nieuw jaar. Een beetje mijmeren, het afgelopen jaar even de revu laten passeren, een nieuwe agenda in gebruik gaan nemen en weer een nieuw vers jaar voor je hebben. 


Ik heb nog geen idee hoe het gezondheidsmatig gaat verlopen, of ik weer aan het werk ga komen op mijn oude werkplek of dat ik een nieuwe weg moet inslaan. Maar het is goed zoals het zal gaan. Sommige deuren gaan soms dicht en andere zullen wel weer open gaan. Daar vertrouw ik op en misschien is dat ook beter. Echt blij word ik niet meer van mijn werk, maar je wilt geen deuren sluiten voordat je nieuwe kansen ziet. Maar eigenlijk is mijn lijf niet meer echt blij, mijn geest ook niet, dus zal ik toch een nieuwe weg moeten gaan vinden.
Daar ben ik druk mee bezig in mijn hoofd momenteel.  Om uit te zoeken wat me wel blij maakt en waar ik nog minstens een paar jaar met plezier mijn brood mee zou kunnen verdienen. Want werken op zich vind ik helemaal niet erg, dat heb ik mijn hele leven graag gedaan. Iets creatiefs, wat geestelijk ook nog enige uitdaging biedt zou ik zonder moeite nog jaren kunnen volhouden. Op zijn tijd was hard lichamelijk werken ook geen probleem, als er daarna maar weer even tijd om bij te komen kwam. Juist die afwisseling gaf mij energie. 
De ene keer de geestelijke uitdaging en de andere keer stomweg doorstampen om iets af te krijgen met een meetbaar resultaat. 

De laatste jaren was ik thuishulp bij oudere mensen en dat is toch wel dodelijk voor mijn creatieve, geestelijke kant. Elk huis is dan wel anders en de mensen ook, maar het werk is steeds hetzelfde. Binnen drie uur weer een huis stoffen, soppen en dweilen en bij de volgende weer opnieuw beginnen en dat vier dagen per week. Terwijl ik nooit een huishoudelijk wonder ben geweest. Dat deed ik er thuis wel een beetje bij, naast mijn werk, maar ik heb nooit een euforisch gevoel gekend bij een schoon gepoetst toilet of iets dergelijks. Het speelt natuurlijk al een aantal jaren in mijn hoofd, deze werkgever was destijds de enige die me nog een baan wilde geven. En ook niet 1,2,3. Eerst heb ik twee jaar als Alpha hulp gewerkt, een soort kleine zelfstandige voor halve dagen en toen werd het verplicht omgezet naar een jaar-contract in dienst met een lager loon. Dat heb ik drie jaar gedaan en daarna moesten ze me in vaste dienst voor onbepaalde tijd nemen en ben ik al vijf jaar voor hele dagen gaan werken. Inmiddels zit ik al een jaar of 8,9 in de schoonmaak, maar echt leuk werk heb ik het nooit gevonden. Het moest gewoon in mijn ogen om brood op de plank te houden. Maar het werd lichamelijk en geestelijk ook wel erg zwaar, vooral de laatste twee jaar. De mensen werden ook ouder en meer hulpbehoevend en af en toe viel er ook één weg. Het hoort bij het leven, maar het hakt er soms toch wel in. Bij sommigen kom je toch al jaren over de vloer en dan wordt het toch wel iets intiemer. Dan ben je ongeveer als een lid van de familie, of een dochter die ze niet hebben, soms een vertrouwenspersoon. En dan is het best heftig als er iemand plotseling overleden is. En soms werd ik ineens bij iemand weggehaald zonder te weten wat er aan de hand was. Een bleek achteraf na maanden onwetenheid overleden te zijn, zonder dat ik er iets van wist of ze kregen minder uren hulp en dan werd ik ook naar iemand anders voor drie uur overgezet, zonder dat je even normaal afscheid kon nemen. Van de ene week naar de andere stond er dan ineens iemand anders op je werklijst. 

Komend jaar hoop ik toch wat mee plezier in alles weer te krijgen. Meer bewust elke dag te beleven en ook meer energie in mijn huisje te steken. 
Zachtjes was ik daar al mee begonnen, elke dag even rustig overzien en een heleboel ruis uit mijn leven zien te halen. Rommel opruimen en stuk voor stuk te bekijken wat mag blijven en wat weg mag. 
Ik heb gewoon teveel in huis staan en ik wil een rustig simpel thuis. Minder spullen, minder voorraad, een plek om in alle rust te kunnen leven. Afgelopen maand was ik al begonnen om zachtjes aan te ontrommelen en daar wil ik gewoon mee doorgaan. Her en der begin ik het al te merken, dus we gaan gewoon door.
Lekker met de hand op de knip leven, meer zelf doen en maken. Verkopen wat te verkopen valt, weggeven waar ik iemand weer blij mee kan maken, meer aan de knutsel gaan en ook af en toe leuke dingen doen. Dan blijft het gezellig voor mij ook. Lopen gaat een stuk minder, dus rommelmarkten ed hoef ik niet zo nodig meer naar toe. Eerst de huidige voorraad spullen opleuken, gebruiken of verkopen. 
Ik heb er al een potje voor gemaakt, waar ik alleen maar af en toe eens wat van mag gebruiken om iets noodzakelijks aan te schaffen, maar de hoofdzaak wordt om er meer geld in te krijgen. 
Komend jaar wil ik wel een museumjaarkaart aanschaffen om regelmatig eens een museum te kunnen bezoeken. De geest heeft ook voeding nodig en ik hou ervan om historische en/of vooral oude dingen te bekijken. Voelen en zien hoe mensen vroeger leefden, dan waardeer je je eigen leven ook weer meer. 
Meer met mijn handen gaan doen en kijken waar ik nog meer blij van wordt. Ik kook meestal wel lekker, vind het ook leuk om met lekkere gezonde ingrediënten te werken, dus denk ik eraan om in de toekomst ook eens vaker als thuiskok bezig te gaan zijn. Voor mijn naaste omgeving, maar ook voor anderen die daar behoefte aan hebben. 
Stapje voor stapje werk ik daar naar toe nu. 
Een lege gang, een lekkere schone werkbare keuken, een frisse woonkamer met meer ruimte. 
Mijn trap naar boven staat ook al een paar jaar in de planning om opgeknapt te worden. Ooit ben ik begonnen met schuren en verven, maar het bleek achteraf dat er met twee verschillende potten witte verf gewerkt was. Ik heb nu nog steeds twee verschillende tinten wit op de treden zitten, om en om is het een spierwitte en een gebroken witte tree. Het ergert je elke keer als je er langs loopt, maar de energie was op om het aan te pakken. 
    





donderdag 24 december 2015

171. Hele fijne consuminderfeestdagen

Hier geen rare toestanden met kerststress ed. Ik eet normaal, hooguit iets uitgebreider en alles is in huis. Ik moet eerder lachen als ik de folders allemaal zie. Wat een onzin en k&k toestanden.
Ik heb zeker wel een zelfgemaakt groentensoepje. 
Als luxe vlees is het hier doorgaans een rollade of een lekker stuk kip met verse groente en één of andere aardappelvorm. Een toetje heb ik eigenlijk nooit, hooguit wat fruit of yoghurt. En eventueel wat extra lekkere hapjes zoals een kerststol om 's morgens feestelijk te ontbijten en wat toastjes om te kunnen besmeren, maar visite krijg ik niet dit jaar. Ik had mijn vader wel uitgenodigd, maar die is ook liever thuis en had al een uitnodiging voor 2de Kerstdag en dan is het wat hem betreft ook wel genoeg. Dat snap ik ook wel. Ik heb ook een uitnodiging voor 2de Kerstdag bij mijn middelste dochter en dan is het voor mij ook prima. 


Dit jaar had ik er nog een extra uitnodiging bij voor een Kerstdiner voor alleenstaanden in een buurthuis via een kennis, die zich ook erg bezig houdt met de minder-bedeelden in de samenleving. Heel lief bedoeld, alleen ze kon er zelf niet bijzijn ivm andere afspraken. Tien mensen mocht ze uitnodigen en het werd een min of meer hilarisch uitje. 
We hebben wel veel lol gehad, maar niet vanwege het eten. Iedereen was opgedoft en vol verwachting, maar ik zat om te beginnen al tussen twee dames die allebei een maagverkleining hadden ondergaan. De ene al drie jaar geleden zonder complicaties en de ander net een jaar geleden met veel complicaties en die konden dus heel weinig eten. 
Er was ook een dame, die de operatie was aangeraden vanwege overgewicht, suikerziekte, een hernia en nog wat psychische klachten, die er was met haar enige dochter die autistische klachten had. Daarnaast was er nog een jong stel dat graag eens uit eten wilde, maar die ook psygische problemen hadden, begreep ik. Zij was biopolair en haar man werkte blijkbaar ook via een circuit voor mensen met moeite op de arbeidsmarkt. De medische termen vlogen over en weer over tafel en er kwamen afkortingen voorbij waar ik gelukkig niks van snapte en dat moet ik dan maar als zeer positief beschouwen. Ik voelde me min of meer de enige "normale" in het groepje. 
En het eten viel op zijn minst ook ietwat tegen. 
We werden geacht allemaal om 17.00 uur aanwezig te zijn. 
Om 18.30 uur hadden we twee toastjes met een tappenade gehad en een kommetje paddestoelensoep met wat glaasjes met soepstengels. De dochter had grote trek dus die viel de soepstengels van iedereen aan op een gegeven moment, want er kwam maar niks. We schoven alles stengels haar kant maar uit. Het jonge stel zou die avond ook nog per trein op reis gaan naar de familie voor de feestdagen en ze moesten de trein halen. Uiteindelijk kwam het hoofdgerecht en konden ze dat nog net meeprikken. Daarna zijn zij gelijk weggegaan om de trein te kunnen halen.
 
Het hoofdgerecht was een pastagerecht met wat kipblokjes en er waren wat snippers courgette te vinden als groente met een heel flauw sausje en je kon er eventueel nog wat geraspte kaas door doen voor de smaak. De maagverkleinpatienten konden niks van de pasta eten, die prikten de kip eruit. Maar ze konden zowiezo maar heel weinig eten, dus rees de vraag wel waarom ze dan op de uitnodiging waren ingegaan. Maar er even uit was voor hen beide ook erg belangrijk en dat was uiteindelijk ook het doel, om mensen voor de Kerst bij elkaar te brengen en we hebben best wel lol gehad uiteindelijk ook. Mede door het lange wachten werd iedereen van de groep wel een beetje melig, dus de stiekeme grapjes vlogen ook de tafel over. 
En als toetje kwam er iets heel zoets met heel veel lange vingers. Op de bodem lagen ze ook en er waren iets van kersen uit pot aan toegevoegd.
En dan willen ze ook nog niet ondankbaar lijken, maar een heftige kerstmaaltijd was het niet echt.

Juist als je weinig te besteden hebt is een goed stukje vlees en lekkere verse groente ed iets wat je mist en dit was beslist geen goede aanvulling op een minimaal budget. Pasta is het eerste wat je eet als je weinig te besteden hebt, dus zo kersterig kwam dit hoofdgerecht niet over. 
De vrijwilligers deden heel goed hun best om het gezellig te maken dus je wilde ook geen spelbreker zijn. Maar ik hoorde het gemorrel in mijn groepje af en toe best goed. Een deel wilde het jonge stel eigenlijk wel gelijk volgen en niet meer op het toetje wachten, want het duurde al met al ook wel erg lang.  

donderdag 10 december 2015

170. Consuminderen in de keuken



Steeds vaker maak ik mijn voeding helemaal vanaf de basis zelf met lekker veel verse groenten en vaak ook in een soepje. Voor een dagje snel is een eitje lekker, maar ik vind gelukkig steeds meer methodes om makkelijk en snel toch een gezonde maaltijd in elkaar te draaien.
Ik ben me aan het verdiepen in de mealpreps of te wel maaltijden vast voorbereiden voor meerdere dagen, door voorgesneden in te vriezen en/of alleen vast voor te bereiden. 
Je doet je grote boodschappen en daarna de voorbereidingen dan voor meerdere maaltijden. Vlees/kip/vis, groente, kruiden en saus kun je dan vast voorsnijden, voorbereiden en invriezen in een ziplockzak en niet vergeten er op tijd uit te halen, zodat je op de dag van eten alleen nog rijst of aardappels of pasta erbij hoeft te koken.  

Afgelopen week heb ik mijn groenten vast voorgesneden en in bakjes in de koelkast bewaard. Ik had een paar preien, paprika's, bosuitjes en een witte kool en kon zo een paar handjes van dit en wat van dat pakken en snel wokken met wat snel klaar blokjes vlees/kip/vis.
Dat beviel al prima. Grofweg wist ik wat ik wilde eten en met verschillende samenstelling en verschillende kruiden had ik heel snel een hapje op tafel. Een keer winkelen en één keer wat langer in de keuken staan en de hele week lekkere snelle maaltijden op tafel.

 Mijn vriezertje staat nu nog boven en gebruik ik niet erg economisch, blijkt in praktijk. Ik loop niet elke keer naar boven en stop er meer in dan ik eruit haal. Dus wordt hij nu eerst leeggegeten. Inmiddels heb ik wel de ruimte om hem beneden in mijn mini-keukentje neer te zetten, dus hoop ik binnenkort zover te zijn dat ik meerdere maaltijden vast in kan vriezen en dan op drukke dagen een snelle maaltijd neer kan zetten. In het weekend bak/braad ik nu nog vaak ook voor de doordeweekse dagen. Een kip, een gehaktbrood of wat maar lekker lijkt en makkelijk voor meerdere maaltijden te gebruiken is. 
Maar zo'n bijna alles inéén maaltijd lijkt me nog economischer te bereiden. Dan kan ik voor nog langere tijd vooruit maken in één keer en hoef ik nog minder vaak boodschappen te doen en na te denken over wat er gegeten gaat worden. Zakje pakken de dag ervoor en in de koelkast leggen zodat ik de dag erna binnen zeer korte tijd een lekkere maaltijd kan broddelen. 

woensdag 9 december 2015

169. Lekker op dreef




Heerlijk als alles een beetje samenkomt weer. De energie begint gelukkig weer te komen, er liep een speciale geefmaand- en een opruimmaandgroep via facebook en dat gaf mij net een beetje extra ondersteuning om lekker aan de gang te gaan. 
Van de bedrijfsarts heb ik nog een beetje tijd gekregen om aan mijn herstel te kunnen werken, er is een hele lieve meedenkende fysiotherapeute, kortom, het wordt nog wel wat met me. Stapje voor stapje komen we er ook.
Het begint tenminste weer een beetje te borrelen in me en dat is een goed teken. Lijstjes, plannetjes, nieuwe dingen om over na te denken zijn voor mij de indicaties dat het weer de goede kant opgaat.
Die opruimmaand heb ik niet helemaal bijgehouden, maar ik ga door met de 365-dagen uitdaging om iedere dag in ieder geval 1 ding de deur uit te doen, want de smaak heb ik wel te pakken van meer ruimte vinden weer en weg te doen wat nu geen nut meer in mijn leven heeft. 

Het hele jaar had de boel een beetje stil gelegen, omdat ik gewoon helemaal uitgeteld was na een dag werken. Nu kan ik ook nog maar kleine stapjes tegelijk doen, maar het gaat tenminste weer vooruit. 
Ik wil mijn huisje nog steeds meer van mijzelf maken. 

Ik ben er ooit ingegaan met de spullen die ik toen had en die bleken uiteindelijk veel te groot voor mijn kleinere woonkamer. Langzamerhand ben ik wel dingen gaan vervangen via de kringloop en de facebookgroepen. 
Mijn grote hoekbank werd vervangen door een 3-zitsbank en een luie stoel, maar achteraf bleek dat ook nog te groot en niet praktisch met een kater met blaasproblemen. Bank is ook weer verdwenen en de stoel ook, nadat ze als kattenbak gebruikt werden. 
Tafels werden steeds een stukje kleiner en ook met de twee aanwezige wandmeubeltjes heb ik meermalen lopen schuiven. Ikea bureautje werd vervangen door een leuke ouderwetse secretaire, een grenen open tv-kastje ook vervangen door een langer dicht wit exemplaar. En zo draaide ik meermalen de woonkamer weer om. Voor zitten en achter eetgedeelte en weer andersom tot ik eindelijk een voor mij werkbare opstelling gevonden had, maar er hangt nog bijna niets aan de muren. 
Ik wilde ook geen gatenkaas van de wanden maken tot ik uiteindelijk zeker wist hoe het bleef staan.


Ik heb schilderijen en nog veel meer andere leuke spulletjes in loop der tijd verzameld om mijn huisje mee te verfraaien.  Maar had niet de rust en de tijd om daar daadwerkelijk mee aan de gang te gaan. Veel van de eerder aangeschafte zaken zullen niet meer van toepassing zijn in deze fase van mijn leven. Mijn smaak veranderde toch ook weer wat. 
Ik wilde ik eerst een helemaal oud ingericht huisje en heb daarvoor dus wel een aantal dingetjes aangeschaft. 
Een paar simpele houten stoeltjes met van die gematte zittingen o.a. die dus eigenlijk helemaal niet erg lekker zitten. Die zijn inmiddels weer in de schuur verdwenen tot ik ze eventueel wel kon gebruiken. Met twee katten die ze als krabpalen wilden gebruiken, vond ik dat ook zonde. 
Op zolder heb ik ook nog het nodige staan. Daarvan kan een heleboel ook gewoon weg. Dat heb ik indertijd stomweg meeverhuist en nooit meer nodig gehad. Het stond me niet in de weg, dus bleef het gewoon staan daar. Oude kleding, boeken en alles waar ik niet direkt plek voor had is daar terecht gekomen. Mijn schuur is ook zo'n plek waar nog van alles uit kan. Daar wil ik eigenlijk een hobby-plek van maken, waar ik met hout en zo kan werken en kleine meubels kan beschilderen. Want dat hoef ik in de woonkamer met mijn twee harige lieve katers echt niet te doen.  Op mijn slaapkamer heb ik ook niet al te veel ruimte om de knutselen, dus heb ik nu wel een flinke tafel in de woonkamer voor dat soort gefrutsel. En een lekker zithoekje buiten voor mooi weer. Ooit hoop ik nog een lekker afdakje te krijgen zodat ik bij iets minder weer ook lekker buiten kan zitten. 
Mijn eettuintje moet ik ook nog aanpakken. Die kampt ook met fikse achterstanden in onderhoud en ik wil hem ook beter werkbaar maken. Wat meer onderhoudsvrij zien te krijgen en dan maar wat meer vaste planten erin zetten. Daar moet ik ook een plan voor gaan maken. 
Voorlopig hoef ik me niet te vervelen, maar dat woord komt in mijn woordenboek niet voor. 
Nu niet, in het verleden niet en zal ook nooit opduiken in mijn bestaan.
Consuminderen zit gewoon in mijn genen, ik vind het een sport om met weinig toch leuke dingen te kunnen doen. 
Ik wacht vaak heel rustig af en wat op mijn verlanglijstje staat, komt vaak toch wel ineens langs. Ik denk soms langer na dan de gemiddelde mens en probeer eerst een andere oplossing te vinden. 
Ik heb veel apparaten weer afgeschaft. Geen koffiezetapparaat meer of senseo, maar gewoon een opzetfilter op mijn mok. 
Sommige apparaten zijn wel handig maar als ze er niet meer zouden zijn zou ik ze niet vervangen. 
Voor elk apparaat probeer ik toch een handmatige versie te vinden uiteindelijk. Mixer-klopper, simpele blikopener, mijn keukenmachine gebruik ik amper de laatste jaren- een mes is zo schoon en snel gepakt. Mijn gezin is natuurlijk ook gekrompen en voor één persoon heb je vaak gewoon niet allerlei apparatuur nodig.