maandag 28 maart 2016

185. Op een winderige 2de Paasmaandag

Vandaag neem ik even een rustdag. 
Afgelopen week was erg onrustig, mede door alle toestanden buiten, die toch ook steeds dichter bij komen.
Mijn jongste dochter woont niet al te ver van Brussel, dus ook daar zat de schrik er in. 

Maar tussendoor mocht ik afgelopen week nog een bananendoos vol woontijdschriften ophalen en ik werd er erg blij van want er zaten ook o.a. Buitenlevens in. Een heel mooi blad, maar veel te duur om zo maar te kopen en nu zat er ook daarvan een flinke stapel tussen.

En mijn keukenkastjes heb ik gevonden. Niet helemaal gratis, maar voor 10 euro was ik er ook heel erg blij mee.

 
Twee CD-kastjes waren precies wat ik zocht om de kale witte muur een beetje te breken en mijn plank boven de wasmachine en koelkast net een beetje leuker en functioneler te maken. 

Er komt nog wel een eind plaatje, nu had ik even snel wat erin geschoven en niet mijn mooiste spullen. Ik kreeg gisteren eters en ze moesten uit mijn auto en nogal snel maar op de goede plek gezet. Dan moet je eerst wel een grote rommel van maken.  
Ik ga er nog wel verder mee spelen, kan er nog een lange plank opleggen met haken of een stang ertussen doen, zodat ik er ook wat aan kan hangen. 
Maar nu wordt het plaatje toch wel weer beter. 

Vandaag maar eens heerlijk een lekker oud muziekje aangezet, van alles uit mijn tienertijd komt langs en ik geniet. Scorpions, OMD, Golden Earings, Moody Blues, en ik glij even heerlijk terug in de tijd. 
Twee, drie dagen ben ik toch wel een beetje boven mijn macht bezig geweest en dat wreekt zich nu. 
Dus we lassen een dagje rust in.
Vanavond ook een lekker rustig hapje eten, ik kreeg een gourmet schaaltje vlees en dat gaat vanavond lekker op tafel. Met niet al te veel drukte erbij, een afbakbroodje, wat sausjes en dan ben ik al snel tevreden. Beetje komkommer, tomaatje, en wat champignons, een uitje is ook altijd wel in huis.

Gisteren had ik twee soorten visschotels uit de oven, een kleine filetrollade, aardappelschijfjes en worteltjes en doperwtjes en er was een chocolademousse na voor de liefhebbers. 
Mijn schoonzoon had nog een vreemde vrucht meegenomen. Een cactusvrucht, die ongeveer tussen een kiwi en een meloen qua smaak zat, een drakenvrucht.
  
Hij wordt blijkbaar vaak voor de sier gebruikt en het vruchtvlees zag er ook wel grappig uit. Een beetje mat doorschijnend met allemaal zwarte stipjes. Ik was er niet dol enthousiast van, beetje vlak van smaak. Maar zo is mijn schoonzoon wel, hij wil gewoon alles een keer proeven wat hij niet kent. 
Ik had deze vrucht nog nooit gegeten en ook nog nooit gezien, dus voor mij was het ook de eerste keer.

Afgelopen zaterdag was ik met mijn oude buurvrouw nog even op stap geweest. Zij wilde graag een bloemetje halen en nog een paar kleine dingen die hier niet te koop zijn en ik had van de week ergens bij een mede-consuminderaar gelezen over een rubberen bezem waarover hij/zij erg enthousiast was ivm huisdierenharen enzo. Aangezien mijn twee kattenbeestjes ook erg verharen, heb ik mezelf zo'n bezem kado gedaan. Het scheelt weer aanmerkelijk stofzuigen en stofzuigerzakken en de truck met de raamtrekker werkt ook heel goed hier op kussens, dus ik geloof zeker dat de bezem ook zijn nut zal hebben. Een haren bezem moet je steeds schoonpulken en blijft ook niet eeuwig fris. Dus ik geloof dat de investering van ong 10 euro zich zeker terug zal verdienen op den duur. Je kunt er ook meer kracht op zetten dan op een normale bezem en ook mijn zeil zal ik er schoner mee kunnen houden, dan met een normale veger. Het wordt nog vervolgd, maar ik geloof dat ik hier veel en lang plezier van ga hebben. 
En nu ga ik weer verder van mijn gratis youtube-muziek genieten. 
Het leuke, vind ik, dat als ik eenmaal een bepaalde soort muziek gekozen heb er onmiddellijk een soort afspeellijst in die stijl wordt voorgesteld en ik zit nu al een hele tijd met heerlijke muziek in mijn smaak en uit mijn jongvolwassen tijd te luisteren. En af en toe ook eens ongeneerd lekker hard als er weer eens een joekel van een nummer langs komt. 












zaterdag 19 maart 2016

184. Van alles in huis voor weinig voor elkaar krijgen

Afgelopen tijd ben ik zachtjes aan mijn huisje aan het veranderen. 
Nu doe ik dat wel vaker, maar nu ben ik toch sterk aan het versimpelen. 
Heel langzamerhand ben ik steeds meer aan het weghalen.
En dat voelt goed. Heel soms komt er nog wel eens wat binnen, maar nu wel heel selectief. 

Toevallig heb ik gisteren nog gratis twee witte eetkamerstoelen opgehaald, met een blauwe leren zitting, maar dan gaan er ook weer minstens twee stoelen uit de kamer. 
Ik had 4 oude houten eetkamerstoelen, maar die zitten eigenlijk niet echt lekker als je lekker lang bij de tafel wil zitten, ondanks een kussentje erop. 
En ik zit graag lang aan die eettafel te lezen of te werken. 
Nu gaan die oude stoelen naar buiten, voor straks als het beter weer wordt. 
Dan komen er wat dikkere vrolijk gekleurde kussens op en ik wil ze ook wit of grijs schilderen. Twee gaan helemaal achter in de tuin bij de schuur komen en de andere twee wil ik voor mijn huisje neerzetten, zodat ik daar ook af en toe in het zonnetje kan gaan zitten.  
's Morgens heb ik de zon op de achterkant van mijn huisje staan en in de middag draait die naar de achterkant van de tuin en naar de voorkant van het huis.
Als het echt warm is zit ik wel graag in de schaduw.
Daarvoor heb ik nu wel een hele fijne tuinset, maar die sleep je niet door de tuin heen. Die staat nogal vast dus. Nu wil ik dit jaar een klein zitje bij de schuur maken, liefst met een soort afdakje erboven tezijnertijd. Zodat ik bij een buitje toch ook buiten kan blijven zitten als het warm is. En zo probeer ik iedere keer toch iets te verbeteren.

Ook mijn keukentje heeft een opknapbeurt nodig. Ik heb wel een paar dingetjes voor elkaar gekregen, maar net de puntjes op de i moeten nog gezet worden. Ik mis wat opbergmogelijkheid en heb vreselijke muren om wat aan op te hangen. Maar nu ga ik op zoek naar twee lage boekenkastjes, die ik eventueel met één of meer planken kan verbinden. Het zou ook een vakkenkast kunnen worden of een paar open nachtkastjes met wat plankjes. Zaak is dat het niet te zwaar moet worden en dat ik wat meer in de hoogte kan werken. Nu heb ik een aanrechtje ter grootte van drie kastjes met de wasbak in het midden en een gasfornuis aan de ene lange muur en daar tegenover staan mijn wasmachine en tafelmodel koelkast en een ladenkastje er naast nog voor de kruiden enzo en de radiator, grote plank heb ik er vorig jaar overheen gezet, zodat ik daarop ook nog wat kwijt kon, maar er zit nog een heel stuk muur boven dat ongebruikt blijft nu. Dus als ik op die plank nog wat meer de hoogte in kan werken met vakjes waarin/op ik de dingen kan zetten die ik regelmatig gebruik, dan scheelt dat ook weer ruimte die moeilijk te vinden is. 

Ook kan mijn hele huisje wel een (wit)kwast gebruiken na acht jaar wonen. Dus dat pak ik ook stukje bij beetje aan komende tijd. Van mijn vakantiegeld zal ik wat extra's kunnen doen.
In mijn gang kan ik ook nog wel een oplossing gebruiken. Daar had ik losse haken aan de muur gehangen als kapstok, maar die kwamen dus weer naar beneden in de loop der tijd. Die muur is dus ook hopeloos om wat aan te hangen. Daarvoor ben ik nu op zoek naar een kleine hangkast zodat ik daar jassen in kan hangen, er hoeven niet eens deuren in te zitten. Zo breed is mijn gangetje ook niet. 

En zo probeer ik met gesloten beurs toch steeds weer iets voor elkaar te krijgen. Soms moet ik een poosje wachten tot weer iets langs komt en soms heb ik de oplossing in huis, zonder dat ik het weet. Dan moet ik soms even omdenken en zie dan ineens iets wat ik ook zou kunnen gebruiken terwijl het eigenlijk als iets heel anders bedoeld is.
Maar dat zijn de leuke dingen die je ineens inziet dan.
Ik zal jullie komende tijd lekker gaan stalken met projekten die weer gelukt zijn. 




     

woensdag 9 maart 2016

183. Lekker consuminderweekje

Het was weer een lekker consuminderweekje. 
Eindelijk voelde ik me wat beter na een paar weken grieperig zijn en dat scheelt al een hele hoop.

Ik ben heel blij met de beslissing om aan het begin van mijn financiele maand mijn huishoudgeld in één keer cash op te nemen. Dat gaat tot nu toe prima en is voor mij veel overzichtelijker. Ik zie in één oogopslag hoe de stand van zaken is en kan eventueel bijsturen als het toch niet helemaal gladjes zou verlopen.
Afgelopen week was er bijvoorbeeld een aanbieding van koffie en gelijk vier pakken meegenomen, meer zat er niet in. 
Daarvoor had ik een aanbieding van DE meegenomen, een roodmerk betalen en een goudmerk gratis, maar dat viel zwaar tegen, vooral bij het laatste pak  miste ik de pittige koffiesmaak, te flauw voor mij. Ik was heel blij dat ik weer op mijn eigen vertrouwde koffie over kon stappen.  
Ook wat boodschapjes betreft blijf ik nu heel netjes binnen mijn eigen gekozen budget. Ik overleg in de winkel al met mezelf wat ik mee mag nemen en wissel vers en diepvries af. Ook op vleesgebied let ik heel erg op aanbiedingen en voldoende afwisseling. Ik wissel voornamelijk tussen kip, varken en vis. Rund staat heel weinig op mijn menu en alle jonge beestjes al helemaal niet, geen lammetje of kalfje komt mijn deur binnen. 
Ik wilde nog wel even achter wat paasdingetjes aan bij de kringloop of zo, maar heb die neiging ook gelijk weer weg gedrukt. 

In plaats daarvan ben ik wel met mijn oudere buurvrouw even naar een nieuw geopend tuincentrum geweest om daar even rond te kijken. Zij had potgrond nodig en de viooltjes waren ook in de openingsaanbieding. Daar heb ik wel gebruik van gemaakt, 20 viooltjes voor 1,89 en een hangbak met hele lieve zachtpaarse viooltjes voor 1,99. 


We hebben samen ook nog heerlijk een kop koffie gedronken en van een stuk appelgebak met slagroom samen voor 1 euro genoten. Mijn buurvrouw trakteerde erop in ruil voor de boodschapjes die we op donderdagmorgen altijd even samen doen nu ik toch thuis zit. 
Zij wordt 80 komende zomer en haar kinderen hebben het allemaal druk en wonen niet vlak bij. Ze staan altijd voor haar klaar als het nodig is, maar boodschapjes doen we sinds een tijdje nu wekelijks even gezellig samen in mijn autootje. 's Middags heb ik haar nog even naar het buurtcentrum gereden voor haar belastingaangifte en daar was ze ook erg blij mee. Daar kreeg ik nog een pond rundergehakt voor in ruil, die ook in de aanbieding was. Zij kan zo nog even lekker zelfstandig haar eigen boodschapjes doen in de koude tijden en af en toe gaan we ook wel eens naar een plaatsje verderop waar wat meer winkels zijn. En heeft ze wat van een andere winkel nodig dan hoeft ze ook maar te kikken en haar rookwaren worden ook door mij thuis gebracht.
Zo helpen we elkaar weer.

Ruilen voor spullen krijg ik nog niet zo voor elkaar. Dat vind ik zelf ook wel moeilijk om opgestart te krijgen. Eerst moest ik een groep vinden waarbinnen dat kan en dan nog de geschikte spullen vinden die men ook wil hebben. (Ver)Kopen en weggeven is hier geen probleem, maar ruilen zie ik nog niet heel vaak voorkomen.  
En ik wil mijn gang eerst ook graag ontvangst klaar en leeg hebben.  
Ik had voor een goede bekende gratis laminaat opgehaald omdat zij zou verhuizen, maar dat ging niet door. En nu waren we allebei ook nog afwisselend ziek steeds, zodat ophalen ook nog niet gelukt is.  

Afgelopen week heb ik mijn huishoudlijstje ook maar weer eens in werking gezet. Ik leef met lijstjes om de boel een beetje op een rijtje te houden. Hele simpele lijstjes, maar die houden me wel op het goede spoor. Er staat bijvoorbeeld alleen maar huiskamer op maandag, keuken op dinsdag, gang/trap op woensdag, bovenslaapkamers op donderdag en badkamer/was voor het weekend. Op vrijdag is het momenteel mijn vader helpen en dan vaak nog een aanvullend boodschapje doen. Daarnaast is het eten koken en afwassen dagelijks en het toilet naar behoefte even soppen. En als ik de energie heb nog een extra klusje aanpakken als ramen zemen of wat in de tuin doen. Als ik elke dag weer een stukje aanpak zie ik wel degelijk verschil. Stukje ruimen, uitzoeken, schoonmaken steeds in één ruimte werkt voor mij beter dan van hot naar her bezig zijn.  


zondag 6 maart 2016

182. We gaan weer vrolijk verder



Het voorjaar zal eens komen en ik zal me ook eens weer beter voelen, maar ik heb nu goede hoop dat ik er dit keer over heen ben, over die langdurige griep/kou die nu al weken aan heeft gehouden.  Af en toe voelde ik me haast een bejaarde, compleet met incontinentie hoestbuien. Maar dat is gelukkig weer voorbij, want twee, drie keer per dag wat anders aan gaan trekken, geeft ook weer zoveel was. 
Ik kan nu gelukkig weer fatsoenlijk de deur uit en een boodschapje doen. 
Van de week ben ik zelfs nog naar een nieuw geopend tuincentrum hier vlak bij geweest samen met mijn wat oudere buurvrouw.(Ze wordt 80 deze zomer) 
Op donderdag doe ik doorgaans even boodschapjes met haar nu ik toch thuis zit, zodat ze niet met haar boodschappenkar hoeft te lopen en nog lekker zelf haar boodschapjes kan uitzoeken. Ze heeft wel twee hele lieve kinderen, maar die werken nog volop en wonen allebei niet vlak in de buurt.
Na afloop stelde ik voor om ook even het vernieuwde tuincentrum dat net weer open was te gaan bekijken en dat vond zij ook wel erg leuk. We zijn er even leuk doorheen gewandeld en ik heb mezelf op wat viooltjes getrakteerd. 
Dat was een leuke openingsaanbieding, 20 halen en 10 betalen (voor 1.89) en ook een hangbakje zachtpaarse viooltjes voor 1,99 heb ik meegenomen. Zodat ik nu weer een vrolijk uitzicht heb, ze moeten nog wel de tuin in, maar ik wacht even op wat zonniger weer. 
Samen hebben we er nog even gezellig gezeten en een lekkere bak koffie met een appelpunt genomen a 1 euro en ook de buurvrouw nam wat bloemetjes mee. Ook een zak potgrond en een nieuwe pot voor op haar tafel en een leuk paasbakje voor een vriendin waar ze dit weekend op visite ging, konden gelijk meerijden. 

Dit jaar wil ik mijn tuintje voor en achter wat onderhoudsvriendelijker maken, door er o.a. wat meer vaste planten in te zetten, zodat ik wat minder op onkruidjacht hoef te gaan. Dat wordt me toch te zwaar en na twee jaar klachten hebben/ziek zijn moet ik het me gewoon wat makkelijker maken en niet meer te veel willen. Mijn appel- en bessenboompjes blijven wel staan en ook de maggi en de rabarber mogen rustig blijven, maar ik ga niet meer uitgebreid groente zaaien achter. Aardbeitjes gaan er wel weer komen, maar die ga ik als plantjes wel halen. Na een paar jaar had ik een aardbeienveld en was een kwart van mijn tuin vol gegroeid, maar die planten gaven steeds minder opbrengst, dus die heb ik vorig jaar gerooid. 

Ik wil de plantjes en kruiden ook wat meer op hoogte gaan brengen, want de naaktslakken hadden ook een feestmaal regelmatig. Daar ben ik nog over aan het nadenken en puzzelen, want het mag uiteraard ook niet veel kosten. Maar dat is het leuke werk, puzzelen en nadenken, het doen gaat wat moeizamer nog. 
Ik moet gewoon alles in kleine stukjes opdelen om er door te komen. Maar ik zal blij zijn als ik weer lekker buiten kan zitten en lekker daar bezig kan zijn.       

woensdag 2 maart 2016

181. Gammele consuminderweek en een (sorry lange) terugblik

Afgelopen week was het toch weer een moeilijke opstart. 
Ik begon wel goed, maar gaande weg bleek ik toch weer ziek te worden. Al weken heb ik last van een vervelend soort griep/kou. 
Niet zo ziek dat ik in bed moet liggen, maar toch steeds weer een algeheel naar en moe gevoel, koud en warm en dan weer spierpijn. 
Het begon met vooral heel veel hoesten, keelpijn en hoofdpijn, de eerste twee ben ik gelukkig nu wel weer kwijt, maar afgelopen donderdag speelde het weer op. Vreselijk moe opstaan al en nu waren mijn darmen weer van slag. 
Samen met mijn oudere buurvrouw doe ik op donderdagmorgen tegenwoordig even boodschappen en zij was al eerder begonnen met zich ziek voelen, maar ook zij had er nog steeds last van. 
Iedere keer denk je dat je er vanaf bent en hoop je dat het nu weer beter gaat, maar samen waren we gewoon uitgeteld na een rondje boodschappen doen, wat op zich niks voorstelt. 
Ik heb gelukkig nog een oud autootje dus we rijden er samen heen, zodat zij niet helemaal hoeft te lopen met haar boodschappenkarretje. 
Binnen een uur waren we al weer terug en allebei liepen we te steunen en te zuchten. 
We drinken meestal samen even een bakje koffie bij haar na afloop, maar ik moest eerst weer snel naar het toilet, dus ik gooide even de smoes erin dat ik even snel iets in de vriezer moest stoppen en dat ik er zo aankwam. Maar ik bleef me de rest van de week weer gammel voelen.  
Op zondag kreeg ik eters en normaal heb ik daar weinig moeite mee, maar nu was ik op zondagmiddag nog naar de winkel gegaan en had er 2 bakken k&k lasagne gehaald wat ik zo de oven in kon schuiven. 
Ik had er gelukkig ook nog een zak mexicaanse roerbakgroente bij, die ik zaterdag had meegenomen voor een eventuele wrap voor komende week, maar vergeten was in de vriezer te stoppen en een lekkere verse komkommer. 
Ik had gewoon geen puf om van alles klaar te gaan maken, terwijl ik normaal altijd graag weer eens lekker uit wil pakken met lekker eten koken en er was genoeg in huis. 
Maar de combinatie van de lasagne met de roerbakgroente erover bleek wel een gouden smaakervaring op te leveren. Iedereen was vol lof over de schotel zo en het was ook verrassend lekker samen.
    
Ik hoop dat ik me nu snel weer wat beter ga voelen, want ik ben nog zo veel van plan, maar zo komt er niks van. De dagen doorhangen blijft nog steeds geen hobby van me, maar soms kun je niet anders. 
Ziek zijn en voelen kost ook extra geld, want je hebt minder energie en kiest vaak dan maar voor de makkelijkere oplossingen. 
Ik kan momenteel niet meer op mijn gewone fiets fietsen, dus dan pak je de auto voor alles. Dit jaar zal ik nog kunnen rijden, dank zij sponsering van mijn vader, maar bij de laatste keuring werd al aangegeven dat hij een volgende keuring waarschijnlijk niet meer door zal komen. 

De afgelopen jaren had ik mijn autootje vooral nodig om mijn werk te kunnen doen, maar ik denk nu dat ik niet meer terug aan het werk ga komen. 
Ik kan gewoon niet meer lang lopen en lang staan en dat is niet handig als je thuis hulp in de huishouding bij ouderen bent en normaal 6 uur per dag werkte en 2 huizen per dag deed. 
Mijn werkgebied lag al vanaf het begin een heel eind van huis en het werkgebied werd in de loop der tijden ook steeds groter en uitgestrekter. Rijswijk, rond de Bogaard, was mijn basisgebied, maar je kon ook steeds vaker naar Oud-Rijswijk, Ypenburg of randje Delft worden gestuurd, met een half uurtje de tijd om te lunchen en ondertussen ook van het ene naar het andere adres te komen. 
Met alleen een fiets had ik het soms niet eens gered. Met autootje was het al vaak rijden en eten tegelijk. 
Ik heb het een tijdje met een oude elektrische fiets geprobeerd toen mijn vorige autootje ook op was, maar dan was ik al een drie kwartier a een uur aan het fietsen voordat ik begon en moest tussentijds mijn accu ook nog aan de stroom hangen bij clienten omdat hij niet meer dan 25 kilometer redde op een volle accu. En tussen twee diensten werden de afstanden ook steeds groter zodat ik het binnen een half uur niet eens redde om naar het volgende adres te komen. En de laatste tijd werd het ook steeds moeizamer, want ik had gelukkig nog wel meerdeels clienten van drie uur per sessie, maar steeds vaker werden er uurtjes afgeknabbeld. 
En dat zou dan inhouden dat ik nog een derde huis op een dag zou moeten gaan doen met weer een verplaatsing. 3 x 2 uur bijvoorbeeld om aan de 6 uur te komen met iedere keer weer een half uur om er te komen. Maar het konden ook clienten van 1 1/2 uur worden, zodat je er vier op een dag mocht gaan doen. Dan was ik alleen al 4 uur aan het fietsen om 6 uur te werken. Dat hield ik lichamelijk nooit vol, met twee was het al eigenlijk niet te doen. Dan was ik ook twee en half uur aan het fietsen naast zes uur zeer lichamelijk te werken en thuis helemaal op. 
Maar ja, als 50+ destijds had ik weinig keus om nog ander werk te vinden, dus was blij toch iets gevonden te hebben dat mij wilde hebben. Daarvoor had ik nog meer armoedig werk gedaan om maar werk te hebben. Pakjes rondgebracht met eigen autootje, stadspost gedaan, maar het verdiende allemaal eigenlijk niks. Heel zuur is het om op latere leeftijd zo te moeten scharrelen. Maar helaas niks aan te doen. 
Ik heb altijd redelijk tot goed mijn brood kunnen verdienen om en met kinderen. En ik was tot op zekere hoogte ook wel verwend door in een familiebedrijf te kunnen werken, al miste ik daardoor misschien ook wel de uitdaging van een normale baan. Ik heb jaren met mijn ouders in een thuisdrukkerij kunnen werken en daarnaast ondanks mijn scheiding mijn kinderen toch wel redelijke start kunnen geven. Geen geluk in de liefde maar wel altijd door kunnen gaan. En nooit te beroerd geweest om te werken zodra het kon. Na laatste scheiding nog een flink aantal jaren heel fijn met mijn vader en moeder samen kunnen werken. Mijn vader was op zijn 65 ste nog begonnen om een uitgeverij te worden en een genealogisch blad uit te gaan geven. (De drukkerij was aan zusje en broer overgedaan en ik miste inmiddels alle aansluiting omdat alles per computer ging terwijl ik nog van ouderwetse het knip en plakwerk was).  En daar heb ik hem ook een flink aantal jaren mee geholpen. Mijn moeder overleed heel plotsklaps toen ze bijna 80 was en mijn vader is nog doorgegaan tot hij 85 werd. Toen vond hij het genoeg en daar kon ik het alleen maar mee eens zijn. Elke twee maanden een blad vol krijgen en uitbrengen is gewoon werk en hij zag ook wel in dat internet steeds belangrijker zou worden. Via mijn zusje kwam ik toen weer even aan een andere baan. Bij een printbedrijf dat toen nog goede zaken deed en ik heb daar ook naar volle tevredenheid gewerkt en kon op allerlei tereinen werken, want ze hadden een deel printwerk en werkten ook voor en met de gemeente, maar ook voor particulieren. Ze gaven boeken uit op printbasis, werkten ook veel voor studenten,  bedrukten t-shirts en hadden een koeriersbedrijf ernaast, bemiddelden in drukwerk en ik werd op allerlei terreinen ingezet. Ze wisten de verdeling van een lokale krant aan de bezorgers binnen te halen met de reclamefolders erbij. Dus daar werd ik ook op ingezet om dat te laten lopen. In een onverwarmde berging ging dat van start midden in de winter, maar ik was nooit te beroerd om iets nieuws te doen. Mijn proeftijd was zo voorbij en ook het volgende jaar liep prima maar er stond 1 dingetje in mijn contract voor 0-uren dat na mijn proeftijd ook niet veranderd was, maar dat was maar een formaliteit toen ik er naar vroeg. Ze wisten dat ik kostwinner was. En ik merkte ook wel dat ze soms erg hard waren richting personeel. Studenten-koeriertjes vlogen net zo makkelijk weer de deur uit. Maar zolang ik goed was mocht ik bijven. Tot ze zelf in de financiele problemen kwamen met de belastingdienst voor zover ik weet en toen hoefde ik ook van de ene op de andere dag niet meer te komen.
Toen moest ik een uitkering aan gaan vragen en dat was voor mij het begin van een zeer moeilijke periode. Want het duurde veel te lang en achterstanden ontstonden die nooit mee ingelopen konden worden. Druk gezocht naar ander werk en ook van alles geprobeerd. Eerst een groenteveiling geprobeerd en dat was na alle kantoorwerk te hoog gegrepen. Ik was echt kapot na een dag daar werken, de hele dag staan en groente en fruit sorteren en al heel vroeg beginnen. Mijn neefje was ook nog jarig die dag en werd twee en mijn moeder overleed de nacht daarna dus dat werk heb ik opgegeven toen, al verdiende het achteraf best redelijk. Maar ik strompelde na een dag ongeveer door het leven toen. 
Daarna kwam de stadspost en de pakjes rondbrengen, allebei best leuke baantjes maar die brachten niet genoeg op om van te leven. Schuldsanering en de voedselbank heb ik toen ook op mijn weg gehad en ik had inmiddels de baan als thuishulp aanvaard, die ook eigenlijk schandelijk onderbetaald werd. Je doet best verantwoordelijk werk, maar voor een minimale vergoeding. 
Ik werkte de laatste jaren 24 uur per week voor ong. 600 per maand en dan zit je nog onder bijstandsniveau. Maar vier dagen werken was toen wel mijn maximum, daarnaast had ik ook nog mijn eigen huisje bij te houden en eerst nog twee en later één kind thuis en een vader die gelukkig nu nog leeft, maar inmiddels al dik in de 90 is. 
Ook de baan krijgen en houden ging niet vanzelf. De eerste twee jaar werd ik als Apha Hulp aangenomen met een hoger uurloon, want toen was er al gerommel. Daarna werd het ineens weer in vaste dienst met een jaarcontract steeds tot drie keer toe verlengd en uiteraard met een veel lager loon en daarna werd ik als een van de laatsten nog in vaste dienst voor onbepaalde tijd genomen. 
Geluk bij een ongeluk, voor mij dan, overleed mijn laatste ex-partner een paar jaar geleden en kreeg ik toen heel onverwacht een klein nabestaanden pensioentje extra van zijn ex-werkgever. 
Bij zijn leven kon hij nooit een bijdrage aan de opvoeding van zijn dochters leveren, dus het was een welkome verrassing voor mij om nog wat nagekomen alimentatie te ontvangen. 
Want zo beschouw ik het wel. 
Ik werd zo wel zo'n langdurig werkende arme, die amper de eindjes aan elkaar wist te knopen.  
En nu ben ik lichamelijk aan het sukkelen met 62 jaar en hoor ik bij de 60% van de vrouwen die op latere leeftijd met aderverkalking te maken krijgt. Bij mij dus voornamelijk in de benen. Op alle andere vlakken ben ik ook doorgelicht inmiddels en daar is verder gelukkig niks geks gevonden. 
Mijn huidige werk zal ik niet meer kunnen doen. Ik kan geen 6 uur per dag staan/lopen meer. En zal waarschijnlijk straks nog eens 30% minder inkomen gaan ontvangen. 
Met fysiotherapie en looptrainingen zal er nog wel enige verbetering te halen zijn, want opereren en aders vervangen of omleggen doen ze tegenwoordig ook niet meer. Dat bleek vaak ook geen verbetering te brengen en alleen in levensbedreigende situaties bij het hart o.a. wordt er nog geopereerd, is mij verteld.
Dus moet ik het doen met wat nog wel kan. Dat is ook altijd wel mijn insteek geweest. Ik heb mijn hele leven gewerkt als dat kon, om de kinderen groot brengen heen, maar die taak is volbracht. 
Nu in mijn na-dagen gaat het even wat minder, maar ook daar zal ik wel weer iets op gaan vinden. 

Dat vind ik één van de prettige bijkomstigheden van het langdurig bezig zijn met bewust consuminderen. Je bent met weinig al snel tevreden en het heeft mij geleerd om niet in de onmogelijkheden te blijven hangen, maar juist naar de mogelijkheden op zoek te gaan. 
Genieten van wat wel kan en wegen zoeken die wel mogelijk zijn. 
Heel vroeger vond ik mezelf wel eens zielig omdat ik niet met alles mee kon doen, maar gaande weg heb ik dat gelukkig om kunnen zetten naar heel vaak een blij gevoel. Ik kon niet op vakantie gaan, maar ik kon wel zo veel mogelijk lekker naar buiten met de kinderen en zat dan lekker in een natuurgebied met een grote plas om te zwemmen en nam eten en drinken en een mooi boek mee. Ik heb vijftien jaar in een minder leuke flat gewoond, maar was heel blij toen ik eindelijk dit huisje mocht gaan huren met een heerlijk buiten. 
Mijn kinderen mochten naar clubjes toe, de padvinders vonden een paar erg fijn gelukkig. En hebben daardoor ook weer leuke ervaringen opgedaan. Een hield van muziek en is bij een drumfanfare gegaan en heeft daardoor ook heel wat uitstapjes kunnen maken, zelfs in het buitenland tot aan Denemarken aan toe door uitwisselingsoptredens. En in zijn jonge jaren hield hij van toerfietsen dus werd hij lid van een toerfietsclub en deed ook jaren aan de Ome Joop toer mee Dat was ook een week fietsen met start vanuit Arnhem met leeftijdgenoten en dan van plek naar plek rijden. Ze gingen op de knutselclub, mee op vakantiekamp of deden mee aan de vakantiebijbelweek, terwijl we niet eens gelovig waren, maar dat ging dan weer via een vriendinnetje. 
Het kon in mijn ogen ook geen kwaad om ook kennis te maken met anders denkenden. Daar leerden ze ook weer van. 
Ik ging regelmatig met ze op stap toen ze klein waren, toen met de trein. Dan had ik een kortingskaart en met railrunners konden we toch veel leuke plekken bezoeken. We wisselden gratis uitstapjes af met eens een wat duurder uitstapje en ik ben achteraf blij dat er toen nog niet zoveel aanbod was aan pretparken, overdekte speeltuinen en ander duur vertier voor de jeugd wat tegenwoordig allemaal aangeboden wordt. 
We hoefden ook niet zo nodig elk weekend op stap, een dagje lekker thuishangen was ook leuk. 
En mijn kinderen waren toen ook nog lekker inventief. 
Vaak kregen we de oude spullen van andere familie, zoals bijvoorbeeld een oude videocamera. 
Daar konden ze dan uren en dagen zoet mee zijn. Er werden filmpjes opgenomen, relames nagespeeld of complete speelfilms verzonnen. 
Vriendjes en vriendinnetjes waren er ook altijd wel en heel vaak bij ons en er werd veel meer fantasie gebruikt toen in mijn beleving. 
We hadden toen veel meer plezier in het leven dan de jeugd van tegenwoordig, lijkt mij soms. 
Die zitten vaak maar met de i-pad of computer voor hun neus of worden bezig gehouden in de indoorspeeltuin, de ballenbak van de mac of de ikea speelafdeling, terwijl wij veel meer gewoon naar buiten gingen. 
Een eind fietsen en maar zien waar je uitkwam en dan ergens picknicken, bramen zoeken of kikkertjes kijken. 
Buiten de deur eten kwam niet eens in je op, hooguit een ijsje halen of een patatje en dat was al een beleving. 
Een avondje film deden we lekker thuis, aanbod van de tv, een zelf opgenomen film of een videootje huren en wat lekkers te knabbelen erbij.
En dan hadden we het prima naar ons zin en de grootste lol. 
Verkleden en toneelspelen, zgn optreden thuis en muziekclipjes na doen. 
Ik zat in mijn tienerjaren vaak met een cassette spelertje de favoriete liedjes van die tijd van de radio op te nemen en weer later kwamen natuurlijk de muziekprogramma's op de tv als Top Pop, die dan weer met de videorecorder op werden genomen, om zo een eigen band met je favoriete nummers en artiesten samen te stellen. 
Prachtig was die tijd in mijn herinnering, want je zat in de startblokken te wachten of er weer eentje langs zou komen die het waard was opgenomen te worden. En soms was je te laat en moest je weer een volgende kans afwachten tot je eindelijk dat ene liedje goed te pakken had. 
Ondanks toestanden die er uiteraard ook wel waren, hebben vier van mijn vijf kinderen over het algemeen toch wel heel leuke warme herinneringen aan hun jeugd en het opgroeien samen, een is er negatiever over. Dat zal ook met de leeftijd te maken hebben, denk ik, net in een belangrijke fase van het leven waren er te grote veranderingen voor die persoon. Over het algemeen denken we meestal toch aan de leuke dingen die we allemaal hebben meegemaakt als het gesprek op vroeger komt. Want een saai leven hebben we nooit gehad, met gelukkig heel veel leuke herinneringen ook.