34. Ongewild erg No Impact bezig

Om mijn autootje wat vaker te kunnen laten staan, had ik een e-fiets overgenomen. Al een wat oudere die zo'n 25 kilometer op een accu kan halen. Net genoeg om mijn woon-werk-verkeer te halen.
Maar het autootje is een week of wat geleden in staking gegaan en ik fiets al maanden, maar nu ben ik toch wachtend op een familielid die hopelijk het autootje weer aan de praat krijgt.
Van de zomer was het zalig om te kunnen fietsen, maar vooral de laatste week werd het toch een stuk minder. Afgelopen woensdag heb ik ruim 2 uur naar huis gelopen omdat de rukwinden het fietsen onmogelijk maakten.
Ik ben ook niet helemaal meer de jongste en was gewoon bang om te vallen.  Ik heb maar één lijf en heb dat hard nodig om mijn brood te kunnen verdienen.
Straks mag ik nog weer opdraven voor een uurtje verplicht werkoverleg. Daar ben ik dan ook weer drie uur zoet mee, twee uur fietsen om er een uurje te zijn.
Aan de andere kant ben ik ook wel heel blij met mijn e-fiets.  Want ik kan daardoor gelukkig nog komen waar ik heen wil. Naar mijn werk en overal waar ik heen wil in de buurt.
Voor mijn boodschappen heb ik er een lekkere grote fietstas op zitten. Zo'n grote tijdschriftentas, ooit van mijn dochter geweest die die bladen rondbracht totdat van de ene op de andere dag besloten werd dat de bezorgers vervangen werden door de post. Mooi is die niet, maar sterk en groot wel. Er is al heel wat mee vervoerd, van de grote boodschappen tot een voetenbankje. Twee bigshoppers vol passen makkelijk in die tassen. 
Op vrijdag werk ik normaal in Nootdorp, kom dan vlak langs een Lidl en haal daar dan meestal de aanvullende weekboodschapjes. Maar vandaag dus bij hoge uitzondering eens niet, vanwege het stomme uurtje verplicht werkoverleg en omdat er een zoon jarig is waar ik later vanmiddag even met mijn vader langs ga. Die woont ook niet op fietsafstand, dus kan dan mee carpoolen. 
En boodschappen doe ik even niet. Ik wil en moet mijn voorraad uitdunnen.
Mijn vriezer zit vol en moet leger worden en ongewild soms kwam er steeds maar bij. Afgelopen week kreeg ik van een client weer een grote portie spaghetti met aparte saus mee. Teveel voor mij alleen en ik had zelf al een pan hutspot gemaakt voor twee dagen. Dan moet ik weer mijn planning omgooien om alles te gebruiken, want weggooien is ook weer zonde. 
Maar mijn vuilnisbak blijft wel lekker leeg. Normaal had ik een container per twee weken vol, maar ik heb afgelopen keer al een keer overgeslagen hem aan de weg te zetten en nog is die lang niet vol. Dat wil ik erin houden. Er komt zo min mogelijk verpakking mee in huis nu en alles wordt opgebruikt. Resten zijn er niet meer en angstvallig hou ik in de gaten dat me ook niks ontkomt. Alles wordt hier heel goed gescheiden en ik zorg ook dat er zo min mogelijk schadelijke verpakkingen meekomen. Zo min mogelijk plastic en altijd een tas mee of een doosje pakken waarin ook oud papier weer verzameld kan worden. Daar let ik echt op. Mijn plastic berg groeit ook niet meer zo snel. Ik deel en geef weg wat ik teveel krijg en moet nu snel op de fiets gaan springen.
Werkoverleg van 12 tot 13 uur, ook zo'n leuke tijd. Wanneer moet je dan eten, voor 11 uur al of na die tijd pas? Neem maar een paar boterhammen mee en hoop weer snel aan mijn weekend te kunnen beginnen.