195. Stapje voor stapje weer aktiever

Soms heb je even een dalletje en dan kost het weer even tijd om daaruit te klimmen. 
De afgelopen tijd was een tijd van bezinnen hoe nu verder. Daar ben ik best een poosje zoet mee geweest. Dan komt het consuminderen op een wat minder prominente plaats.

Tel daar ook nog een kapotte laptop bij, een lieve kleinzoon die naar de basisschool ging en daardoor wat meer oppas-uurtjes nodig had.
Na een jaar ziek zijn moest ik ook een aantal dingen gaan heroverwegen, naar mijn oude werk kan ik niet meer terug. Dat is wel zeker, maar wat dan? 

Feit is dat ik niet lang kan lopen en staan. Dat blijft zo, al zal ik misschien nog wel enige vooruitgang kunnen boeken door veel te oefenen. 
Maar veel dingen die ik leuk vond om te doen gaan gewoon niet meer. Daar ben ik heel nuchter in.
Ik moet alles meer plannen en in stukjes delen. Op zich geen ramp, maar het is een handicap voor iemand die altijd maar door ging. Al was het op mijn tandvlees soms bij wijze van spreken.

Maar nu moet ik soms een beetje druk op mezelf zetten, want mijn eigen huisje was altijd al het laatste wat aan de beurt was. 
Achteraf had ik vooral de laatste twee jaar al mijn energie buiten de deur nodig om op de been te blijven. Thuis kakte ik dan helemaal in en deed alleen nog het hoognodige en soms dat niet eens.

Maar nu ga ik me toch weer een beetje opkrikken, merk ik. Ik maak weer plannen, ben druk met van alles aan het overdenken en probeer overal een oplossing voor te vinden. 

Financieel wordt het krapper en ik moet ook dingen kunnen vervangen. Dus ik stop nu vanaf 1 juli elke dag 2 euro in een grote pot. Na een jaar moet ik dan 730 euro hebben liggen en kan ik een kapotte wasmachine of zo opvangen. Van mijn salaris kan en kon ik eigenlijk niks sparen, dus probeer ik het zo op te vangen. 

Ik spaar het uit via de boodschappen en eventuele kleine dingen die ik verkoop via Facebook. Via lieve mensen krijg ik nog wel eens wat om eventueel weer door te verkopen. Kleding voornamelijk en ik heb zelf ook nog wel het nodige liggen dat nu wel weer weg mag. Ik spaar de koopzegels van de plus en de rente gaat ook de pot in. 
Ik wilde ooit mijn huisje helemaal in oude stijl inrichten als de kinderen de deur uit waren en speurde toen rommelmarkten en kringlopen af op leuke spulletjes. Dat ligt dus overal in huis opgeslagen. Vooral op zolder en in de schuur, zonde, want de schuur is ook niet helemaal vocht vrij. Maar mijn katten lieten de houten stoeltjes met rieten zitting ook niet met rust. Dus het was toen of kapot laten krabben of in de schuur stoppen tot ik er wel een goede plek voor zou hebben. 
Maar nu ben ik zover dat ik sommige dingen ook wel weer weg wil doen tegen betaling uiteraard, want ik heb er zelf ook voor betaald. Ik had net een lijst gemaakt van dingen die ik wilde verkopen toen mijn laptop ermee ophield. Tegenwoordig moet je overal ook wel een foto van maken om het te laten zien. 

Ik heb me nu ruim twee weken gegeven om de benedenverdieping ernstig te minimaliseren. Dan ben ik jarig en wil ik klaar zijn. Dat is mijn stok achter de deur. Ik vier het wel niet, maar dat is voor mij dan toch een mooi punt om naar toe te werken.
Daarna is de slaapetage aan de beurt en dan de zolder. 

Kleding voor mezelf krijg ik gelukkig volop via een vriendin van mijn buurvrouw, die ik op mijn beurt wekelijks weer meeneem als ze boodschappen wil doen in de buurt. Ik hoef alleen ondergoed en sokken te kopen. T-shirts krijg ik zo bij de vleet en heb inmiddels ook wel een stuk of vier/vijf jassen hangen, terwijl ik er maar eentje gebruik indien nodig, dus daar zou ik ook wel weer in kunnen uitdunnen. 
Wordt vervolgd ......