70. Ook consuminderen in de vakantie

Heerlijk een weekje vrij nu en het weekend lekker in de tuin doorgebracht.
De maandag heb ik besteed aan mijn huisje opruimen.

Vandaag eerst mijn vader geholpen met zijn huis en 's middags bij mijn jongste zoon langs gegaan. Die zat een beetje in een dip, maar vond het wel erg fijn dat ik weer eens bij hem langs kwam. Dat was al een tijd niet gebeurd, omdat mijn oude vervoermiddel steeds kuren vertoonde en ook wel heel erg duur in benzine was.  Dan word je ineens toch een stuk minder spontaan om eens een eind te gaan rijden.
Hij had nu geen auto meer en zijn was moest ook nodig weer eens gedaan worden. Dus ging moeders maar weer eens zijn kant uit.
Lekker koffie geleut, gebabbeld en het was stralend weer, dus spontaan vroeg hij of hij even mee terug kon rijden naar Delft. Daar wilde hij even naar een bepaalde winkel toe en dan ging hij zelf met openbaar vervoer wel weer naar huis.
Hij genoot ook zichtbaar van zijn onverwachte uitstapje en was erg blij dat ik hem toch even uit zijn huis gesleept had.
Zaterdag gaan we in gezinsverband een dagje naar de jongste dochter bij Brussel en daar maken we dan ook een dagje uit van. In eerste instantie was hij er niet erg enthousiast meer over, maar nu zag hij toch wel in dat het best even gezellig is om met zijn zus en zwager even eruit te zijn en zijn gedachtes ook weer op andere leukere dingen te kunnen zetten. 

Morgen ga ik een dagje consuminderig helpen inpakken en sjouwen voor de verhuizing van een consumindermailvriendin in Almere. Daar lever ik graag een dagje vakantie voor in. We kennen elkaar helemaal niet erg persoonlijk, ik heb haar wel eens een paar jaar geleden ontmoet op een jaarlijkse GG-ontmoetingsdag, maar we mailen wel vrijwel dagelijks via de club en ik ken haar levensverhaal en de mijne is ook wel bekend. 
Nu heeft ze gewoon hulp nodig, dus wie kan springt een dagdeel bij. Er gebeuren wel vaker spontane hulpakties bij de club. Iemand roept dan om hulp en vervolgens wordt er ergens een datum geprikt en wie kan biedt zich dan aan om mee te helpen.
Een zolderopruiming, een huisje werd van binnen opgeknapt, spullen gaan met gesloten portemonne van de één naar een ander die het weer gebruiken kan, er wordt af en toe spontaan een kringloopdag of stadswandeling georganiseerd en zo is er steeds wel weer iets wat via de club gedaan wordt. Bij spaaracties wordt er heftig gespaard, ook voor anderen, geruild bij plaatjes, poppetjes enzo. We wijzen elkaar op acties, gratis dingen, leuke websites, lekkere betaalbare recepten enz. 
Niet alle mail gaat over consuminderen, dus je leert elkaar ook best goed kennen, zonder er een gezicht bij te zien. Alleen op de ontmoetingsdagen leer je soms de mens achter de mail kennen en in de loop der jaren heb ik toch al heel wat gezichten leren kennen.
Ik zeg altijd dat ik heel wat koffieadressen heb als ik eens door het land zou trekken. Bij verschillende mensen ben ik ook wel eens geweest als ik toch in de buurt was. Want dan word je spontaan uitgenodigd om gelijk langs te komen en zijn ze zelfs beledigd als ze achteraf horen dat je in hun buurt was en niets gezegd had.

69. Zomertijd, vakantie en zorg(en)

Heerlijk, een weekje vakantie!
Lekker uitrusten en lekker aanrommelen in de tuin. De klok verzet ik later wel, al had de computer zichzelf al op tijd gezet.
De ochtend vliegt zo wel voorbij. Ik realiseerde het me pas toen het zondagmorgenpraatprogramma voor mijn idee veel te vroeg begon en toen was het ineens aha, daar ligt het aan.
Kopje koffie en een boterhammetje en de dag is weer gestart.
Vrijdag ben ik gezellig bij Lisa van Ontrommelen langs geweest. Zij bood me wat Genoegs aan om te lezen en daar zei ik geen nee tegen.
Heel lang heb ik het blad wel gelezen, maar na de verhuizing moesten er toch een aantal zaken geschrapt worden. En dan sneuvelden er als eersten in mijn geval dan toch de krant en de abonnementen waar ik wel buiten kon.
Een ander zal misschien anders kiezen, maar ik had ongemerkt toch een flink aantal abonnementen lopen, die ik bijna allemaal opgezegd heb. Genoeg, omroepblad en krant, gingen als eerste. Een moestuinblad waarvoor eerst alleen verzendkosten betaald moesten worden ging in andere handen over en werd ineens een heel stuk duurder, dus die ging er ook onmiddellijk uit, toen dat ging spelen. 

Gisteren heb ik lekker deels in de tuin doorgebracht met mijn bladen in het zonnetje, terwijl de was lekker aan de droogmolen wapperde. Ik ben toen ook van slaapkamer gewisseld. 's Morgens werd ik al vroeg wakker en ineens achtte ik de tijd rijp.
Van 1-persoons bed lekker ruim naar 2-persoonsbed. Het wordt ook steeds langer licht. Jongste dochter komt toch niet meer terug, is heel gelukkig in Belgie en heeft zich afgelopen vrijdag verloofd. Dus was de tijd voor mij rijp om haar voormalige kamer ook maar in gebruik te nemen.
Later kreeg ik nog wel een minder bericht van jongste zoon, hij raakt zijn baan kwijt door de crisis. Mensen betalen heel slecht, orders werden minder en het bedrijfje is in financiele problemen.
Dat was niet echt een verrassing, want we wisten het eigenlijk wel, maar het geeft toch weer zorgen.
Want hij is zo'n 1 1/2 jaar geleden speciaal verhuisd om dichter bij zijn werk te wonen en nu wil hij toch weer deze kant uit komen. Dat wordt weer zoeken naar ander werk en een andere woonmogelijkheid zoeken. 
Komende week ga ik ook minstens een dag een mailvriendin helpen met inpakken. Die kreeg heel onverwachts toch haar lang verlangde eengezinshuisje, terwijl ze net een ingreep had ondergaan, waardoor ze niet mag tillen en sjouwen. Ze wachtte al heel lang en had zich voor een aantal projecten ingeschreven. Normaliter zou het ong. een half jaar duren, maar door de crisis kwam ook daar stagnatie in. De operatie stond ook op het programma en net op de dag dat ze thuis kwam na de ingreep, kreeg ze DE brief dat ze nu toch eindelijk op nr.1 stond voor een bepaald huis. Maar met hulp van heel veel mailvriendinnen krijgen we haar wel over. Er is al een ploeg in het nieuwe huis aan het verven en laminaat leggen. Talrijke mensen komen een dagje helpen inpakken, dozen stapelen en rommel wegbrengen, want het uitzoeken moet ze toch zelf doen, maar zo komt het toch voor elkaar. Ik lever ook graag een dagje vakantie in om een helpende hand toe te steken. Het is helaas niet naast de deur, want dan kun je makkellijker even een paar uurtjes gaan helpen. Nu moet ik er speciaal een rit voor maken en 's avonds weer terug, want slapen kan ook niet in haar te kleine flatje, waar ze nu woont.

Lekker opgeruimd in de tuin, de droogmolen verplaatst naar een plek waar de zon langer staat.
Vandaag staat nog zo'n dagje op het programma en morgen even langs mijn vader. Jongste zoon zou dan ook langs komen met zijn was. Woensdag ben ik ingedeeld als verhuishulp, donderdag is er werkoverleg even 's middags, vrijdag werk ik particulier en zaterdag ga ik naar jongste dochter en vriend verloofde in Belgie met de jongste zoon en middelste dochter en man en dan vliegt de week al weer voorbij, maar ik heb al weer een weekje echte vakantie in het vooruitzicht.
Eind april ga ik een midweekje met mijn vader op pad. Hij wordt 87 in mei en wil graag nog eens naar de streek waar zijn voorouders vandaan komen (Z-Groningen). Maar hij vond er niets aan om alleen in een huisje te gaan zitten en heeft mij gevraagd of ik mee wil dan. Uiteraard vind ik dat best gezellig, als ik maar een eigen slaapkamer heb. Consuminderig zijn we uiteraard eerst al op zoek gegaan naar een leuke aanbieding en wanneer het het meest betaalbaar was. Begin mei was er geen betaalbare plek, half mei is hij zelf jarig en eind mei wil ik zelf niet weg zijn. Dan is mijn middelste dochter ongeveer uitgerekend, komt haar eerste baby en dan wil ik uiteraard in de buurt zijn. Zo kwamen we op eind april uit. Vrij gevraagd en goedgekeurd, dus dat gaat ook gebeuren.
  

68. Genoegdag en schoonmaakvirus

Gisteren vroeg op, want ik wilde naar de 4de Genoegdag in Tilburg. Twee jaar geleden was ik geweest en dat was een hele inspirerende dag.
Vorig jaar was ik zo dom om via vakantieveilingen een weekendje Belgie te boeken precies op de Genoegdag, terwijl ik al een kaartje besteld had. Maar eens een weekendje met mijn kinderen weg was ook wel erg nodig en achteraf ook de laatste keer waarschijnlijk, tenzij we nog eens in familie verband wat huisjes gaan huren in een aanbieding. Kort daarop ging mijn laatste dochter de deur uit en inmiddels zit ze in Belgie bij een nieuwe vriend.
Gisteren wilde ik dus om 9 uur op het station zijn, zodat ik om 10 uur in Tilburg was. Van het station was het ook nog een aardig stukje lopen, maar ik kwam keurig rond half elf aan. De eerste lezing ging over Transtion Towns en die was erg leuk en inspirerend. Deventer was het eerste initiatief dat van de grond kwam en zij hadden dus al enige jaren ervaring. Daarna was mijn grote vriendin Annemiek van Deursen uit Landgraaf, Limburg. Zij schrijft regelmatig in de Genoeg, die ik helaas om financiele redenen niet meer kan lezen, maar gelukkig stuurt ze ook bijna dagelijks haar consumijmeringen rond aan belangstellenden.
Zij is zeer succesvol met consuminderkringen organiseren, eerst vanuit haar eigen huis, maar sinds een jaar of twee heeft ze een echt consuminderhuis georganiseerd. Ze is al aan de 14de kring bezig en elke kring draait gemiddeld 2 jaar. Gelukkig komen uit de kringen ook weer nieuwe goede vrijwilligers opstaan die zelf ook weer aan de slag gaan. Nieuws van deze dag was dat er een tweede Consuminderhuis gaat komen in Brunsum. Limburg kende een grotere werkeloosheid en armoede dan de rest van Nederland na het sluiten van de mijnen.

Dit jaar deed ze dan ook een oproep om in heel Nederland consuminderkringen te starten omdat die hard nodig zijn. Liefst zou ze ook door heel Nederland consuminderhuizen zien komen. Wat zij opgebouwd heeft is ook uniek. Ze heeft een voormalig bankgebouw in gebruik gekregen en organiseert met haar vrijwilligers van alles. Consuminderkringen voor vrouwen en mannen, die financieel aan de grond zitten vaak en niet uit kunnen komen met hun uitkering of inkomen. Ze krijgt ze vaak doorgestuurd tegenwoordig en juist de hopeloze gevallen wil zij weer op de been helpen. Mensen met schulden krijgen via de kredietbank vaak maar twee uurtjes les in budgetteren en dan moeten ze het maar kunnen. De mensen die nog een grote kans hebben om aan het werk komen worden ondersteund en de rest moet het maar uitzoeken en daar zitten soms schrijnende gevallen tussen. Mensen waar van alles op wordt ingehouden en zodat ze soms niet eens meer iets te eten kunnen kopen. Vaak duurt het weken tot maanden voordat ze in een schuldhulptraject komen en die mensen worden door haar ook op de been gehouden met voedselpakketten en kleding, meubilair eventueel. Niets is vrijblijvend, je moet wel lid van een consuminderkring worden en dan krijg je een soort pasje dat toegang tot andere hulp ook geeft. Mensen die echt niks hebben, omdat ze op straat staan of zo, worden ook wel beperkt geholpen, maar moeten ook in ruil vrijwilligerswerk doen of met een consuminderkring meedraaien om een pasje te verdienen en toegang tot meer hulp. Niet komen opdagen zonder geldige reden heeft gewoon consequenties. 
Maar meer wordt aan de geestelijke opbouw van merendeels vrouwen gewerkt. Eerst moeten ze de basiskennis krijgen om hun geld en financien op orde te krijgen en te houden, maar daarnaast worden er ook tal van leuke activiteiten georganiseerd. Je kunt er basiskooklessen krijgen, taarten leren bakken voor weinig, seizoensprojekten als paasstukken, kerststukken, adventsstukken enz. maken. Breien, haken, naaien leren in clubverband. Nieuwste is een moestuinproject waarbij mensen een klein stukje grond kunnen krijgen om daar te leren groene handen te krijgen. Van jonge tienermoeder tot mensen op leeftijd vinden er een plek en een luisterend oor. Vaak zitten ze eerst diep in de put en moeten ze eerst weer leren regelmaat en vaak beter voor zichzelf zorgen leren. Maar weten dat je erg welkom bent maakt dat ze weer uit hun dal klimmen en met andere vrouwen ook weer leuke dingen gaan doen, contacten krijgen en vriendschappen ontstaan.
Dat gunt ze heel Nederland, omdat er zulke plekken overal nodig zijn. Ik weet uit eigen ervaring hoe je je voelt als er van alles van je afgeknabbeld wordt en je nergens verhaal kunt halen of doen. Ik heb uit eigen ervaring gemerkt hoe je afglijdt, je noodlot gewoon wel ziet aankomen, maar er zelf niks meer aan kan doen. Deskundige hulp geprobeert in te schakelen via maatschappelijk werk en dan nog twee jaar moeten blijven doormodderen omdat die persoon totaal niet geschikt was voor mijn geval. Daar kan ik nog kwaad/teleurgesteld over worden, de onmacht die je dan voelt. 
De onderwerpen van rest van de dag waren voor mij minder interessant. Energie besparen doe ik al met alle macht, op zang zat ik niet te wachten en de milieuridder kwam niet, dus ik ben voortijdig weer weggegaan.

Thuis wachtte er ook nog genoeg op mijn attentie en vandaag maar heel hard aan het opruimen en schoonmaken geslagen. kattenbak verschoond, was gedraaid, de afwas gedaan, mijn keuken uitgebaggerd, de koelkast weer eens schoongemaakt, ramen moest ook nodig eens een zeembeurt en ik zou ook de poes van mijn dochter en schoonzoon verzorgen.
Daar stond ook nog een afwasje, dus die ook maar weggewerkt.
Dat komt weer een stuk gezelliger thuis na een weekendje weg, dacht ik zo. En het gasstelletje kon ook wel een sopje gebuiken en de magnetron was ook niet blinkend schoon en eronder en erboven ook niet en de koelkast kon ook wel een sopje gebruiken van binnen en van buiten en de muur erachter, dus er waren zo weer 2 uurtjes soppen voorbij. Toen ben ik maar gestopt, want anders kon ik wel door blijven gaan.
Dus ik heb de zondag al soppend doorgebracht, maar je zag wel verschil en dan zie je tenminste resultaat als je weer vertrekt. Nog 1 weekje werken buiten de deur en dan heb ik lekker een weekje vrij om thuis weer eens te klussen. 
Mijn vader vader wil komende maand ook nog graag een midweekje weg, maar niet alleen, dus heb ik mezelf vrijwillig aangeboden om samen te gaan. Hij wil graag wat rondtoeren in zijn  geboorte streek en die van zijn voorouders in ZuidGroningen, dus we zijn nu op zoek naar een betaalbaar vakantiehuisje eind april in Noord-Drente. Verlof is vandaag aangevraagd en een midweekje met vader op pad is geen straf. Via roompot heb ik al een paar betaalbare huisjes gevonden, dus even afwachten en overleggen. Hij wordt in mei 87 dus vind ik het wel belangrijk dat hij dat nu nog eens kan doen.  Alleen weg vind hij niks aan en ik vind het gezellig om nog eens samen weg te gaan. Zolang we maar niet samen in 1 bed hoeven te slapen, want een eigen slaapkamer vind ik wel belangrijk, dus een hotel was ook geen optie. Dan maar een huisje en koken kunnen we ook zelf wel.

         

67. Meedoen met produktonderzoeken

Doen jullie ook mee met produktonderzoeken?
Ik sta bij twee ingeschreven, Buzzer en The Insider. Dan mag je af toe eens gratis produkten uitproberen en d.m.v. verslagjes moet je terug info geven over de te testen produkten.
Buzzer is een poosje erg stil geweest, maar komt nu met een aanbod van een doos produkten die je tegen een (geringe) betaling nu mag gaan proberen.
The Insider heeft weer vaak dure produkten die je mag testen en na afloop van de test wel terug mag sturen of met een flinke korting mag houden. Dan gaat het wel vaak over A-merkprodukten, dus met korting is het ook nog een aanzienlijk bedrag. Voorbeelden zijn een Philips wakeup klok of een stoomstrijktoestand.
Maar af en toe is het ook gewoon gratis uitproberen.
Nu heb ik bijvoorbeeld een doos met potten Maggi stoofmixen voor rundvlees en hamlappen. De bedoeling is dat je er van allebei eentje zelf test en de rest in je kennissenkring uitdeelt en daarover ook weer reakties krijgt, verslagjes maakt en zo het artikel bekender maakt. 
Voor een nieuwe campagne voor kattenbrokjes van Purina one heb ik  ook gereageerd en  dan is het weer afwachten of je die ook mag doen. Ze hebben een bepaald aantal testers nodig en val je daar buiten dan gaat het over.
Valt het niet binnen mijn interesse dan reageer ik niet. 
Ik zat wel in tweespalt toen ik de aanbieding van de stoofmixen las. Ik vind het leuk om nieuwe produkten gratis uit te proberen en heb in het verleden best leuke produkten getest, maar aan de andere kant probeer ik de kant en klaar potten en zakjes te mijden. Maar na lange tijd weer eens iets gratis te kunnen proberen won in dit geval.
Ik vind het ook gewoon leuk om produkten die nog niet op de markt zijn uit te testen en mijn mening te kunnen geven. 
ik wik en weeg af en toe, maar ga soms voor het gratis uitproberen.  

66. Zin in zon

Ik heb zin in zonnige dagen, lekker in de tuin zitten en weer van buiten genieten. Lekker tussen de bloemetjes zitten en de groentes uit mijn eigen eettuintje kunnen plukken.

Lekker met een boekje in de tuin uitrusten na hard werken, lekker buiten eten en mijn groente of fruit zo even kunnen plukken. Ik droom nog maar even door, want er is nog niet veel te zien momenteel. De zaadjes liggen klaar en ik moet toch nog geduld hebben, want ze mogen nu nog niet de grond in. Via een ander blog of twitter ben ik wel hele leuke pallet-maak-ideetjes tegengekomen via YouTube. 

Ik heb maar een klein stadstuintje, maar ik kwam hele leuke plaatsbesparende ideetjes tegen.

Bijvoorbeeld een pallet schuin rechtop tegen een muur of schutting zetten, eerst aan de open achterkant antiworteldoek spannen en dat nieten/tacken/spijkeren en af en toe een plank weghalen en daar eerst aarde indoen en er dan plantjes op rijtjes inzetten. Bloemen of aardbeien of kruiden, alles is mogelijk.

Of lange hoge smalle bakken met een soort hekwerk erboven, waardoor je je komkommers of courgettes omhoog kan leiden. 

Aan de voorkant heb ik ook een klein tuintje met wat bloemen, buxus, laurier en een boompje. Vorig jaar had een buurman er spontaan wat bloemenzaad in gedaan. Op zich was dat een goed idee, want het scheelde een heleboel onkruid wieden, alleen vond ik achteraf de bloemen te hoog worden. Dus dit jaar heb ik mijn eigen vlinderbloemenzaadmix gekozen. Goed voor de natuur en die bloemen zien er tenminste wel aantrekkelijk uit.

Maar ik heb er zo'n zin in, lekker de deur kunnen open gooien.   

65. Simpel wonen

Nadat mijn laatste spruit afgelopen jaar het huis verliet, ben ik langzamerhand mijn inrichting aan het ombouwen geweest en trouwens nog steeds bezig :-)
Het blijft een project in wording.
Via vinden(grofvuil), rommelmarkt, kringloop, marktplaats enz. heb ik langzamerhand de spulletjes gevonden die ik in gedachte had. 
Van functioneel voor een groot gezin op een grote etage met een reuze woonkamer, kwam ik in een veel kleiner droomhuisje met tuintje terecht. Mijn woonkamer werd een stuk kleiner, waardoor mijn oude meubilair totaal misplaatst opgepropt stond.
Alles was gewoon veel te groot, mijn grenen wandmeubel, mijn hoekbank, mijn grenen eethoek.

Gelukkig had ik nog twee kleinere oude kasten al vier jaar in mijn schuur bewaard. In mijn oude huis had ik wel drie wandmeubels in de kamer staan. De oudste sleep ik al veertig jaar mee en kwam toen al uit het huisje van een dame die naar een bejaardenhuis ging. Later had ik nog een bruin buffetkastje van een rommelmarkt via mijn ouders gekregen, dat eerst een plek in mijn 'oude'  keuken had. 

Die twee kasten vormen nu de basis van mijn "nieuwe" terug in de tijd-jaren 30/40-woonkamerlook. Bij mijn schoondochter kwam ik een inklapeettafel tegen, die zij weg wilde gooien. Ingeklapt is die goed voor twee a drie mensen en ik kan aan beide kanten nog een flink blad uitklappen zodat ik dan ineens acht a tien mensen ook behoorlijk kan laten zitten eten.
De hoekbank was versleten en goor, na vijf kinderen, een hond en twee katten en die is weggedaan. In plaats daarvan had ik via Marktplaats twee houten stoeltjes met biezen zitting gevonden. Een schommelstoel heb ik nieuw gekocht met grote korting en bij mijn vader vond ik nog een makkelijk stoeltje. Een stoof en een voetenbankje heb ik voor een paar euro gevonden, mijn tafeltje/lektuurbak stond gratis bij een container, maar past er helemaal bij. Twee antieke leren kasteelstoelen vond ik ook via marktplaats voor bij de eettafel. Mijn houten harmonica-naaidoos komt bij mijn moeder vandaan. Zelfs kunst staat al klaar om opgehangen te worden. Een 'oud' nepmeesterwerk, maar ook echt schilderwerk uit de oude doos. Een schilderij van de Prinsenhof en Oude Kerk uit Delft maar ook een afbeelding van een jongen in een kruiwagen met wat ganzen. 
Ik voel me heerlijk in het sfeertje wat ik nu heb neergezet.

De laatste puntjes moeten nog wel op de i en ik heb nog een sterke zoon nodig om wat laatste dingen te verslepen. Eén stukje moet nog anders komen te staan. Maar mijn tv is loodzwaar en staat nu achter bij de eethoek, terwijl ik hem bij mijn zithoekje wil hebben. Mijn computer staat nu ergens halfweg langs de muur en er is nog een vitrinekast met mijn VW-kevers die in een hoekje gedrukt staat. Daar wil ik nog mee slepen en daarna kan ik ook dingen gaan ophangen als alles een definitieve plek heeft. 
Dan kan ik in de keuken verder gaan met opleuken. Daar is nog niks aan gedaan en ook mijn slaapkamer moet nog worden aangepakt.
Ik ben in het kleinste slaapkamertje gaan slapen omdat er met mij nog twee grote kinderen meekwamen hier, maar zoonlief is eerst vertrokken en toen ben ik maar in zijn kamer gekropen aan de voorkant. Mijn oude kamertje wordt nu kasten/opslagkamer. Mijn dochter is inmiddels ook de deur uit, dus ik zou nu ook aan de achterkant kunnen gaan slapen, maar dat wordt dan ook weer slepen. Eén project tegelijk maar aanpakken. 

64. Simpel, maar soms moeilijk

Ik ben al een flinke tijd bezig, maar soms zijn er prive stoorzenders, die me dan helemaal in beslag nemen. Met vijf grote kinderen is er steeds weer eentje waar iets mee is.
Eerst was het de jongste die relatieproblemen had. Rond de Kerst barstte de bom en is ze hals over kop vertrokken van haar toenmalige relatie van 2 jaar, waarbij ze amper vijf maanden had ingewoond. En ze vertrok hals over kop met een mij onbekende jongeman, naar Belgie, adres onbekend. Inmiddels is dat gelukkig weer een beetje bijgetrokken, maar ik heb me veel zorgen gemaakt, ben kwaad geweest, overdonderd en machteloos. En pas was het mijn oudste zoon die ineens erg ziek werd, zware longontsteking met daarbij ook nog een pneumokokkeninfectie. 
Kort daarvoor had hij ook nog zijn ribben zwaar gekneusd in een tropisch zwembad op een glijbaan. En de huisarts had zijn klachten niet helemaal goed ingeschat, had de longontsteking niet geconstateerd, terwijl hij zich steeds beroerder ging voelen, hoge koorts had en dat krijg je niet van gekneusde ribben.  Dat werd toen huisartsenpost en onmiddellijke opname. 
Ziekenhuisopname en in plaats van beter werd hij steeds zieker. Echo's, CT scans, twee keer een drain geplaatst om vocht uit de long te halen, de eerste zat achteraf te hoog, dus nog een keer lager nog één, long gespoeld omdat de ontstekingen ingekapseld zaten en de medicijnen niet bij de ontstekingen kwamen en al met al heeft hij ruim twee weken heel erg ziek in het ziekenhuis gelegen. Pas afgelopen vrijdag is hij uit het ziekenhuis ontslagen en 10 kilo lichter weer thuis gekomen en nog een lange weg te gaan voordat hij weer beter is. Mankeerde nooit wat ernstigs, vader van twee kleine meisjes, dus zit je hoofd weer bij je zoon en zijn gezinnetje. Ze hadden net een huis gekocht en dan dit ineens. 

Werken ging maar weer even op de automatische piloot. Gezond eten had ook even geen prioriteit. Maar inmiddels gaan we toch weer over tot de orde van de dag. Er is weer verse groente in huis en er is fruit gehaald, want we moeten zelf ook gezond blijven.
Maar al met al stond mijn hoofd de laatste tijd niet helemaal naar consuminderen, al doe je veel gewoon al vanzelf.
Maar ik merkte dat ik niet alles opnam.
Ik lees bijvoorbeeld wel blogs, boeken,  bladen enzo, maar merk dat ik het niet echt opneem. En dat is niet goed.
Ik wilde juist dit jaar een goede start maken met Simpelthuis en er een digitaal blad van maken. Dacht de handen helemaal vrij te hebben, toen de laatste de deur uit ging en al mijn tijd en aandacht daaraan te kunnen besteden, maar in praktijk bleek het dus weer geheel anders te lopen. Maar we gaan gewoon weer door, dan maar een beetje later dan mijn oorspronkelijke planning.  Mijn huisje staat ook weer even stil. Plannen genoeg maar ik mis de energie om na het werk nog dingen aan te pakken. Veel is gewoon een kwestie van doen, daar heb ik niks extra's voor nodig, alleen af en toe een handje hulp voor zware dingen.
Mijn werk als thuishulp is gewoon erg lichamelijk, ik heb twee adressen per dag, dus twee huizen schoon te maken en mijn autootje had ook de geest gegeven, dus ik moet elke dag op de fiets naar mijn werkadressen, wat me ook 1 1/2 uur per dag kost, plus dan 6 uur lichamelijk best zwaar werken. Daarna ben ik echt uitgeteld. Dan heb ik geen energie meer om mijn eigen stiefhuisje nog te doen. Maar ik hou hoop op betere tijden.