We gaan er even tussenuit op een consumindermanier uiteraard. Het midweekje zelf kost ons niets. We hebben uiteraard eerst gezocht naar de goedkoopste manier en de voordeligste aanbieding.
Zowel mijn vader als ik, zijn al jaren niet meer op vakantie geweest en toen ik een zorgcompliment mocht uitdelen, heb ik daarvoor mijn vader opgegeven, want hij ondersteunt me waar mogelijk, op praktisch gebied vooral. Zelf is hij op leeftijd en hij geniet sinds kort pas van zijn pensioen, tot zijn 85ste jaar is hij altijd nog leuk druk bezig geweest, maar toen vond hij het welletjes. Hij is op zijn 65ste nog met een genealogisch uitgeverijtje begonnen en heeft dat nog 20 jaar met veel plezier volgehouden.
Voor mij is hij mijn grote voorbeeld dat het leven altijd nog wel wat in petto kan hebben, mits je het maar ziet. Hij is op zijn 40ste nog een drukkerij begonnen, hoewel hij een goede baan had, maar door reorganisaties werd zijn werkplezier steeds minder.
Die drukkerij heeft hij langzaam opgebouwd, want ook door toeval rolde hij daar in. Hij begon met een machientje en kreeg steeds meer opdrachten. Langzaam groeiden we toen ons huis uit. Eerst werd een achterkamer opgeofferd, er kwamen handige machines bij en toen werd er een stuk aangebouwd. Papiervoorraad onder de bedden enzo.
Ook dat werd te krap en begin jaren 70 verkasten we naar een bedrijfspandje in Delft. Zelfs daar groeiden we uit en ook waren er toen allerlei gemeenteplannen om bedrijven de stad cq woonwijken uit te werken, naar bedrijfsterreinen aan de rand. Met subsidies e.d week de drukkerij naar buiten uit en daar bestaat het bedrijf nog steeds. Ik heb er een flink deel van mijn werkzame leven aan meegewerkt en we kijken nog steeds met veel lol terug. Mijn oudste kinderen sleepte ik gewoon mee en zijn er gewoon mee opgegroeid. Die stonden in de huiskamer gewoon in de box, terwijl ik gewoon mijn werk kon doen. De drukkerij was dan wel beneden, maar boven was de drukwerkvoorbereiding en ook de afwerking gebeurde vaak gewoon aan de eetkamertafel. Heel wat familie heeft meegeholpen als er weer eens een grote klus was. Maar het had zijn charme ook. Moeder zorgde goed voor lekkere hapjes. En ook broer en zusje zijn later de zaak ingegaan. En mijn broer zit er nog steeds in. Ik ben er een aantal jaren uit geweest, door huwelijk en elders gaan wonen, maar later weer teruggekomen en heb mijn vader verder parttime in zijn uitgeverijtje geholpen de afgelopen 20 jaar. Ik deed de dagelijkse abonnementen administratie, hielp met alle voorkomende werkzaamheden, ging mee naar Open Dagen in den lande en later kwamen er ook nog CD's en DVD's op genealogisch gebied bij, die we ook verkochten en soms zelf uitgaven. Mijn vader gaf elke twee maanden een blad uit en schreef dat ook grotendeels vol, gaf een stel genealogische boeken uit in zijn beheer en maakte die ook op voor de schrijvers.
En nu gaan we dus voor het eerst in vele jaren weer eens samen op pad. Hij wilde graag weer eens naar een huisje in de buurt van zijn geboortestreek en waar ook vele voorouders gewoond hebben en die plekken weer eens bezoeken. En aangezien ik het enige alleenstaande kind ben dat mee kan, was het al snel besloten. We hebben samen altijd goed met elkaar op kunnen schieten, ik lijk ook het meest qua karakter op mijn vader en we delen gelukkig ook veel interesses. Dus het is geen straf. We slepen lekker van alles van huis mee, boeken, eten enz., want ook hij is een consuminderaar geworden na het overlijden van onze moeder. Hij was het misschien van nature al wel, maar ons moeder was meer van het goede leven en het geld laten rollen. Hij doet alles nog zelf, kookt, doet zijn boodschapjes, rijdt nog auto, fietst en loopt nog dagelijks 2 trappen op en af. Ik doe alleen het zwaardere grotere werk in zijn huis als stofzuigen, dweilen, de wc's bijhouden en de ramen af en toe. Het dagelijkse werk houdt hij zelf nog wel bij. Wassen doet hij ook zelf, alleen strijken is mijn afdeling dan weer.
Leuk blog om te lezen!
BeantwoordenVerwijderen