dinsdag 29 december 2015

172. Op weg naar een nieuw flitsend consuminderjaar

Heerlijk vind ik deze dagen op weg naar een nieuw jaar. Een beetje mijmeren, het afgelopen jaar even de revu laten passeren, een nieuwe agenda in gebruik gaan nemen en weer een nieuw vers jaar voor je hebben. 


Ik heb nog geen idee hoe het gezondheidsmatig gaat verlopen, of ik weer aan het werk ga komen op mijn oude werkplek of dat ik een nieuwe weg moet inslaan. Maar het is goed zoals het zal gaan. Sommige deuren gaan soms dicht en andere zullen wel weer open gaan. Daar vertrouw ik op en misschien is dat ook beter. Echt blij word ik niet meer van mijn werk, maar je wilt geen deuren sluiten voordat je nieuwe kansen ziet. Maar eigenlijk is mijn lijf niet meer echt blij, mijn geest ook niet, dus zal ik toch een nieuwe weg moeten gaan vinden.
Daar ben ik druk mee bezig in mijn hoofd momenteel.  Om uit te zoeken wat me wel blij maakt en waar ik nog minstens een paar jaar met plezier mijn brood mee zou kunnen verdienen. Want werken op zich vind ik helemaal niet erg, dat heb ik mijn hele leven graag gedaan. Iets creatiefs, wat geestelijk ook nog enige uitdaging biedt zou ik zonder moeite nog jaren kunnen volhouden. Op zijn tijd was hard lichamelijk werken ook geen probleem, als er daarna maar weer even tijd om bij te komen kwam. Juist die afwisseling gaf mij energie. 
De ene keer de geestelijke uitdaging en de andere keer stomweg doorstampen om iets af te krijgen met een meetbaar resultaat. 

De laatste jaren was ik thuishulp bij oudere mensen en dat is toch wel dodelijk voor mijn creatieve, geestelijke kant. Elk huis is dan wel anders en de mensen ook, maar het werk is steeds hetzelfde. Binnen drie uur weer een huis stoffen, soppen en dweilen en bij de volgende weer opnieuw beginnen en dat vier dagen per week. Terwijl ik nooit een huishoudelijk wonder ben geweest. Dat deed ik er thuis wel een beetje bij, naast mijn werk, maar ik heb nooit een euforisch gevoel gekend bij een schoon gepoetst toilet of iets dergelijks. Het speelt natuurlijk al een aantal jaren in mijn hoofd, deze werkgever was destijds de enige die me nog een baan wilde geven. En ook niet 1,2,3. Eerst heb ik twee jaar als Alpha hulp gewerkt, een soort kleine zelfstandige voor halve dagen en toen werd het verplicht omgezet naar een jaar-contract in dienst met een lager loon. Dat heb ik drie jaar gedaan en daarna moesten ze me in vaste dienst voor onbepaalde tijd nemen en ben ik al vijf jaar voor hele dagen gaan werken. Inmiddels zit ik al een jaar of 8,9 in de schoonmaak, maar echt leuk werk heb ik het nooit gevonden. Het moest gewoon in mijn ogen om brood op de plank te houden. Maar het werd lichamelijk en geestelijk ook wel erg zwaar, vooral de laatste twee jaar. De mensen werden ook ouder en meer hulpbehoevend en af en toe viel er ook één weg. Het hoort bij het leven, maar het hakt er soms toch wel in. Bij sommigen kom je toch al jaren over de vloer en dan wordt het toch wel iets intiemer. Dan ben je ongeveer als een lid van de familie, of een dochter die ze niet hebben, soms een vertrouwenspersoon. En dan is het best heftig als er iemand plotseling overleden is. En soms werd ik ineens bij iemand weggehaald zonder te weten wat er aan de hand was. Een bleek achteraf na maanden onwetenheid overleden te zijn, zonder dat ik er iets van wist of ze kregen minder uren hulp en dan werd ik ook naar iemand anders voor drie uur overgezet, zonder dat je even normaal afscheid kon nemen. Van de ene week naar de andere stond er dan ineens iemand anders op je werklijst. 

Komend jaar hoop ik toch wat mee plezier in alles weer te krijgen. Meer bewust elke dag te beleven en ook meer energie in mijn huisje te steken. 
Zachtjes was ik daar al mee begonnen, elke dag even rustig overzien en een heleboel ruis uit mijn leven zien te halen. Rommel opruimen en stuk voor stuk te bekijken wat mag blijven en wat weg mag. 
Ik heb gewoon teveel in huis staan en ik wil een rustig simpel thuis. Minder spullen, minder voorraad, een plek om in alle rust te kunnen leven. Afgelopen maand was ik al begonnen om zachtjes aan te ontrommelen en daar wil ik gewoon mee doorgaan. Her en der begin ik het al te merken, dus we gaan gewoon door.
Lekker met de hand op de knip leven, meer zelf doen en maken. Verkopen wat te verkopen valt, weggeven waar ik iemand weer blij mee kan maken, meer aan de knutsel gaan en ook af en toe leuke dingen doen. Dan blijft het gezellig voor mij ook. Lopen gaat een stuk minder, dus rommelmarkten ed hoef ik niet zo nodig meer naar toe. Eerst de huidige voorraad spullen opleuken, gebruiken of verkopen. 
Ik heb er al een potje voor gemaakt, waar ik alleen maar af en toe eens wat van mag gebruiken om iets noodzakelijks aan te schaffen, maar de hoofdzaak wordt om er meer geld in te krijgen. 
Komend jaar wil ik wel een museumjaarkaart aanschaffen om regelmatig eens een museum te kunnen bezoeken. De geest heeft ook voeding nodig en ik hou ervan om historische en/of vooral oude dingen te bekijken. Voelen en zien hoe mensen vroeger leefden, dan waardeer je je eigen leven ook weer meer. 
Meer met mijn handen gaan doen en kijken waar ik nog meer blij van wordt. Ik kook meestal wel lekker, vind het ook leuk om met lekkere gezonde ingrediënten te werken, dus denk ik eraan om in de toekomst ook eens vaker als thuiskok bezig te gaan zijn. Voor mijn naaste omgeving, maar ook voor anderen die daar behoefte aan hebben. 
Stapje voor stapje werk ik daar naar toe nu. 
Een lege gang, een lekkere schone werkbare keuken, een frisse woonkamer met meer ruimte. 
Mijn trap naar boven staat ook al een paar jaar in de planning om opgeknapt te worden. Ooit ben ik begonnen met schuren en verven, maar het bleek achteraf dat er met twee verschillende potten witte verf gewerkt was. Ik heb nu nog steeds twee verschillende tinten wit op de treden zitten, om en om is het een spierwitte en een gebroken witte tree. Het ergert je elke keer als je er langs loopt, maar de energie was op om het aan te pakken. 
    





donderdag 24 december 2015

171. Hele fijne consuminderfeestdagen

Hier geen rare toestanden met kerststress ed. Ik eet normaal, hooguit iets uitgebreider en alles is in huis. Ik moet eerder lachen als ik de folders allemaal zie. Wat een onzin en k&k toestanden.
Ik heb zeker wel een zelfgemaakt groentensoepje. 
Als luxe vlees is het hier doorgaans een rollade of een lekker stuk kip met verse groente en één of andere aardappelvorm. Een toetje heb ik eigenlijk nooit, hooguit wat fruit of yoghurt. En eventueel wat extra lekkere hapjes zoals een kerststol om 's morgens feestelijk te ontbijten en wat toastjes om te kunnen besmeren, maar visite krijg ik niet dit jaar. Ik had mijn vader wel uitgenodigd, maar die is ook liever thuis en had al een uitnodiging voor 2de Kerstdag en dan is het wat hem betreft ook wel genoeg. Dat snap ik ook wel. Ik heb ook een uitnodiging voor 2de Kerstdag bij mijn middelste dochter en dan is het voor mij ook prima. 


Dit jaar had ik er nog een extra uitnodiging bij voor een Kerstdiner voor alleenstaanden in een buurthuis via een kennis, die zich ook erg bezig houdt met de minder-bedeelden in de samenleving. Heel lief bedoeld, alleen ze kon er zelf niet bijzijn ivm andere afspraken. Tien mensen mocht ze uitnodigen en het werd een min of meer hilarisch uitje. 
We hebben wel veel lol gehad, maar niet vanwege het eten. Iedereen was opgedoft en vol verwachting, maar ik zat om te beginnen al tussen twee dames die allebei een maagverkleining hadden ondergaan. De ene al drie jaar geleden zonder complicaties en de ander net een jaar geleden met veel complicaties en die konden dus heel weinig eten. 
Er was ook een dame, die de operatie was aangeraden vanwege overgewicht, suikerziekte, een hernia en nog wat psychische klachten, die er was met haar enige dochter die autistische klachten had. Daarnaast was er nog een jong stel dat graag eens uit eten wilde, maar die ook psygische problemen hadden, begreep ik. Zij was biopolair en haar man werkte blijkbaar ook via een circuit voor mensen met moeite op de arbeidsmarkt. De medische termen vlogen over en weer over tafel en er kwamen afkortingen voorbij waar ik gelukkig niks van snapte en dat moet ik dan maar als zeer positief beschouwen. Ik voelde me min of meer de enige "normale" in het groepje. 
En het eten viel op zijn minst ook ietwat tegen. 
We werden geacht allemaal om 17.00 uur aanwezig te zijn. 
Om 18.30 uur hadden we twee toastjes met een tappenade gehad en een kommetje paddestoelensoep met wat glaasjes met soepstengels. De dochter had grote trek dus die viel de soepstengels van iedereen aan op een gegeven moment, want er kwam maar niks. We schoven alles stengels haar kant maar uit. Het jonge stel zou die avond ook nog per trein op reis gaan naar de familie voor de feestdagen en ze moesten de trein halen. Uiteindelijk kwam het hoofdgerecht en konden ze dat nog net meeprikken. Daarna zijn zij gelijk weggegaan om de trein te kunnen halen.
 
Het hoofdgerecht was een pastagerecht met wat kipblokjes en er waren wat snippers courgette te vinden als groente met een heel flauw sausje en je kon er eventueel nog wat geraspte kaas door doen voor de smaak. De maagverkleinpatienten konden niks van de pasta eten, die prikten de kip eruit. Maar ze konden zowiezo maar heel weinig eten, dus rees de vraag wel waarom ze dan op de uitnodiging waren ingegaan. Maar er even uit was voor hen beide ook erg belangrijk en dat was uiteindelijk ook het doel, om mensen voor de Kerst bij elkaar te brengen en we hebben best wel lol gehad uiteindelijk ook. Mede door het lange wachten werd iedereen van de groep wel een beetje melig, dus de stiekeme grapjes vlogen ook de tafel over. 
En als toetje kwam er iets heel zoets met heel veel lange vingers. Op de bodem lagen ze ook en er waren iets van kersen uit pot aan toegevoegd.
En dan willen ze ook nog niet ondankbaar lijken, maar een heftige kerstmaaltijd was het niet echt.

Juist als je weinig te besteden hebt is een goed stukje vlees en lekkere verse groente ed iets wat je mist en dit was beslist geen goede aanvulling op een minimaal budget. Pasta is het eerste wat je eet als je weinig te besteden hebt, dus zo kersterig kwam dit hoofdgerecht niet over. 
De vrijwilligers deden heel goed hun best om het gezellig te maken dus je wilde ook geen spelbreker zijn. Maar ik hoorde het gemorrel in mijn groepje af en toe best goed. Een deel wilde het jonge stel eigenlijk wel gelijk volgen en niet meer op het toetje wachten, want het duurde al met al ook wel erg lang.  

donderdag 10 december 2015

170. Consuminderen in de keuken



Steeds vaker maak ik mijn voeding helemaal vanaf de basis zelf met lekker veel verse groenten en vaak ook in een soepje. Voor een dagje snel is een eitje lekker, maar ik vind gelukkig steeds meer methodes om makkelijk en snel toch een gezonde maaltijd in elkaar te draaien.
Ik ben me aan het verdiepen in de mealpreps of te wel maaltijden vast voorbereiden voor meerdere dagen, door voorgesneden in te vriezen en/of alleen vast voor te bereiden. 
Je doet je grote boodschappen en daarna de voorbereidingen dan voor meerdere maaltijden. Vlees/kip/vis, groente, kruiden en saus kun je dan vast voorsnijden, voorbereiden en invriezen in een ziplockzak en niet vergeten er op tijd uit te halen, zodat je op de dag van eten alleen nog rijst of aardappels of pasta erbij hoeft te koken.  

Afgelopen week heb ik mijn groenten vast voorgesneden en in bakjes in de koelkast bewaard. Ik had een paar preien, paprika's, bosuitjes en een witte kool en kon zo een paar handjes van dit en wat van dat pakken en snel wokken met wat snel klaar blokjes vlees/kip/vis.
Dat beviel al prima. Grofweg wist ik wat ik wilde eten en met verschillende samenstelling en verschillende kruiden had ik heel snel een hapje op tafel. Een keer winkelen en één keer wat langer in de keuken staan en de hele week lekkere snelle maaltijden op tafel.

 Mijn vriezertje staat nu nog boven en gebruik ik niet erg economisch, blijkt in praktijk. Ik loop niet elke keer naar boven en stop er meer in dan ik eruit haal. Dus wordt hij nu eerst leeggegeten. Inmiddels heb ik wel de ruimte om hem beneden in mijn mini-keukentje neer te zetten, dus hoop ik binnenkort zover te zijn dat ik meerdere maaltijden vast in kan vriezen en dan op drukke dagen een snelle maaltijd neer kan zetten. In het weekend bak/braad ik nu nog vaak ook voor de doordeweekse dagen. Een kip, een gehaktbrood of wat maar lekker lijkt en makkelijk voor meerdere maaltijden te gebruiken is. 
Maar zo'n bijna alles inéén maaltijd lijkt me nog economischer te bereiden. Dan kan ik voor nog langere tijd vooruit maken in één keer en hoef ik nog minder vaak boodschappen te doen en na te denken over wat er gegeten gaat worden. Zakje pakken de dag ervoor en in de koelkast leggen zodat ik de dag erna binnen zeer korte tijd een lekkere maaltijd kan broddelen. 

woensdag 9 december 2015

169. Lekker op dreef




Heerlijk als alles een beetje samenkomt weer. De energie begint gelukkig weer te komen, er liep een speciale geefmaand- en een opruimmaandgroep via facebook en dat gaf mij net een beetje extra ondersteuning om lekker aan de gang te gaan. 
Van de bedrijfsarts heb ik nog een beetje tijd gekregen om aan mijn herstel te kunnen werken, er is een hele lieve meedenkende fysiotherapeute, kortom, het wordt nog wel wat met me. Stapje voor stapje komen we er ook.
Het begint tenminste weer een beetje te borrelen in me en dat is een goed teken. Lijstjes, plannetjes, nieuwe dingen om over na te denken zijn voor mij de indicaties dat het weer de goede kant opgaat.
Die opruimmaand heb ik niet helemaal bijgehouden, maar ik ga door met de 365-dagen uitdaging om iedere dag in ieder geval 1 ding de deur uit te doen, want de smaak heb ik wel te pakken van meer ruimte vinden weer en weg te doen wat nu geen nut meer in mijn leven heeft. 

Het hele jaar had de boel een beetje stil gelegen, omdat ik gewoon helemaal uitgeteld was na een dag werken. Nu kan ik ook nog maar kleine stapjes tegelijk doen, maar het gaat tenminste weer vooruit. 
Ik wil mijn huisje nog steeds meer van mijzelf maken. 

Ik ben er ooit ingegaan met de spullen die ik toen had en die bleken uiteindelijk veel te groot voor mijn kleinere woonkamer. Langzamerhand ben ik wel dingen gaan vervangen via de kringloop en de facebookgroepen. 
Mijn grote hoekbank werd vervangen door een 3-zitsbank en een luie stoel, maar achteraf bleek dat ook nog te groot en niet praktisch met een kater met blaasproblemen. Bank is ook weer verdwenen en de stoel ook, nadat ze als kattenbak gebruikt werden. 
Tafels werden steeds een stukje kleiner en ook met de twee aanwezige wandmeubeltjes heb ik meermalen lopen schuiven. Ikea bureautje werd vervangen door een leuke ouderwetse secretaire, een grenen open tv-kastje ook vervangen door een langer dicht wit exemplaar. En zo draaide ik meermalen de woonkamer weer om. Voor zitten en achter eetgedeelte en weer andersom tot ik eindelijk een voor mij werkbare opstelling gevonden had, maar er hangt nog bijna niets aan de muren. 
Ik wilde ook geen gatenkaas van de wanden maken tot ik uiteindelijk zeker wist hoe het bleef staan.


Ik heb schilderijen en nog veel meer andere leuke spulletjes in loop der tijd verzameld om mijn huisje mee te verfraaien.  Maar had niet de rust en de tijd om daar daadwerkelijk mee aan de gang te gaan. Veel van de eerder aangeschafte zaken zullen niet meer van toepassing zijn in deze fase van mijn leven. Mijn smaak veranderde toch ook weer wat. 
Ik wilde ik eerst een helemaal oud ingericht huisje en heb daarvoor dus wel een aantal dingetjes aangeschaft. 
Een paar simpele houten stoeltjes met van die gematte zittingen o.a. die dus eigenlijk helemaal niet erg lekker zitten. Die zijn inmiddels weer in de schuur verdwenen tot ik ze eventueel wel kon gebruiken. Met twee katten die ze als krabpalen wilden gebruiken, vond ik dat ook zonde. 
Op zolder heb ik ook nog het nodige staan. Daarvan kan een heleboel ook gewoon weg. Dat heb ik indertijd stomweg meeverhuist en nooit meer nodig gehad. Het stond me niet in de weg, dus bleef het gewoon staan daar. Oude kleding, boeken en alles waar ik niet direkt plek voor had is daar terecht gekomen. Mijn schuur is ook zo'n plek waar nog van alles uit kan. Daar wil ik eigenlijk een hobby-plek van maken, waar ik met hout en zo kan werken en kleine meubels kan beschilderen. Want dat hoef ik in de woonkamer met mijn twee harige lieve katers echt niet te doen.  Op mijn slaapkamer heb ik ook niet al te veel ruimte om de knutselen, dus heb ik nu wel een flinke tafel in de woonkamer voor dat soort gefrutsel. En een lekker zithoekje buiten voor mooi weer. Ooit hoop ik nog een lekker afdakje te krijgen zodat ik bij iets minder weer ook lekker buiten kan zitten. 
Mijn eettuintje moet ik ook nog aanpakken. Die kampt ook met fikse achterstanden in onderhoud en ik wil hem ook beter werkbaar maken. Wat meer onderhoudsvrij zien te krijgen en dan maar wat meer vaste planten erin zetten. Daar moet ik ook een plan voor gaan maken. 
Voorlopig hoef ik me niet te vervelen, maar dat woord komt in mijn woordenboek niet voor. 
Nu niet, in het verleden niet en zal ook nooit opduiken in mijn bestaan.
Consuminderen zit gewoon in mijn genen, ik vind het een sport om met weinig toch leuke dingen te kunnen doen. 
Ik wacht vaak heel rustig af en wat op mijn verlanglijstje staat, komt vaak toch wel ineens langs. Ik denk soms langer na dan de gemiddelde mens en probeer eerst een andere oplossing te vinden. 
Ik heb veel apparaten weer afgeschaft. Geen koffiezetapparaat meer of senseo, maar gewoon een opzetfilter op mijn mok. 
Sommige apparaten zijn wel handig maar als ze er niet meer zouden zijn zou ik ze niet vervangen. 
Voor elk apparaat probeer ik toch een handmatige versie te vinden uiteindelijk. Mixer-klopper, simpele blikopener, mijn keukenmachine gebruik ik amper de laatste jaren- een mes is zo schoon en snel gepakt. Mijn gezin is natuurlijk ook gekrompen en voor één persoon heb je vaak gewoon niet allerlei apparatuur nodig. 

dinsdag 27 oktober 2015

168. Weer lekker op consuminderpad

We gaan er weer voor. 
Ik pak mezelf bij de lurven en zet het hoofd weer in de consuminderstand. 

Genoeg gepiekerd de afgelopen tijd en nagedacht, nu weer met beide voeten op de grond.

De bonnetjes worden weer netjes genoteerd, boodschappenbriefjes worden weer opgeschreven en de reclames uiteraard heel goed bekeken. 

De knop is ook in huis weer om, zat was ik van alle achterstallige klussen en onderhoud. Het heeft hier een jaar wel stil gestaan doordat ik na het werk uitgeput was en de laatste maanden was ik door mijn benen ook minimaal aktief en deed het hoognodige alleen.
Vandaag De Huishoudcoach van Els Jacobs maar weer uit de boekenkast tevoorschijn gehaald en in gelezen uiteraard ook. 
Er moet weer struktuur in mijn huisje komen. En goed van start gegaan. De badkamerkast waarmee begonnen wordt, heb ik niet en aankleden doe ik me ook 's morgens na het opstaan, dus ik kon naar actie 3 door. 
Het aanrecht leegmaken en na het eten voorbereiden en koken ook gelijk het afwasje weer doen. Dat spaarde ik meestal een paar dagen op en dan moest ik wel, maar nu mag ik dat niet meer doen. 
En aktiepunt 4 was de eettafel leegmaken. Dat is idd bij mij een puntje. Ik zit daar vaak aan te schrijven, te lezen, de agenda bij te werken, lekker met van alles om me heen. Stapeltje van dit en stapeltje van dat, potje pennen maar ook 2(!) zoutvaatjes, nog wat kadootjes van mijn verjaardag in juli, post en alles blijft liggen. Dus lekker van alles weggehaald, uitgezocht, oud papier als oude folders en krantjes weggedaan en de tafel weer bijna terug gevonden. En nog een paar keer een kwartiertje opgeruimd. 
Zondag was jongste kleinzoon hier lekker aan het spelen geweest en eten met zijn ouders, dus kwam ik her en der nog wel wat tegen. 
We eten om en om bij elkaar, pas over 2 weken komt hij weer, dus ik wil ook wat groot speelgoed de woonkamer uit hebben. Het kleine spul zit in een bankje, maar ik heb ook o.a. een flinke speelboerderij eigenlijk constant staan.
En alle losse rommeltjes moeten er uit. Maar ik ben al blij met wat ik vandaag wel voor elkaar heb gekregen. Ik zie het verschil al gewoon. 
En dat is ook de bedoeling, kleine stapjes ala flylady een beetje. 
Lang kan ik nog niet doorgaan, maar iets is al veel beter dan niets.

Een menuutje heb gelukkig ik ook weer gemaakt, de boodschapjes zijn weer binnen. Met een kapstokje hoef ik niet elke keer weer na te denken wat ik zal maken. Ik kan dingen wel verschuiven en afwisselen. Dagje aardappels, dagje rijst en de slowcooker wil ik weer van stal halen. Ik heb rundvlees uit de reclame meegenomen en wil een deel aan mijn vader geven. Die maakt dat soort dingen nooit zelf. Ik wilde eigenlijk graag wat vaker extra koken, maar zover ben ik nog niet. Mijn vriezertje moet eigenlijk naar beneden komen, die staat nu boven en ik gebruik hem helemaal niet goed momenteel. Ik moet hem leegmaken/-eten, zodat ik hem kan verhuizen. Maar dat moet ik gewoon stap voor stap voorbereiden. 

Dat is mijn valkuil momenteel, ik wil wel veel, maar het lukt dan gewoon niet. Ik moet alles doseren en kan niet tien keer de trap op en af. En val dan stil. Er staat een ventilator die uit de kamer naar zolder kan, de vriezer van boven naar beneden, een bureaustoel kan van mijn slaapkamer naar beneden, maar dan moet er ook weer eerst ruimte genoeg vrij gemaakt worden zodat het kan. Wordt vervolgd.     


zondag 25 oktober 2015

167. Niet lekker aan de gang

Soms sta je op een kruispunt en moet je weer nieuwe wegen zien te vinden.

Gezondheidsmatig moet ik in ieder geval een andere weg inslaan. 
De doorgaande aders in mijn beide bovenbenen van lies tot knie doen hun werk niet meer goed.
Ik moet aan de fysiotherapie, een speciale looptraining gaan volgen in de hoop dat de natuur weer nieuwe wegen zoekt en de doorbloeding weer beter wordt en levenslang aan de bloedverdunner en cholesterolverlager. 
Ik hoop uiteraard dat er wel enige verbetering komt, maar of ik ooit weer mijn werk als thuishulp kan gaan doen, betwijfel ik. Ik weet nu in ieder geval waar het vandaan komt en dat ik op alle andere gebieden wel geheel goed gekeurd ben. Hart, longen, mijn nek/keel, bloed, urine, alles is wel bekeken nu.
Achteraf ben ik al dik een jaar aan het sukkelen met de benen. Ook verleden jaar kon ik al slecht lopen, maar ik weet het toen aan mijn vit D gebrek, maar beter is het eigenlijk niet geworden. Ik ging zuiver op wilskracht door en strompelde regelmatig mijn huisje weer binnen na een dag werken. Er bestaat helaas geen magisch pilletje voor, dat alles weer goed maakt. 

We starten dan nu ook weer vanaf punt nu. Ik moet drie keer per dag een stukje (en dan steeds wat) verder zien te lopen onder begeleiding en ook dat in mijn leven zien in te passen. Ik hoop dat ik weer kracht genoeg erin krijg om weer te kunnen fietsen. Daar ga ik wel hard aan werken. Nu moet ik helaas voor elk wissewasje en boodschapje nog mijn autootje pakken. 
Ik ben heel dankbaar dat ik nog in mijn autootje kan rijden, dank zij mijn vader. Zeker de laatste tijd toen ik van onderzoek naar onderzoek moest gaan en de ene keer in het gezondheidscentrum Ypenburg moest komen en dan weer naar het ziekenhuis in Delft moest.
Ik heb even drie maanden rust wat dat laatste betreft en nu moet er aan wat nog wel kan gewerkt gaan worden.

Zoals mijn buurvrouw gisteren zei: Alles wat je aan kwaaltjes boven de 50 krijgt mag je houden. En zij heeft al heel wat op medisch gebied gehad. Dan mag ik dankbaar zijn dat ik alleen nog maar dit gekregen heb. Het is lastig, maar niet levensbedreigend. Ik zal mijn leven wat aan moeten passen, maar er is gelukkig nog genoeg wat wel mogelijk is. Na zo'n tien jaar zwaar lichamelijk werken is een beetje gedwongen rust ook wel heel erg lekker. 
Als ik terug kijk heb ik de afgelopen tien jaar heel wat voor de kiezen gehad. 
Na jaren drukkerij/kantoorwerk hield mijn baan uiteindelijk op. 
Eerst heb ik toen bij een printservice gewerkt, wat ook heel veel staan en sjouwen inhield. Ik was daar een soort manusje van alles en heb daar letterlijk ook van alles gedaan, van printen tot in een onverwamde opslag staan in de winter en reclamemateriaal aftellen voor de bezorgers van een krant. Na dik een jaar daar tot volle tevredenheid gewerkt te hebben (maar met een 0-uren contract) stond ik ineens op straat toen er daar financiele problemen kwamen. En daarna kwam voor mij de ellende, geen nieuwe baan kunnen vinden en van alles aangepakt. Ik heb op een veiling groente/fruit lopen utzoeken, maar dat kon ik lichamelijk niet vol houden. Toen kwam Select Vracht in beeld, post en pakjes bezorgen. 
Dat vond ik wel heel leuk om te doen, maar het leverde amper droog brood op en daarna kwam de thuishulp baan als enige in beeld die me nog een baantje wilde geven, ook slecht betalend, want voor 24 uur per week werk haalde ik net 650 per maand aan loon binnen, maar ik kon tenminste mijn vaste lasten weer betalen. 
Acht huizen per week schoonmaken en daarnaast mijn vader ook helpen met zijn huis was wel mijn max. Dat heb ik nu ook zo'n jaar of 8 gedaan, met de nodige onzekerheid. Want eerst werd ik aangenomen als Apha-hulp, een soort kleine zelfstandige was ik toen, met een hoger uurloon. Na twee jaar werd dat weer in vaste dienst maar met jaarcontract en dat werd zo drie jaar ieder jaar weer volgehouden en toen kon ik nog net als een van de laatsten in vaste dienst voor onbepaalde tijd komen. 
En de laatste tijd rommelde het ook weer aan alle kanten. Want de uren van clienten werden soms ingekort of extra uren helemaal weg gehaald. Van diverse clienten was ik de enige hulp en ook kwam ik als extra hulp bij mensen. Die extra uren vielen als eerste weg en daardoor werd ik de laatste tijd van hot naar her gestuurd op die dagen. Overal weer nieuw binnenkomen is voor de mensen naar, maar ook voor de hulpen. Ieder huis en bewoner heeft toch weer zijn eigen gebruiksaanwijzing.
Of je moest werk waar normaal drie uur voor stond ineens in twee uur voor elkaar krijgen. Her in der maakte ik ineens soms ook te weinig uren in een week, waarvan wel verwacht werd dat je die ging inhalen. Hier viel eens een uurtje af en de andere week eens twee en ik had maar 1 vrije dag in de week, om mijn vader van 90 te helpen met zijn huis en voor mijn eigen huisje, die ik dan ook op zou moeten offeren om die gemiste uren te gaan inhalen en daar voel ik weinig voor.

Maar we gaan wel zien waar het schip strandt nu. Voorlopig zie ik me nog niet eens een halve dag werken. Ik kan hooguit 70 meter pijnloos lopen, begin dan klachten te krijgen en bij 140 meter moest ik gewoon afhaken op de loopband bij de fysiotherapeute.
Ik heb wel een kleine gym opgebouwd inmiddels, dank zij de facebookgroepen en marktplaats. Een hometrainer had ik vorig jaar al overgenomen en een trilapparaat had ik ooit via een ruilkring gekregen. Van de week heb ik nog een stepper over kunnen nemen en ik heb ook een rollator voor een klein prijsje over kunnen nemen. Bij mooi weer kan ik zo buiten lekker mijn loopjes doen en uitrusten als ik even niet verder kan. Bankjes zijn buiten zeer schaars en ik voel er ook niet veel voor om in mijn zeer beperkte woonwijkje rond te gaan wandelen. Ik zit niet ver van een natuurgebied en ga daar veel liever aan de wandel met een fototoestel ofzo. En bij slecht weer heb ik binnen nu ook de nodige bewegingsmogelijkheden om de benen te oefenen in overleg met de gelukkig zeer goed meedenkende fysiotherapeute. Ze weet dat ik mijn behandelingen niet vergoed krijg en ze heeft me nu een plan voor twee weken meegegeven om in en om thuis te kunnen doen. De rollator heb ik zelf bedacht, want ik moet lopen tot ik niet meer kan en dan nog een stukje verder gaan, maar dan blijf ik zeer beperkt rondjes draaien. Ik moet dan even gaan zitten, want ik heb domweg het gevoel dat ik finaal door mijn onderstel zak dan. En als er nergens bankjes staan heb ik een probleem. Als ik even gezeten heb herstelt de zuurstofgraad zich enigzins en kan ik weer verder dus met rollator kan ik wat verder en meer kanten uit om te  oefenen. Ik moet drie keer per dag drie keer stukken lopen om de afstand langzaam op te bouwen en als ik iedere keer uit moet komen bij een plekje als mijn autootje of huis waar ik even kan zitten dan blijft mijn aktieradius wel heel erg beperkt. Plus dat mijn naaste omgeving me wel erg raar gaat aankijken als ik drie keer kort na elkaar wegloop en weer terug kom en dat ook nog eens drie keer per dag ga doen. Wat dat betreft woon ik nu in echt in een gat waar iedereen wel op rare dingen let. Mijn naaste oudere buurvrouw weet dan wel wat er aan de hand is, maar met de rest heb ik weinig tot geen contact. Ik groet iedereen vriendelijk, maar doordat ik altijd werkte heb ik eigenlijk geen of weinig tijd voor buurtpraatjes gehad enzo. 

Ik praat uiteraard met mijn beide naaste buren wel eens over de schutting en met mijn buurvrouw heb ik gewoon meer contact. Haar man is twee jaar geleden overleden na een ziekbed en dat heb ik allemaal van dichtbij wel meegemaakt.   Aan de andere kant heb ik ook een oude alleenstaande buurman wonen, maar die ligt me gewoon minder. Een beetje een zeurkous, aan de ene kant heel gelovig, maar hij kan niet zonder een vrouw/vriendin, die hij blijkbaar via zijn kerk toch steeds weer tegenkomt. En daar praat hij dan ook heel uitgebreid over tijdens onze over de schutting gesprekken. Dik in de 80 en nog steeds op jacht is mijn beleving dan. Ik hoor meer dan me lief is van hem over zijn liefdesleven. En mijn buurvrouw wordt door haar kinderen ook wel een beetje geplaagd door haar kinderen nu ze ook alleen is om wat met die buurman te beginnen, terwijl haar man toen hij nog leefde hem al niet uit kon staan. 
Hij zal nooit uit zichzelf belangeloos iets aanbieden, al houdt hij dan wel de voortuinen in de gaten, hij is niet te beroerd om daarin wat te helpen. 
Maar eens aanbieden om boodschappen samen te doen nooit. Hij ligt met de kippen op stok, drinkt geen druppel en is ook anti-roken. Niks voor de buurvrouw dus. Zij zijn samen nog de enige originele bewoners van het eerste uur toen de huisjes gebouwd werden en hebben samen wel een lange voorgeschiedenis. Zij hebben heel veel van en met elkaar mee gemaakt uiteraard. Maar een verschillend geloof en een heel verschil van instelling maakte dat ze niet elkaars beste kennissen zijn geworden. Ik sta wel klaar als ik ergens kan helpen bij mijn buurvrouw en omgekeerd is dat ook gewoon zo. Vanaf het begin al, stonden zij en haar man altijd klaar als ik iets niet had aan gereedschap of zo. 
Ik sta ook voor haar klaar als er iets is wat ze niet kan. Ze kan me altijd bellen om iets mee te nemen en nu maak ik ook tijd om 1 x per week even samen boodschappen te doen zodat ze niet met haar boodschappenwagentje hoeft te lopen en uitgeteld weer thuis komt. Wekelijks haalde ik al wat ze buiten de AH om graag wilde, aangezien ik regelmatig langs diverse winkels kwam als ik werkte. Nu is dat even minder, maar ik kom toch vaker bij andere winkels. In ons dorpje hebben we alleen maar de AH, maar ik kom toch regelmatig bij de Lidl (is mijn hoofdleverancier) maar ook Plus, Jumbo en Aldi liggen op mijn reclameroute. Al probeerde ik wel meer bij de kleinere winkels of rechtstreeks van de kweker te kopen. Nu ik niet zo mobiel meer ben gaat dat gewoon lastiger. Met de auto ben je toch een stuk minder flexibel. Op de fiets cross je veel makkelijker overal even langs. 
     
        
      










donderdag 1 oktober 2015

166. Hutje op de hei

Gezien mijn leeftijd lijkt me dat niet verstandig en ik hou nu toch wel van een beetje comfort in mijn woonomgeving. 

Maar diep in mijn hart had ik lang geleden wel weg willen trekken uit de Randstad. Zo'n dikke 30 jaar geleden ben ik echt wel rond wezen kijken in Friesland e.o. Toen was het aanbod nog niet zo makkelijk vanuit huis te bekijken. En het is er dan ook niet van gekomen.

Maar nog steeds ben ik heel graag in het noorden van het land, met Drenthe de laatste jaren als favoriete vakantiebestemming om heerlijk rond te toeren. 
Veenhuizen
Maar ook hier in de omgeving zal er nog heel wat moois te zien zijn wanneer ik de tijd er maar voor neem. 
Dat hoop ik de komende tijd toch af en toe eens te gaan doen. Gewoon ergens naar toe rijden via oude binnenweggetjes en dan maar kijken wat voor schoons op mijn pad komt. 
Die drang heb ik mijn hele leven al gehad. Er was een tijd dat ik bij de spoorwegen werkte en gratis reizen had. Toen trok ik er ook regelmatig op uit. Ik nam mijn broodpakketje en drinken mee en zag onderweg wel waar ik uitstapte. Ik heb ook heel wat af getienertoert toen die beschikbaar was. Toen was het voor mij een sport om zoveel mogelijk te zien op 1 dag en zoveel mogelijk kilometers te maken door Nederland en in combinatie met treintoegangskaartjes om ook iets voordelig te bekijken. 
Ook met mijn kinderen ben ik vaak op stap geweest, met de trein en een railrunner was het nog een beetje betaalbaar. Dan koos ik meer de oude stadjes in de buurt uit, waar we konden wandelen en ook een ijsje of zo konden halen, zodat het leuk bleef voor ze.

Alles wat geschiedenis heeft vind ik heerlijk om te bekijken. Een beetje terug in de tijd.
Archeon, Kloosters, Openluchtmusea, maar ook de kleinere verrassende lokale musea hebben mijn interesse. Zo stap je vaak ineens een heel andere terug-in-de-tijd-wereld in.
Ik kwam in Oud-Schiedam tijdens een rondwandeling eens een Cooperatie-winkel museumpje tegen en kwamen we onderweg op vakantie ook vaak heel verrassende tegen. 
Komende tijd hoop ik hier de omgeving eens nader te gaan bekijken en zal vast nog wel eens verslag uitbrengen van het moois dat hier rond Delft en wijde omgeving te bekijken is. Voor tips sta ik uiteraard ook open.
Voorlopig is mijn loop- en fietsvermogen nog beperkt, dus we starten kleinschalig in de buurt. Ik zag dat Rijswijk ook een leuk museum heeft en ook het streekmuseum Westland staat op mijn wensenlijstje om eens te bezoeken. Zo zullen er nog wel veel meer zijn waarvan ik het bestaan niet eens weet. Eén keer maand wil ik toch wel zo'n uitje  voor mezelf gaan plannen. Een beetje voer voor mijn geest moet er ook zijn. Lowbudget en consuminderig uiteraard, maar ik weet dat ik opbloei als ik weer even een beetje gehapt heb van de sfeer van vroeger. Daarna waardeer ik mijn eigen plekje weer des te meer.   

dinsdag 22 september 2015

165. Weer over naar een simpeler leven

Afgelopen tijd was ik veel tijd en ook geld kwijt door mijn ziek zijn. Je let wat minder op, kiest wat vaker voor gemakkelijk. Na een dag onderzoeken ben je gewoon moe. 
Maar ondertussen ben ik toch ook bezig met mijn leven simpeler te maken.
Mijn huisje heeft weer een rondje simpeler maken gekregen, mede dankzij mijn kat Garfield. Hij heeft altijd al de neiging om op rare plekken te gaan zitten plassen, op een tasje of een krant, in een doos. 
Maar ook mijn bank had hij weer gevonden en later ook mijn grote gele stoffen stoel. Gelukkig had ik die gratis of voor weinig via Facebook gevonden, dus daar had ik ook niet zo'n pijn in mijn buik over. 
Die zijn nu allemaal weer de deur uit en er is een houten bankje van de A. voor in de plaats gekomen. Daar had ik nog kussens voor liggen, die ik vorig jaar voor mijn oude tuinset in de opruiming gekocht had. Na een paar jaar 2 knalroze en 2 mintblauwe kussens die wel wat goor werden, had ik wat meer deftige grijze kussens gevonden voor 2,50 per stuk.
Inmiddels had ik een ander, veel compacter, tuinsetje met bijbehorende kussens gevonden en daar heb deze zomer heel erg van genoten. En nu doen de grijze kussens op mijn bankje dienst als ik bezoek krijg, want verder liggen ze op een veilige plek, zodat ze onbehaard en onbeplast blijven.

Voor mijn ontbijt/lunch heb ik tegenwoordig een setje houten plankjes op een standaard staan. Die pak ik ook vaak even snel als ik iets kleins te snijden heb. 
Via de kringloop kwam ik deze kan en bekers tegen. Heerlijk simpel en voor 2 euro klaar. Geen glaswerk meer nodig en een stuk steviger in gebruik. We consuminderen vrolijk verder. 
Als koffiemok heb ik tegenwoordig een metalen thermosmok in gebruik. Daar blijft de koffie heerlijk lang heet in en ik heb mijn normale koffiemokken uit het keukenkastje aardig uitgedund. Via, via, kon ik nog twee thermosmokken meenemen, dus die heb ik nu standaard in gebruik en dan nog een paar normale voor eventuele visite. Lekker onbreekbaar en ik hoop ze nog heel lang te gebruiken.

Zo probeer ik ook voor elk elektrisch apparaat een handmatige versie te vinden. 
Zo is er hier ook geen koffiezetapparaat meer, gewoon een losse filter met een schepje losse koffie op mijn mok en elk bakje is weer vers gezet. Ook de citruspers is vervangen door een handmatige. Ik heb een losse klopper en  schaaf- en snijwerk gaat ook prima en snel handmatig.

Verder probeer ik heel veel op te ruimen. Een mens verzamelt heel wat in zijn/haar leven. Ook ik viel best wel eens voor overbodige leuke dingen. Helemaal als het via rommelmarkt of kringloop eigenlijk voor weinig te koop was. Maar ik begin gelukkig nu heel erg kritisch te zijn en vraag me eerst af of ik er wel gebruik van maak of plaats voor heb. Veel mensen weten ook wel dat ik mijn kanalen heb om nuttige dingen weer weg te geven. Maar ook daar word ik gelukkig kritischer in, want ik heb geen zin meer om een huis vol te hebben met andermans spullen en er dan veel energie in te moeten steken om het weer kwijt te raken.

Heel soms trap ik er nog in, maar dan moet het wel buiten mijn huisje blijven. Zo had mijn buurvrouw een flinke goed werkende diepvrieskist over. Ze is op leeftijd en had een kleiner diepvrieskastje gekocht en zat met de kist in haar schuur. Laten ophalen door grofvuil kost hier 30 euro en ze zou het ding ook nooit zelf aan de weg kunnen zetten. 
Dus die voor haar via een weggeefhoek aangeboden en er iemand weer gelukkig mee gemaakt. Maar daar ben je zo weer een paar uur aan kwijt. De ontvanger was er heel blij mee, want zij had een kleinere, die ze weer aan haar zoon kon geven en zo dus drie mensen weer blij gemaakt. Buurvrouw was daar nooit opgekomen, heeft ook geen internet en vond het ook wel eng om vreemden aan de deur te krijgen, dus ik was de contactpersoon in deze en heb de afspraken geregeld en was er ook even bij toen de ophalers kwamen op haar verzoek. Maar achteraf was ze er heel blij mee, ook omdat ze zelf ook kon zien dat ze er nog twee mensen heel blij mee maakte.

Maar het blijft een oppaspuntje voor mij. Ik mag van mezelf niet te vaak meer naar verleidelijke winkels, rommelmarkten, kringloop of weggeefhoeken kijken en moet nu eerst eens alles in kaart zien te krijgen wat ik in huis heb. Dus voorlopig mag er alleen maar uit gaan en niks meer inkomen. We consuminderen lekker verder. 

Het raamwerk van mijn woonkamer staat nu helemaal naar mijn zin, na wel drie, vier keer de heleboel overhoop gesleept te hebben. 
Zithoek voor, zithoek achter, mijn eettafel heeft ook overal gestaan. 
Ik heb met mijn wandmeubels gesleept, dwars de kamer in gehad en nu toch weer langs de muur. Bureau eruit en secretaire erin, de grenen tv-kast gewisseld voor een moderner langer wit exemplaar. Dat gebeurde me ook regelmatig, dat ik weer iets beters vond dan ik had staan of praktischer. 
Mijn eettafel was ook zoiets, in mijn vorige huis had ik ruimte genoeg. Dus ik had een uitklaptafel ooit gekregen, die ik aan twee kanten heel erg kon verlengen. Dan kon je er met tien man makkelijk aanzitten. Maar in dit kleine huisje stond hij altijd ingeklapt en zat je met je benen tegen die bladen aan. Gelukkig vroeg iemand die ik kende om zo'n tafel en dan kan ik hem makkelijk ook weer zo weg geven. 
Zelf had ik daarna ook weer een aparte andere tafel gevonden, maar die was achteraf wel erg groot toen ik de oude bank en de stoel nog had staan. Maar nu past die prima en zit ik er heerlijk de krant o.a. aan te lezen. 
Die tafel is nu het zenuwcentrum in huis, waaraan ik de meeste tijd doorbreng. Lezen, eten, tv kijken, administratie, bijna alles gebeurt eigenlijk aan de tafel. Mijn laptopje staat nu normaal op de secretaire, maar die kan ik eigenlijk overal neerzetten. Dat is ook een luxe waar ik heel erg blij mee ben. Ik heb er heerlijk mee in de tuin kunnen zitten afgelopen zomer. 
En nu komt het leukste werk, de puntjes op de i zetten en langzamerhand alles gaan inkleuren om het tot een plekje te maken waarin ik heerlijk thuis kan komen.   


    
  

zondag 20 september 2015

164. In de lappenmand

Momenteel zit ik even in de lappenmand en word ik helemaal onderzocht. 
Ik bleef maar moe en deed mijn werk nog wel, maar was kapot als ik thuis kwam. Mijn benen zijn gewoon in staking, een stukje lopen en/of fietsen lukten helemaal niet meer. 
Eind juli had ik twee weken vakantie genomen om aan mijn huisje te kunnen werken, maar ook gelijk de "huisarts"  weer bezocht vanwege de vermoeidheid aan de benen en kwam bij een arts in opleiding terecht. Bloedonderzoek weer gehad en de D was wel weer aan het zakken, maar nog boven de 50 en eigenlijk weer naar huis gestuurd met advies om eens een gesprek met een mevrouw te hebben die op geestelijk vlak aktief was, want het kon ook tussen de oren zitten.
Die mevrouw was van mijn leeftijd en nam mijn klachten wel serieus, dus werd ik weer terug naar huisarts gekoppeld en doorgestuurd naar een interniste. 
En via daar word ik dus nu helemaal doorgelicht. Bloed, urine, echo's via ziekenhuis van nek, longen en maag, hartfilmpje. En in de tussentijd heb ik ook nog in bacteriele infectie in mijn linkerbeen gekregen terwijl de "huisarts" op vakantie was, dus bij zijn vervanger terecht gekomen. "Huisarts" tussen aanhalingstekens want ik was nog niet heel lang bij hem en de "huisarts" daarvoor heb ik ook jaren niet gezien.  
Ik ben dan ook in geen jaren zo uitgebreid onderzocht als de laatste tijd. Van buiten en van binnen. 
Maar het is wel nodig want ik kan weinig momenteel en dat is ook heel frustrerend. 
In mijn vakantie had ik twee uitstapjes op het programma staan. 
Ik wilde graag het Archeon weer eens bezoeken na jaren en dat lukte nog redelijk met de nodige rustmomenten, maar ook ga ik sinds een paar jaar een dagje naar het Castle Fest met een paar van mijn kinderen.  
Vorig jaar kon ik al niet,  dus wilde ik dit jaar heel erg graag, maar dat werd ook heel erg moeilijk. Vanaf de parkeerplek was het al een heel eind lopen naar de Keukenhof en het feestterrein, dus daar aangekomen gaan zitten en de rest weggestuurd om toch hun eigen gang te gaan, en later me verplaatst naar een optreden van de Dolman op een ander stuk terrein, waar ik gelukkig ook weer kon zitten. En na afloop moest ik weer een heel eind lopen om naar mijn autootje te komen. Heen was ik met een zoon gekomen, maar die bleef daar overnachten en terug kwam ik een kennis tegen die aardig overstuur was met haar hondje. Ze was, met een achteraf vage bekende van haar, gekomen per trein met een meereiskaartje, maar die wilde ineens niet meer naar huis, dus zat ze vast want ik weet dat ze het ook niet echt financieel breed heeft en geld voor een volledig treinkaartje had ze ook niet. Dus die heb ik bij het station van Delft weer afgezet, want daar stond haar fiets.

Van al mijn plannen om mijn huisje eens lekker onder handen te nemen kwam dus weinig terecht tot op heden. 
Ik moest noodgedwongen veel zitten met mijn been omhoog en meer dan af en toe een boodschapje doen kwam er ook niet uit. Heel frustrerend als je altijd gewend bent om maar door te gaan en je in je eigen huis niet eens het noodzakelijke voor elkaar kan krijgen. En veel leuke dingen gewoon niet meer kan doen. 
Ik ga graag naar gratis uitstapjes en die waren er genoeg. Braderie, monumentendag, bieslandse dagen en nog veel meer, maar alles wat met lopen/fietsen te maken heeft gaat gewoon even niet meer.  
Normaal fietste ik heel graag, zelfs na een vermoeiende dag ging ik graag nog even ter ontspanning een flink eind omfietsen. Maar nu red ik zelfs 2 kilometer niet meer in 1 keer en dat is een zeer rare ervaring. 

Ik wil graag minimaliseren en daar ben ik wel stappen in aan het zetten. 
En misschien een heel ander koers gaan varen in de toekomst, want mijn huidige werk heeft eigenlijk niet mijn hart. Ik ben thuishulp in de huishouding geworden omdat er geen ander werk beschikbaar was wat mij nog wilde hebben op mijn leeftijd. Maar om nu elke week 8 huizen schoon te maken is nog steeds geen uitdaging geworden. Ik voel me wel verantwoordelijk om mijn werk goed te doen, want de mensen waar je komt zijn afhankelijk van je. Maar om elke dag weer twee huizen schoon te houden is voor mij geen (geestelijke) uitdaging. Je begint elke dag weer twee keer op nul en doet wat je moet doen, maar stofzuigen, dweilen, soppen is toch in elk huis weer hetzelfde. Heb je de ene gedaan, dan kan je weer aan de bak bij de volgende. En de volgende dag is weer hetzelfde. 
Geestdodend werk dus en eigenlijk heel onderbetaald, want ik zit op een loon van net iets meer dan 6 euro per uur netto met 24 uur per week, geeft dat ongeveer een inkomen van 650 per maand. Ik krijg daarnaast wel een deel van mijn benzine vergoed, maar moet er zelf ook nog een deel bijleggen, dus eigenlijk moet ik dat er ook nog afhalen om mijn zuivere uurloon te berekenen.
Kortom veel om over na te denken en lang heb ik gewoon met oogkleppen op gewerkt omdat ik gewoon geen andere weg zag. 
Maar nu mijn lijf in staking gaat zie ik eigenlijk wel in dat dit me gewoon te zwaar wordt. Lichamelijk en en ook geestelijk, want je geeft wel om de mensen waar je soms al jaren komt. Die worden ook ouder en slechter van gezondheid en/of geest. En aan de andere kant wordt het werk ook steeds meer versnipperd, je moet meer doen in kortere tijd. Bij sommige mensen was ik eerst de extra hulp, maar dat is overal wegbezuinigd en daarvoor in de plaats kreeg ik steeds vaker invaladressen. Mensen waar je dan eenmalig komt, de weg niet kent en niet weet wat er allemaal verwacht wordt. De mensen blijven steeds langer thuis wonen en zijn soms geestelijk ook erg slecht. En daarnaast kunnen mensen je tegenwoordig ook via de gemeente gesubsidieerd inhuren na een operatie of zo voor een beperkt aantal weken. En steeds vaker is het maar voor twee uur ipv van drie uur per dagdeel, zodat ik ook steeds meer uren tekort ging komen. Hier een uurtje minder, daar een uurtje minder en verwacht wordt wel dat je die uren in gaat halen in je vrije tijd. 
Ik hield de vrijdag vrij om mijn vaders huis ook bij te houden en mijn eigen huisje, maar nu wordt eigenlijk verwacht dat ik op de vrijdag eventuele door de week gemiste uren ga inhalen en daar pas ik eigenlijk voor. Toen ik er begon was het standaard drie uur per huis, dus zes uur per dag werk. 
Maar de laatste tijd kwam ik de ene week misschien 1 uur tekort en de andere week konden er ook wel 3 adressen van 2 uur inzitten, zodat ik die week al drie uur weer tekort kwam en nu dus eigenlijk mijn "vrije" vrijdag ook op moet gaan offeren aan mijn werkgever om de uren in te halen die ik te weinig toegewezen kreeg tijdens de 4 dagen dat ik wel beschikbaar sta. 
Nu is mijn lijf dus in staking en word ik aan alle kanten doorgelicht. Komende week staat er nog een uitgebreider bloedonderzoek, een longfoto en een eerste bezoek aan een vaatchirurg met een looptest ed op het programma, want de eerste ronde onderzoek gaf geen uitsluitsel. Gelukkig voor mij, want er zijn een heleboel dingen dus ook wel goed. 
Ruim 60 jaar heeft alles goed gewerkt, maar het laatste jaar gaat het gewoon ineens stukken minder. Mijn vader van 90 loopt mij er tegenwoordig uit en dat klopt niet. Vorig jaar begon het al en toen werd ernstig vitamine D tekort geconstateerd via alleen een bloedonderzoek. Daar heb ik een paar maanden een kuur voor gekregen en er kwam wel wat verbetering, want eerst was ik heel moe en had overal (spier)pijn, maar de moeheid in de benen is eigenlijk nog wel gebleven. Ik moest maar langzaam weer aan het werk en ben maar weer doorgegaan. Maar ik kwam steeds vaker strompelend thuis, kon dan amper nog op mijn benen staan. 
Er werd een nieuw matras aangeschaft, voeten omhoog door kussen onder matras, maar eigenlijk rusten mijn benen 's nachts niet goed uit. 
Ik ga meestal rond dezelfde tijd naar bed, rond 12 uur en slaap prima doorgaans en ben ook rond dezelfde tijd weer wakker al verschuift het langzaam naar iets later nu ik thuis ben. Normaal sta ik rond 7 uur op met wekker en nu is het rond 8 uur, half 9 omdat het kan.







zondag 28 juni 2015

163. We gaan door met consuminderen en Simpel Thuis

De week vakantie in Drenthe was weer geweldig. Ik voel me op één of andere manier daar helemaal thuis, geniet van de aanblik van de straatjes, dorpjes en huisjes. Heel jammer dat het al snel weer voorbij was en dan slokte het werk me weer helemaal op. Ik ben me op het ogenblik ernstig aan het bezinnen hoe ik het verder zal gaan aanpakken. Het werken als thuishulp wordt me eigenlijk te zwaar, zowel geestelijk als lichamelijk. Maar minder uren maken kan financieel niet, ik zit al op een minimaal loon. Dus ben ik andere wegen aan het zoeken, maar dat valt uiteraard ook niet mee als 60+er. 
Het consuminderen gaat uiteraard gewoon door, dat zit zo in mijn systeem gebakken, maar ik ben nu wel ernstig aan het versimpelen ook. 
Ooit wil ik me wel aansluiten bij een leefgemeenschap of ouderenwoonvorm als ik verder geen werkverplichtingen meer heb. Maar tot die tijd ben ik ernstig aan het opruimen en geniet ik wel van alle stromingen die momenteel bezig zijn om een kantelpunt te bereiken. Van de roep om het basisloon, tot de rechtzaak die afgelopen week gewonnen werd door Urgenda.
De buurttuinen/voedselbossen, de Foodsharing en vele andere interessante initiatieven geven mij de moed dat er een andere tijd zal gaan komen. 
Die hoop ik zeker nog mee te mogen maken. Tot die tijd lever ik zoveel mogelijk mijn bijdrage door interessante zaken te delen en de mensen in mijn omgeving alert te houden. 
Ik ben met een paar dingen bezig om te kijken of ik die kan ontwikkelen. Zodra er iets te delen valt horen jullie daar uiteraard van. 
Weet iemand een leuke sociale baan voor me dan hou ik me ook aanbevolen, ruime omgeving Delft voorlopig nog. Mag in de horeca, camping, kantine, catering enz., weekend/avond ook geen bezwaar. Veel is beter dan twee keer per dag steeds weer dezelfde huizen schoonmaken, daar komt echt weinig inspiratie uit. De mensen worden steeds ouder en slechter, het is wel dankbaar werk met sommige mensen waar je wat meer een band mee krijgt, maar je wordt er niet erg vrolijk van.
Ik wil mijn roer uiteindelijk helemaal om gooien, zodra ik niet meer afhankelijk van mijn huidige baan ben, want dat is maar net krap aan verdienen en lichamelijk na de werkdag kapot zijn. 

zondag 31 mei 2015

162. Even op consuminder-vakantie

Het blijft onrustig en onzeker op werkgebied. Mijn vaste clienten zijn tot nu toe nog wel gebleven, maar de clienten waar ik de extra hulp was zijn weggevallen. En nu krijg ik daarvoor in de plaats steeds invaladressen waar ik maar eenmalig kom. Heel vervelend voor de mensen, maar ook voor mij. Je moet toch steeds weer aanpassen aan de client. Ook even weer wennen aan het huis, want geen huis is hetzelfde en aftasten wat de clienten graag willen en belangrijk vinden.

Maar nu heb ik even vakantie. De eerste week thuis heb ik allerlei klussen af laten werken, die bleven hangen omdat ik praktisch de hele week werk. Mijn WC moest nog een nieuwe vloer krijgen, de CV controle moest gebeuren, er was nog een werkoverleg op donderdag en vanaf afgelopen vrijdag ben ik lekker een weekje met mijn Pa in Drenthe. Daarvoor had ik nog elk weekend een verjaardag te vieren, met als afsluiting de 90-jarige verjaardag van onze vader. Mijn broer en zus hadden een zaaltje via de voetbalclub weten te regelen, maar wij als kinderen zouden alles verder regelen en voorbereiden. Dat was dus ook even een gedoe, maar gelukkig ging alles prima. De gemaakte hapjes vielen in goede aarde en ook de dag zelf ging gelukkig helemaal geweldig. Mijn zwager had gelukkig veel horeca-ervaring en iedereen hielp heel goed mee.

We zitten nu lekker in een chalet op een vakantiepark in Borger. Ik noem het een veredelde stacaravan, maar het voldoet prima aan de voorwaarden die wij stellen. Allebei een eigen slaapkamer en een bed. Elke dag gaan we wel op pad. Vrijdag dus vertrokken en via Heerenveen, waar de zus van mijn vader woont en we even koffie zijn gaan drinken, doorgereden naar Borger en ons geinstalleerd. Gisteren zijn we naar Oudeschans gegaan. Daar heeft een vroege voorouder gewoond, rond 1650 en mijn vader wilde eens proberen iets meer te vinden daar. Er was daar een museumpje, waar we al een paar keer op de verkeerde tijd voor de deur hadden gestaan. Maar deze dag ging het wel open alleen iets later dan dat wij er waren. Wij kwamen rond 11.15 aan en er stond op de deur dat vanaf 12.00 uur de deur open ging. Toen bleek dat alleen de kunstgalerie en -uitleen die in hetzelfde gebouw zat open ging en het museum pas om 13.00 uur. Dus een rondje in het vesting dorp gelopen en de begraafplaats bezocht waar nog het graf van die voorouder ligt.
Helaas wist de aanwezige vrijwilliger van het museum erg weinig van heel vroeger, maar ze gaf mijn vader wel de naam en het telefoonnummer van de lokale archeoloog die heel veel van de geschiedenis ook zou weten. Verder waren er alleen opgegraven gebruiksvoorwerpen te zien en een heel kort overzicht van de geschiedenis en het ontstaan van het vestingdorpje gegeven. 

Vandaag was de weersvoorspelling slecht, dus hadden we een binnenuitstapje op de planning staan. We gingen op weg naar Nieuw-Dordrecht om daar een museum te bezoeken. We nemen meestal leuke binnenweggetjes en dit keer kwamen we een omleiding tegen, die ons weer bij een leuke braderie/rommelmarkt bracht in Roswinkel. Daar zijn we wel even uitgestapt en er uiteraard over gewandeld. 

Toen weer door naar ons doel, maar daar bleek de weg naar het museum ook afgesloten door een loopevenement dat daar gaande was en we zijn toen weer door gereden via een andere route naar ons vakantieverblijf terug. Onderweg kwamen we nog een fair tegen, maar dat viel tegen. Alleen maar nieuwe dure spullen op een grasveld wat haast niet te belopen was. Gelukkig vond mijn vader nog wel iets waar hij blij mee was, ik heb halverwege opgegeven en was even op een stoeltje gaan zitten. Het weer werkte gelukkig nog wel goed mee en pas tegen dat we weer thuis kwamen gingen de regensluizen wijd open. Maar al met al hebben we best weer lol gehad en eigenlijk een leuke dag gehad, die weinig kostte. Niet geheel volgens planning verlopen, maar dat is het leuke van vakantie, niks hoeft en als je onverwacht dan toch wel leuke dingen tegenkomt, maakt dat ook niks uit. 
    

dinsdag 5 mei 2015

161. Even drukke maar ook leuke tijden weer

Verjaardagen, mijn huisje verder opknappen en aankomende vakantie maken dat we hier weer even drukke tijden hebben. 
De riolering is inmiddels vernieuwd.
Het was een hele operatie, maar wel hard nodig achteraf. De boel was verzakt en er zaten ook drie gaten in de oude buis. Van toilet naar de straat is de boel nu weer vernieuwd en ze hebben het keurig gedaan.
 
Zelfs ons gedeelde plantenbakje is ongeschonden erdoor gekomen en ook de steentjes hebben ze heel netjes weer terug gekregen. Je ziet er niks meer van. 

De mei-maand is een drukke verjaardagsmaand. Broer is eerst jarig, dan de oudste kleindochter en ook mijn vader hoopt deze maand 90 jaar te worden. Dat wilde hij eerst rustig thuis vieren, maar toen bleek dat er een flinke afvaardiging van onze Friesche tak van de familie wilde komen en het aantal gasten wel rond de vijftig zou worden, besloten mijn zusje en broer halsoverkop toch maar een zaaltje te huren om zoveel mensen tegelijk te kunnen herbergen.
Dus komt er nu nog een klus bij om voor zoveel mensen een feest te organiseren met hapjes en drankjes in eigen beheer, aangezien we allemaal geen hele dikke portemonnee hebben. Lang leve de groeps-watsapp want we wonen allemaal een beetje verspreid door de provincie, en niet vlak bij elkaar, dus wordt er nu druk over weer ge-appt om alles in goede banen te leiden. 
Eind mei en eerste week juni heb ik even vakantie genomen om bij te komen. Op mijn werk is het ook heel rommelig momenteel. Ik heb nog wel een aantal vaste adressen gehouden gelukkig, maar ook wekelijks een stuk of drie inval-adressen die elke keer wisselen. Eens een keertje ergens invallen is niet erg, maar om stelselmatig steeds weer bij "nieuwe" clienten binnen te komen is wel erg vermoeiend. Je kent ze niet, weet niet waar alles staat en wat ze van je verwachten. Er worden nieuwe diensten ontwikkeld, zoals een soort particuliere huishoudelijke hulp die men kan inhuren voor een tijdje zonder direkte medische indicatie. Zo kwam ik vorige week bij een jong stel terecht, met een baby en een peuter. De man was wel ziek en was aan de chemo, dus liep het huishouden een beetje erg achter. Daar mocht ik dus de bovenverdieping, twee slaapkamers en de badkamer eens heel goed onder handen nemen. En dan nog de rest van het huis zuigen en dweilen. Dat was een flink stukje zwaarder dan bij een oud mensje de boel een beetje bijhouden.

Voor eind mei ben ik nu al de klussen aan het regelen in eigen huisje. De vloer van mijn toilet moet vernieuwd worden en de cv moet zijn jaarlijkse controle krijgen, dat heb ik naar die week toe geschoven. Misschien blijft er nog genoeg tijd over om in ieder geval de toiletvloer er na weer van een vloerbedekking te voorzien en ook de gang en keuken moeten nog. Daar ligt nu zeil wat aardig beschadigd is en ik zou er wel graag laminaat willen. Dat kunnen we zelf wel leggen en het is niet zoveel vierkante meters. 

Ook staat er een weekje lekker weg naar Drenthe op het programma. Gezellig met mijn vader op pad. Een zoon past op het huis en de katten, het chalet is geboekt dus we kunnen even heerlijk op stap en even er helemaal uit. Dat is mijn accu-oplaadtijd. 
Als randstadbewoner is Drenthe gewoon zalig om lekker rond te toeren. We hebben Groningen en Friesland ook meestal wel even op het programma staan, maar Drenthe blijft onze favoriete vakantieverblijfsbestemming. We zijn 1 x naar de Achterhoek gegaan, maar zeiden gelijk daarna, volgend jaar toch weer Drenthe. Heerlijk, die kleine kneuterige boerderijtjes, een terug in de tijd gevoel, lekker op de bonnefooi over binnenweggetjes rijden. We volgen de fietsborden om binnendoor van dorp naar dorp te gaan, want zodra je de autoborden volgt zit je weer op de snelweg. Iedere dag ontbijten we heerlijk op ons gemak en hebben dan vaak al een klein programma voor die dag opgesteld. Er zijn nog zoveel mooie plekjes die we nog niet bekeken hebben. We lunchen dan ergens onderweg en tegen vier/vijf uur zakken we richting ons vakantieverblijf af, waar ik dan meestal een lekker warm maaltje frobel. En 's avonds is het lekker lezen, tv kijken of de laptop aan en de volgende dag bespreken. Dan hebben we een zalig ontspannen weekje, waarin niets moet en niets hoeft verder.     

dinsdag 21 april 2015

160. Druk met eigen huisje

Eindelijk maak ik weer tijd voor mezelf. 
Afgelopen weekend druk bezig geweest om de woonkamer leger en beter toegankelijk te maken. En daar grote stappen in gemaakt. Het raamwerk staat, nu de kleine dingen nog. 
Twee buffetkasten versleept en twee boekenkasten en mijn zithoek van achteren naar voor gebracht em achter moet mijn eethoek nog komen nu.

En dit weekend druk in de keuken bezig geweest. En lekker in de achtertuin aan het onkruid wieden geweest. Ik begon gewoon en dacht twee bakken onkruid weg te gaan werken, maar het werden er vijf of zes uiteindelijk en driekwart is nu weer lekker schoon. Toen was ik echt helemaal op.
Maar ik heb de afgelopen tijd wel meer gedaan dan afgelopen jaar bij elkaar en dat voelt goed. 

Komende vrijdag komen ze mijn riolering vernieuwen. 
Ik heb al 4 of 5 keer de ontstoppingsdienst nodig gehad zolang ik hier woon. Mijn vloer in de wc was helemaal vergaan en sinds de Kerst zit ik met een plank op mijn vloer met het toilet daar bovenop als een troon en daarna was het alweer prijs. Dus nu mag eindelijk de riolering vernieuwd worden vanaf het toilet naar het hoofdriool. Ook bij mijn buurvrouw want we zitten samen op dezelfde pijp en zij had afgelopen najaar ook een verstoppingsprobleem.
Helaas zal ons stukje gemeenschappelijke tuin waarschijnlijk ook open moeten. Dat hebben we afgelopen jaar net opgeknapt met een lading verse gravelsteentjes en wat nieuwe planten en een klein boompje en dat is allemaal leuk aangeslagen. Ik hoop wel dat ze het zoveel mogelijk weer netjes achterlaten. 

De laatste tijd ben ik druk met opruimen en zoveel mogelijk minimaliseren van spullen. Dat zal nog wel een paar maanden duren, aangezien ik het vooral van de weekenden moet hebben. 
En mijn achter-eettuintje wil ik dit jaar ook wel weer volgooien. Daar is afgelopen jaar ook veel te weinig van gekomen.
Nu moet ik het wel gewoon steeds in behapbare stukjes knippen en niet te veel over mijn grenzen gaan. Een paar kleine taken per dag als ik een werkdag heb en wat meer als ik vrij ben, is voorlopig mijn doel. Er is gelukkig genoeg inspiratie te vinden om me lekker op gang te houden. 
Komend najaar hoop ik lekker mijn huisje een opfrisbeurt te kunnen geven. Na de zomer wil ik de benedenverdieping opnieuw een kwast of rollerbeurt gaan geven. Dat is na mijn verhuizing nog niet weer gebeurd en echt wel nodig langzamerhand. Dus eerst lekker opruimen en leger maken en na de hitte ga ik dat aanpakken. 
Daarna wil ik ook de wc-vloer, mijn gang en keukenvloer van een andere vloerbedekking voorzien. Nu lag/ligt er zeil en dat is aardig beschadigd geraakt. In de wc is het al weg door de verstoppingen en overstromingen, in de gang ligt het nog wel aardig maar er zijn beschadigingen en in de keuken ook. Daar staat mijn wasmachine en die loopt waarschijnlijk toch een beetje bij het centrifugeren waardoor het zeil daar enigszins opgebold is en niet meer strak ligt.
Kortom alles heeft gewoon een lekkere opfrisbeurt nodig. En dat pak ik ook stukje bij beetje aan. Eerst flink opruimen en minimaliseren en dat heeft ook wel een paar rondes nodig is de ervaring. Je begint eerst grof te sorteren en daarna volgen er nog meerdere fijnere sorteringsrondes. Ik zit nog in de eerste fase. 





maandag 6 april 2015

159. Heerlijke consuminderpaasdagen

Even heerlijk bijkomen na een enerverende werkweek. 
Een client is plotseling overleden vorige week na een heel kort ziekbed, er zijn clienten die minder uren kregen, dus is er weer een heel geschuif in mijn werkrooster als thuishulp.
Mensen waarvoor ik een soort bijhulp was, zijn ineens verdwenen uit mijn werkrooster. Gelukkig zijn de clienten waar ik gewoon als vaste en enige hulp werk wel gebleven. Maar ik merk wel dat het geestelijk steeds zwaarder wordt. Komende week moet ik bij een ernstig zieke man gaan beginnen te werken, die medisch gezien opgegeven is. Dat is toch weer een heel andere insteek dan gewoon oudere mensen helpen, met wat kleine kwaaltjes. Natuurlijk leven die ook niet eeuwig en heb ik er al van drie afscheid moeten nemen door overlijden de afgelopen jaren, maar om nu bij iemand te moeten beginnen waarvan je al bij voorbaat weet dat het een kwestie van een beperkte tijd is, is voor mij ook een nieuwe ervaring. 

Maar nu even pas op de plaats, ontspannen en van deze dagen lekker genieten. Ik ben steeds meer aan het opruimen met kleine stapjes. Gisteren heerlijk een poosje in mijn achtertuintje aan het onkruid weghalen geweest toen het zonnetje heerlijk scheen en zelfs een poosje buiten zitten lezen. In de zon en uit de wind was het zalig met een vest aan. In de schaduw voelde het al snel fris aan.
We hebben heerlijk gegourmet bij mijn middelste dochter, man en kleinzoon met een zoon en nog een gezamelijke spelletjesvriend van de jongelui. Bijna alles ging schoon op, alleen bleef er nog een bergje gesneden groente over, waar mijn dochter geen bestemming voor had. Haar menu voor komende week lag al vast, dus heb ik me gaarne opgeofferd om die mee naar huis te nemen. Dat wordt vanavond een lekkere pasta en eventueel ook nog een pannetje soep, want het is een flinke zak vol.  

Ook werd er nog een hele leuke klok weggeven op een weggeefhoek. Op de achtergrond staat een plattegrond van de streek waar ik woon en ik mag hem straks ophalen. De persoon die hem weggaf ken ik. Zij houdt zich ook met consuminderen bezig en geeft cursussen in budgetteren o.a., maar ze is ook stadsgids in Delft en houdt zich met nog veel meer interessante dingen bezig. Zij had mij een paar weken geleden gevraagd of ik eventueel nog een stek van mijn rabarber en maggi kon missen, maar toen waren ze nog niet zichtbaar. Inmiddels beginnen ze boven de grond te piepen, dus nu kan ik er wel een stuk van afsteken. Gelijk maar een afspraak voor straks maken om gelijk over te steken en weer even bij te babbelen. 

Het weer ziet er hier nu nog niet erg zonnig uit, maar ik hoop dat de zon zich vanmiddag nog wel even laat zien. Eerst even een broodje eten en de afspraak maken om vanmiddag even aan te wippen. En dan zie ik wel waar ik verder aan toe kom. Een korte werkweek in het vooruitzicht is ook een zalig gevoel. 
Mijn accu is in ieder geval weer lekker opgeladen door zo'n lekker lang Paasweekend.
Lange tijd heb ik min of meer op mijn automatische piloot geleefd, me er van dag tot dag doorgesleept, maar nu merk ik gelukkig toch weer dat er weer leuke ideeetjes naar boven komen en leuke consuminderplannen op komen borrelen. 
Afgelopen zaterdag nog even naar een winkel gegaan omdat ik er een paar interessante dingen had gezien, maar uiteindelijk met een paar nodige huishoudelijke dingen eruit gekomen en niks van de zaken die ik gezien had. Er was o.a. een soort 4-kante-meterbak in de aanbieding en ook een paar houten bakken, maar bij nader inzien alles lekker laten liggen. 
De prijs-kwaliteitsverhouding was niks, ik kon het veel beter zelf beter maken en ik had ook nog wel bloembakken in de schuur die ik beter kon hergebruiken voor de sla die ik hoger wil gaan telen ivm de vele naaktslakken in mijn tuin. 

(mijn schuurtje in de sneeuw)

Nu nog iets betere temperaturen en ik kan weer los gaan. Ik wilde eerst een hobbyhoekje op mijn slaapkamer maken, maar ik heb ook nog een best aardig stenen schuurtje waar ik tot nu toe weinig mee deed. 
Daar wil ik nu een werkplaatsje van maken, waar ik kan schilderen en van alles maken. Dat lijkt me een veel beter idee, dan alles naar boven moeten slepen. Daar heb ik meer ruimte, er is stroom en licht en het is lekker buiten het huis dan. In de woonkamer zit ik met twee katten die lekker verharen, dus daar komt ook niks van verven terecht. 
Mijn slaapkamer is niet erg groot en om nu in de verfluchten te gaan slapen, lijkt me ook niet gezond. En ineens kwam het idee om lekker in de schuur te gaan klussen straks. Nu is die opslag en fietsenhok en in het verleden kwam bij veel regen het water daarbinnen ook net zo hard omhoog, dus gebruikte ik hem verder nergens voor. Maar sinds buiten in de straten de riolering vernieuwd en vergroot is, is de hele erge wateroverlast ook verdwenen, dus nu kan ik er wel weer wat mee. Ineens komen er dan weer heel veel mogelijkheden naar boven, die ik eerst gewoon niet zag. Ik heb ook nog een leuke zolder, die nog vol staat met troep. Na mijn verhuizing is daar van alles terecht gekomen wat ik niet direkt kon gebruiken en inmiddels staat het er gewoon nog steeds. Ook daar moet ik nodig eens gaan ruimen, maar ik begin met de schuur. Dan komt er weer beweging en lucht in huis ook en kan ik weer verder.

zondag 29 maart 2015

158. Weekje opruimvakantie gehad

Helemaal strak en glad zal het bij mij nooit worden, maar ik ben lekker opgeschoten deze week. Het begin is er in ieder geval en er zijn bresjes geslagen. 
Dat geeft weer lucht en ik voel me er ook beter door. Ik volg een paar opruimblogs en facebookgroepen die met opruimen te maken hebben en minimalisme. Na het succes van de opruimgoeroe Marie Konda schieten veel mensen in de opruimstand. En het inspireert ook wel om weer door te gaan. 

Nu is mijn zooi rommel ook niet in een week ontstaan, dus ik verwachtte ook niet binnen een week mijn huisje strak en glad te krijgen.
Mix een jaar ziek zijn, en maar heel langzaam weer opknappen, maar met een energieniveau van 0.0 met de wens mijn huisje terug in de tijd te brengen. Door de weggeefhoeken en koopjeshoeken kwam er wel het één en ander op mijn pad, maar mijn inzicht en overzicht was ook 0.0 dus er kwam van alles binnen. Eén van mijn katten werd ook nog ziek en beplaste ongeveer de helft van mijn meubilair en het werd vervolgens een poosje kamperen in eigen huis, want mijn bank en een paar stoelen moesten gewoon de deur uit.  Na de operatie durfde ik ook niet gelijk weer wat anders naar binnen te halen, maar het waren ook allemaal weer de onverwachte tegenvallers die me min of meer lam legden. 
Ik liep al op mijn tandvlees om mijn werk als thuishulp vol te kunnen houden en alle toestanden op werkgebied doen uiteraard ook een duit in het geestelijke zakje. 

Zo leeg zal het hier nooit worden, boeken horen ook bij mij.
Maar deze week ben ik na de toiletcrisis wel lekker opgeschoten. 
Een buitenstaander zal het nog wel niet zien, maar ik voel het wel. 
Voorheen zag ik zelf ook niet in waar ik moest beginnen, maar nu begin ik het weer een beetje te zien en stukje bij beetje onder controle te krijgen. En dat is een heerlijk gevoel, mijn zitgedeelte is weer redelijk strak. 
Ik heb dozen, bakken en tassen uitgezocht en leeggemaakt. Er is heel wat door mijn handen gegaan en weggegaan ook. 
Nu is het zaak om dagelijks toch een klein stukje weer aan te pakken en wat gedaan is leeg te houden. Ik doe dan ook wel elke avond een rondje glad trekken voor het slapen gaan. 
Mijn energie komt langzamerhand ook weer stukje bij beetje terug nu, ik merk dat ik meer zin krijg en ook eindelijk weer iets grotere stukken kan lopen, al is het nog niet veel. Maar ik hoef niet meer te stoppen als ik van de parkeerplaats naar de winkel moet kopen en kan ook na mijn werk nog wel een boodschapje doen. Dat zijn voor mij toch tekenen dat het weer beter gaat komen met een lange adem. 
Vandaag mocht ik het van mezelf even wat rustiger aan doen en ook wat tijd voor mijn geestelijk welzijn nemen door weer eens wat aan mijn website toe te voegen. Dat schoof ik ook maar steeds voor me uit, eerst dit doen en dat voor elkaar krijgen en vervolgens niks meer uit mijn handen krijgen. 
Nu wordt het eerst weer kijken hoe ik komende week door kom en hoeveel uur werken ik nog overhoud. 
Een aantal clienten zijn momenteel aan vernieuwing van hun indicatie toe en het is afwachten of ze hun uren thuishulp mogen houden, eentje is vorige week in het ziekenhuis opgenomen en staat ook nog niet weer op mijn rooster voor komende week. Voor komende maand zitten er in ieder geval best nog een aantal gaten in mijn rooster momenteel en moet ik afwachten of die weer ingevuld gaan worden. De gemeente loopt achter met de gesprekken en ook weet ik van sommige wel dat ze de gesprekken gehad hebben, maar dat het resultaat blijkbaar nog niet bij de werkgever terecht is gekomen. Voorheen moest de werkgever zorgen dat we aan onze contracturen kwamen, maar nu wordt de verantwoording bij ons neergelegd. Wij moeten zelf gaan gillen als we te weinig uren werk toegewezen krijgen en die uren inhalen. En daar ben ik minder blij mee, want ik werk al vier dagen per week en de vrijdag is voor mijn vader en om zelf ook nog eens wat te kunnen doen en regelen wat in de normale kantooruren moet en niet in het weekend kan. 
Consuminderen doe ik vanzelf wel, vandaag weer lekker vast mijn vlees voor komende week gemaakt. Op zondag gooi ik tegenwordig vast het vlees voor komende week in de oven voor zover mogelijk. Dan heb ik meer tijd en kan ook van de goedkope stroom gebruik maken. Voor mij is het voor de komende werkweek ook erg fijn dat ik me daar dan niet meer druk om hoef te maken. Voor vandaag had ik kippenpoten en een rollade met 35% korting, maar ik neem ook wel eens een kilo gehakt en maak daar dan een oosters gehaktbrood van. Dat kan lekker in plakken maar ook fijn gesneden/geprakt door de rijst en pasta en heb ik zo een snelklaar maal. Dat maakt mijn hoofd ook rustiger.  
Ik bedenk op zondag meestal wel grofweg een eetplanning, want als ik daar pas om half vijf 's middags na een werkdag over moet gaan nadenken wordt het meestal niks gezonds meer. Dan heb ik geen tijd voor langdurige bereidingen, dus vandaag lekker aan de kip uit de oven met een restje opgebakken aardappels van gisteren en een potje biologische witte bonen in tomatensaus uit een reclame. Feest zondag eten voor mij, vers, restje en groente was snel klaar. Gisteren had ik mijn tweewekelijkse-eters, dochter - schoonzoon en kleinzoon dus toen gekozen voor aardappels, spinazie, doperwtjes/wortel en hamlapjes en voor allemaal nog een gekookt eitje gemaakt en daar waren alleen nog wat aardappels van over.