165. Weer over naar een simpeler leven

Afgelopen tijd was ik veel tijd en ook geld kwijt door mijn ziek zijn. Je let wat minder op, kiest wat vaker voor gemakkelijk. Na een dag onderzoeken ben je gewoon moe. 
Maar ondertussen ben ik toch ook bezig met mijn leven simpeler te maken.
Mijn huisje heeft weer een rondje simpeler maken gekregen, mede dankzij mijn kat Garfield. Hij heeft altijd al de neiging om op rare plekken te gaan zitten plassen, op een tasje of een krant, in een doos. 
Maar ook mijn bank had hij weer gevonden en later ook mijn grote gele stoffen stoel. Gelukkig had ik die gratis of voor weinig via Facebook gevonden, dus daar had ik ook niet zo'n pijn in mijn buik over. 
Die zijn nu allemaal weer de deur uit en er is een houten bankje van de A. voor in de plaats gekomen. Daar had ik nog kussens voor liggen, die ik vorig jaar voor mijn oude tuinset in de opruiming gekocht had. Na een paar jaar 2 knalroze en 2 mintblauwe kussens die wel wat goor werden, had ik wat meer deftige grijze kussens gevonden voor 2,50 per stuk.
Inmiddels had ik een ander, veel compacter, tuinsetje met bijbehorende kussens gevonden en daar heb deze zomer heel erg van genoten. En nu doen de grijze kussens op mijn bankje dienst als ik bezoek krijg, want verder liggen ze op een veilige plek, zodat ze onbehaard en onbeplast blijven.

Voor mijn ontbijt/lunch heb ik tegenwoordig een setje houten plankjes op een standaard staan. Die pak ik ook vaak even snel als ik iets kleins te snijden heb. 

Via de kringloop kwam ik deze kan en bekers tegen. Heerlijk simpel en voor 2 euro klaar. Geen glaswerk meer nodig en een stuk steviger in gebruik. We consuminderen vrolijk verder. 
Als koffiemok heb ik tegenwoordig een metalen thermosmok in gebruik. Daar blijft de koffie heerlijk lang heet in en ik heb mijn normale koffiemokken uit het keukenkastje aardig uitgedund. Via, via, kon ik nog twee thermosmokken meenemen, dus die heb ik nu standaard in gebruik en dan nog een paar normale voor eventuele visite. Lekker onbreekbaar en ik hoop ze nog heel lang te gebruiken.

Zo probeer ik ook voor elk elektrisch apparaat een handmatige versie te vinden. 
Zo is er hier ook geen koffiezetapparaat meer, gewoon een losse filter met een schepje losse koffie op mijn mok en elk bakje is weer vers gezet. Ook de citruspers is vervangen door een handmatige. Ik heb een losse klopper en  schaaf- en snijwerk gaat ook prima en snel handmatig.

Verder probeer ik heel veel op te ruimen. Een mens verzamelt heel wat in zijn/haar leven. Ook ik viel best wel eens voor overbodige leuke dingen. Helemaal als het via rommelmarkt of kringloop eigenlijk voor weinig te koop was. Maar ik begin gelukkig nu heel erg kritisch te zijn en vraag me eerst af of ik er wel gebruik van maak of plaats voor heb. Veel mensen weten ook wel dat ik mijn kanalen heb om nuttige dingen weer weg te geven. Maar ook daar word ik gelukkig kritischer in, want ik heb geen zin meer om een huis vol te hebben met andermans spullen en er dan veel energie in te moeten steken om het weer kwijt te raken.

Heel soms trap ik er nog in, maar dan moet het wel buiten mijn huisje blijven. Zo had mijn buurvrouw een flinke goed werkende diepvrieskist over. Ze is op leeftijd en had een kleiner diepvrieskastje gekocht en zat met de kist in haar schuur. Laten ophalen door grofvuil kost hier 30 euro en ze zou het ding ook nooit zelf aan de weg kunnen zetten. 
Dus die voor haar via een weggeefhoek aangeboden en er iemand weer gelukkig mee gemaakt. Maar daar ben je zo weer een paar uur aan kwijt. De ontvanger was er heel blij mee, want zij had een kleinere, die ze weer aan haar zoon kon geven en zo dus drie mensen weer blij gemaakt. Buurvrouw was daar nooit opgekomen, heeft ook geen internet en vond het ook wel eng om vreemden aan de deur te krijgen, dus ik was de contactpersoon in deze en heb de afspraken geregeld en was er ook even bij toen de ophalers kwamen op haar verzoek. Maar achteraf was ze er heel blij mee, ook omdat ze zelf ook kon zien dat ze er nog twee mensen heel blij mee maakte.

Maar het blijft een oppaspuntje voor mij. Ik mag van mezelf niet te vaak meer naar verleidelijke winkels, rommelmarkten, kringloop of weggeefhoeken kijken en moet nu eerst eens alles in kaart zien te krijgen wat ik in huis heb. Dus voorlopig mag er alleen maar uit gaan en niks meer inkomen. We consuminderen lekker verder. 

Het raamwerk van mijn woonkamer staat nu helemaal naar mijn zin, na wel drie, vier keer de heleboel overhoop gesleept te hebben. 
Zithoek voor, zithoek achter, mijn eettafel heeft ook overal gestaan. 
Ik heb met mijn wandmeubels gesleept, dwars de kamer in gehad en nu toch weer langs de muur. Bureau eruit en secretaire erin, de grenen tv-kast gewisseld voor een moderner langer wit exemplaar. Dat gebeurde me ook regelmatig, dat ik weer iets beters vond dan ik had staan of praktischer. 
Mijn eettafel was ook zoiets, in mijn vorige huis had ik ruimte genoeg. Dus ik had een uitklaptafel ooit gekregen, die ik aan twee kanten heel erg kon verlengen. Dan kon je er met tien man makkelijk aanzitten. Maar in dit kleine huisje stond hij altijd ingeklapt en zat je met je benen tegen die bladen aan. Gelukkig vroeg iemand die ik kende om zo'n tafel en dan kan ik hem makkelijk ook weer zo weg geven. 
Zelf had ik daarna ook weer een aparte andere tafel gevonden, maar die was achteraf wel erg groot toen ik de oude bank en de stoel nog had staan. Maar nu past die prima en zit ik er heerlijk de krant o.a. aan te lezen. 
Die tafel is nu het zenuwcentrum in huis, waaraan ik de meeste tijd doorbreng. Lezen, eten, tv kijken, administratie, bijna alles gebeurt eigenlijk aan de tafel. Mijn laptopje staat nu normaal op de secretaire, maar die kan ik eigenlijk overal neerzetten. Dat is ook een luxe waar ik heel erg blij mee ben. Ik heb er heerlijk mee in de tuin kunnen zitten afgelopen zomer. 
En nu komt het leukste werk, de puntjes op de i zetten en langzamerhand alles gaan inkleuren om het tot een plekje te maken waarin ik heerlijk thuis kan komen.   


    
  

164. In de lappenmand

Momenteel zit ik even in de lappenmand en word ik helemaal onderzocht. 

Ik bleef maar moe en deed mijn werk nog wel, maar was kapot als ik thuis kwam. Mijn benen zijn gewoon in staking, een stukje lopen en/of fietsen lukten helemaal niet meer. 

Eind juli had ik twee weken vakantie genomen om aan mijn huisje te kunnen werken, maar ook gelijk de "huisarts"  weer bezocht vanwege de vermoeidheid aan de benen en kwam bij een arts in opleiding terecht. Bloedonderzoek weer gehad en de D was wel weer aan het zakken, maar nog boven de 50 en eigenlijk weer naar huis gestuurd met advies om eens een gesprek met een mevrouw te hebben die op geestelijk vlak aktief was, want het kon ook tussen de oren zitten.

Die mevrouw was van mijn leeftijd en nam mijn klachten wel serieus, dus werd ik weer terug naar huisarts gekoppeld en doorgestuurd naar een interniste. 
En via daar word ik dus nu helemaal doorgelicht. Bloed, urine, echo's via ziekenhuis van nek, longen en maag, hartfilmpje. En in de tussentijd heb ik ook nog in bacteriele infectie in mijn linkerbeen gekregen terwijl de "huisarts" op vakantie was, dus bij zijn vervanger terecht gekomen. "Huisarts" tussen aanhalingstekens want ik was nog niet heel lang bij hem en de "huisarts" daarvoor heb ik ook jaren niet gezien.  

Ik ben dan ook in geen jaren zo uitgebreid onderzocht als de laatste tijd. Van buiten en van binnen. 

Maar het is wel nodig want ik kan weinig momenteel en dat is ook heel frustrerend. 
In mijn vakantie had ik twee uitstapjes op het programma staan. 
Ik wilde graag het Archeon weer eens bezoeken na jaren en dat lukte nog redelijk met de nodige rustmomenten, maar ook ga ik sinds een paar jaar een dagje naar het Castle Fest met een paar van mijn kinderen.  
Vorig jaar kon ik al niet,  dus wilde ik dit jaar heel erg graag, maar dat werd ook heel erg moeilijk. Vanaf de parkeerplek was het al een heel eind lopen naar de Keukenhof en het feestterrein, dus daar aangekomen gaan zitten en de rest weggestuurd om toch hun eigen gang te gaan, en later me verplaatst naar een optreden van de Dolman op een ander stuk terrein, waar ik gelukkig ook weer kon zitten. En na afloop moest ik weer een heel eind lopen om naar mijn autootje te komen. Heen was ik met een zoon gekomen, maar die bleef daar overnachten en terug kwam ik een kennis tegen die aardig overstuur was met haar hondje. Ze was, met een achteraf vage bekende van haar, gekomen per trein met een meereiskaartje, maar die wilde ineens niet meer naar huis, dus zat ze vast want ik weet dat ze het ook niet echt financieel breed heeft en geld voor een volledig treinkaartje had ze ook niet. Dus die heb ik bij het station van Delft weer afgezet, want daar stond haar fiets.

Van al mijn plannen om mijn huisje eens lekker onder handen te nemen kwam dus weinig terecht tot op heden. 
Ik moest noodgedwongen veel zitten met mijn been omhoog en meer dan af en toe een boodschapje doen kwam er ook niet uit. Heel frustrerend als je altijd gewend bent om maar door te gaan en je in je eigen huis niet eens het noodzakelijke voor elkaar kan krijgen. En veel leuke dingen gewoon niet meer kan doen. 
Ik ga graag naar gratis uitstapjes en die waren er genoeg. Braderie, monumentendag, bieslandse dagen en nog veel meer, maar alles wat met lopen/fietsen te maken heeft gaat gewoon even niet meer.  
Normaal fietste ik heel graag, zelfs na een vermoeiende dag ging ik graag nog even ter ontspanning een flink eind omfietsen. Maar nu red ik zelfs 2 kilometer niet meer in 1 keer en dat is een zeer rare ervaring. 

Ik wil graag minimaliseren en daar ben ik wel stappen in aan het zetten. 
En misschien een heel ander koers gaan varen in de toekomst, want mijn huidige werk heeft eigenlijk niet mijn hart. Ik ben thuishulp in de huishouding geworden omdat er geen ander werk beschikbaar was wat mij nog wilde hebben op mijn leeftijd. Maar om nu elke week 8 huizen schoon te maken is nog steeds geen uitdaging geworden. Ik voel me wel verantwoordelijk om mijn werk goed te doen, want de mensen waar je komt zijn afhankelijk van je. Maar om elke dag weer twee huizen schoon te houden is voor mij geen (geestelijke) uitdaging. Je begint elke dag weer twee keer op nul en doet wat je moet doen, maar stofzuigen, dweilen, soppen is toch in elk huis weer hetzelfde. Heb je de ene gedaan, dan kan je weer aan de bak bij de volgende. En de volgende dag is weer hetzelfde. 
Geestdodend werk dus en eigenlijk heel onderbetaald, want ik zit op een loon van net iets meer dan 6 euro per uur netto met 24 uur per week, geeft dat ongeveer een inkomen van 650 per maand. Ik krijg daarnaast wel een deel van mijn benzine vergoed, maar moet er zelf ook nog een deel bijleggen, dus eigenlijk moet ik dat er ook nog afhalen om mijn zuivere uurloon te berekenen.
Kortom veel om over na te denken en lang heb ik gewoon met oogkleppen op gewerkt omdat ik gewoon geen andere weg zag. 
Maar nu mijn lijf in staking gaat zie ik eigenlijk wel in dat dit me gewoon te zwaar wordt. Lichamelijk en en ook geestelijk, want je geeft wel om de mensen waar je soms al jaren komt. Die worden ook ouder en slechter van gezondheid en/of geest. En aan de andere kant wordt het werk ook steeds meer versnipperd, je moet meer doen in kortere tijd. Bij sommige mensen was ik eerst de extra hulp, maar dat is overal wegbezuinigd en daarvoor in de plaats kreeg ik steeds vaker invaladressen. Mensen waar je dan eenmalig komt, de weg niet kent en niet weet wat er allemaal verwacht wordt. De mensen blijven steeds langer thuis wonen en zijn soms geestelijk ook erg slecht. En daarnaast kunnen mensen je tegenwoordig ook via de gemeente gesubsidieerd inhuren na een operatie of zo voor een beperkt aantal weken. En steeds vaker is het maar voor twee uur ipv van drie uur per dagdeel, zodat ik ook steeds meer uren tekort ging komen. Hier een uurtje minder, daar een uurtje minder en verwacht wordt wel dat je die uren in gaat halen in je vrije tijd. 
Ik hield de vrijdag vrij om mijn vaders huis ook bij te houden en mijn eigen huisje, maar nu wordt eigenlijk verwacht dat ik op de vrijdag eventuele door de week gemiste uren ga inhalen en daar pas ik eigenlijk voor. Toen ik er begon was het standaard drie uur per huis, dus zes uur per dag werk. 
Maar de laatste tijd kwam ik de ene week misschien 1 uur tekort en de andere week konden er ook wel 3 adressen van 2 uur inzitten, zodat ik die week al drie uur weer tekort kwam en nu dus eigenlijk mijn "vrije" vrijdag ook op moet gaan offeren aan mijn werkgever om de uren in te halen die ik te weinig toegewezen kreeg tijdens de 4 dagen dat ik wel beschikbaar sta. 
Nu is mijn lijf dus in staking en word ik aan alle kanten doorgelicht. Komende week staat er nog een uitgebreider bloedonderzoek, een longfoto en een eerste bezoek aan een vaatchirurg met een looptest ed op het programma, want de eerste ronde onderzoek gaf geen uitsluitsel. Gelukkig voor mij, want er zijn een heleboel dingen dus ook wel goed. 
Ruim 60 jaar heeft alles goed gewerkt, maar het laatste jaar gaat het gewoon ineens stukken minder. Mijn vader van 90 loopt mij er tegenwoordig uit en dat klopt niet. Vorig jaar begon het al en toen werd ernstig vitamine D tekort geconstateerd via alleen een bloedonderzoek. Daar heb ik een paar maanden een kuur voor gekregen en er kwam wel wat verbetering, want eerst was ik heel moe en had overal (spier)pijn, maar de moeheid in de benen is eigenlijk nog wel gebleven. Ik moest maar langzaam weer aan het werk en ben maar weer doorgegaan. Maar ik kwam steeds vaker strompelend thuis, kon dan amper nog op mijn benen staan. 
Er werd een nieuw matras aangeschaft, voeten omhoog door kussen onder matras, maar eigenlijk rusten mijn benen 's nachts niet goed uit. 
Ik ga meestal rond dezelfde tijd naar bed, rond 12 uur en slaap prima doorgaans en ben ook rond dezelfde tijd weer wakker al verschuift het langzaam naar iets later nu ik thuis ben. Normaal sta ik rond 7 uur op met wekker en nu is het rond 8 uur, half 9 omdat het kan.

163. We gaan door met consuminderen en Simpel Thuis

De week vakantie in Drenthe was weer geweldig. Ik voel me op één of andere manier daar helemaal thuis, geniet van de aanblik van de straatjes, dorpjes en huisjes. Heel jammer dat het al snel weer voorbij was en dan slokte het werk me weer helemaal op. Ik ben me op het ogenblik ernstig aan het bezinnen hoe ik het verder zal gaan aanpakken. Het werken als thuishulp wordt me eigenlijk te zwaar, zowel geestelijk als lichamelijk. Maar minder uren maken kan financieel niet, ik zit al op een minimaal loon. Dus ben ik andere wegen aan het zoeken, maar dat valt uiteraard ook niet mee als 60+er. 
Het consuminderen gaat uiteraard gewoon door, dat zit zo in mijn systeem gebakken, maar ik ben nu wel ernstig aan het versimpelen ook. 
Ooit wil ik me wel aansluiten bij een leefgemeenschap of ouderenwoonvorm als ik verder geen werkverplichtingen meer heb. Maar tot die tijd ben ik ernstig aan het opruimen en geniet ik wel van alle stromingen die momenteel bezig zijn om een kantelpunt te bereiken. Van de roep om het basisloon, tot de rechtzaak die afgelopen week gewonnen werd door Urgenda.
De buurttuinen/voedselbossen, de Foodsharing en vele andere interessante initiatieven geven mij de moed dat er een andere tijd zal gaan komen. 
Die hoop ik zeker nog mee te mogen maken. Tot die tijd lever ik zoveel mogelijk mijn bijdrage door interessante zaken te delen en de mensen in mijn omgeving alert te houden. 
Ik ben met een paar dingen bezig om te kijken of ik die kan ontwikkelen. Zodra er iets te delen valt horen jullie daar uiteraard van. 
Weet iemand een leuke sociale baan voor me dan hou ik me ook aanbevolen, ruime omgeving Delft voorlopig nog. Mag in de horeca, camping, kantine, catering enz., weekend/avond ook geen bezwaar. Veel is beter dan twee keer per dag steeds weer dezelfde huizen schoonmaken, daar komt echt weinig inspiratie uit. De mensen worden steeds ouder en slechter, het is wel dankbaar werk met sommige mensen waar je wat meer een band mee krijgt, maar je wordt er niet erg vrolijk van.
Ik wil mijn roer uiteindelijk helemaal om gooien, zodra ik niet meer afhankelijk van mijn huidige baan ben, want dat is maar net krap aan verdienen en lichamelijk na de werkdag kapot zijn. 

162. Even op consuminder-vakantie

Het blijft onrustig en onzeker op werkgebied. Mijn vaste clienten zijn tot nu toe nog wel gebleven, maar de clienten waar ik de extra hulp was zijn weggevallen. En nu krijg ik daarvoor in de plaats steeds invaladressen waar ik maar eenmalig kom. Heel vervelend voor de mensen, maar ook voor mij. Je moet toch steeds weer aanpassen aan de client. Ook even weer wennen aan het huis, want geen huis is hetzelfde en aftasten wat de clienten graag willen en belangrijk vinden.

Maar nu heb ik even vakantie. De eerste week thuis heb ik allerlei klussen af laten werken, die bleven hangen omdat ik praktisch de hele week werk. Mijn WC moest nog een nieuwe vloer krijgen, de CV controle moest gebeuren, er was nog een werkoverleg op donderdag en vanaf afgelopen vrijdag ben ik lekker een weekje met mijn Pa in Drenthe. Daarvoor had ik nog elk weekend een verjaardag te vieren, met als afsluiting de 90-jarige verjaardag van onze vader. Mijn broer en zus hadden een zaaltje via de voetbalclub weten te regelen, maar wij als kinderen zouden alles verder regelen en voorbereiden. Dat was dus ook even een gedoe, maar gelukkig ging alles prima. De gemaakte hapjes vielen in goede aarde en ook de dag zelf ging gelukkig helemaal geweldig. Mijn zwager had gelukkig veel horeca-ervaring en iedereen hielp heel goed mee.

We zitten nu lekker in een chalet op een vakantiepark in Borger. Ik noem het een veredelde stacaravan, maar het voldoet prima aan de voorwaarden die wij stellen. Allebei een eigen slaapkamer en een bed. Elke dag gaan we wel op pad. Vrijdag dus vertrokken en via Heerenveen, waar de zus van mijn vader woont en we even koffie zijn gaan drinken, doorgereden naar Borger en ons geinstalleerd. Gisteren zijn we naar Oudeschans gegaan. Daar heeft een vroege voorouder gewoond, rond 1650 en mijn vader wilde eens proberen iets meer te vinden daar. Er was daar een museumpje, waar we al een paar keer op de verkeerde tijd voor de deur hadden gestaan. Maar deze dag ging het wel open alleen iets later dan dat wij er waren. Wij kwamen rond 11.15 aan en er stond op de deur dat vanaf 12.00 uur de deur open ging. Toen bleek dat alleen de kunstgalerie en -uitleen die in hetzelfde gebouw zat open ging en het museum pas om 13.00 uur. Dus een rondje in het vesting dorp gelopen en de begraafplaats bezocht waar nog het graf van die voorouder ligt.

Helaas wist de aanwezige vrijwilliger van het museum erg weinig van heel vroeger, maar ze gaf mijn vader wel de naam en het telefoonnummer van de lokale archeoloog die heel veel van de geschiedenis ook zou weten. Verder waren er alleen opgegraven gebruiksvoorwerpen te zien en een heel kort overzicht van de geschiedenis en het ontstaan van het vestingdorpje gegeven. 

Vandaag was de weersvoorspelling slecht, dus hadden we een binnenuitstapje op de planning staan. We gingen op weg naar Nieuw-Dordrecht om daar een museum te bezoeken. We nemen meestal leuke binnenweggetjes en dit keer kwamen we een omleiding tegen, die ons weer bij een leuke braderie/rommelmarkt bracht in Roswinkel. Daar zijn we wel even uitgestapt en er uiteraard over gewandeld. 

Toen weer door naar ons doel, maar daar bleek de weg naar het museum ook afgesloten door een loopevenement dat daar gaande was en we zijn toen weer door gereden via een andere route naar ons vakantieverblijf terug. Onderweg kwamen we nog een fair tegen, maar dat viel tegen. Alleen maar nieuwe dure spullen op een grasveld wat haast niet te belopen was. Gelukkig vond mijn vader nog wel iets waar hij blij mee was, ik heb halverwege opgegeven en was even op een stoeltje gaan zitten. Het weer werkte gelukkig nog wel goed mee en pas tegen dat we weer thuis kwamen gingen de regensluizen wijd open. Maar al met al hebben we best weer lol gehad en eigenlijk een leuke dag gehad, die weinig kostte. Niet geheel volgens planning verlopen, maar dat is het leuke van vakantie, niks hoeft en als je onverwacht dan toch wel leuke dingen tegenkomt, maakt dat ook niks uit. 
    

161. Even drukke maar ook leuke tijden weer

Verjaardagen, mijn huisje verder opknappen en aankomende vakantie maken dat we hier weer even drukke tijden hebben. 
De riolering is inmiddels vernieuwd.

Het was een hele operatie, maar wel hard nodig achteraf. De boel was verzakt en er zaten ook drie gaten in de oude buis. Van toilet naar de straat is de boel nu weer vernieuwd en ze hebben het keurig gedaan.

 

Zelfs ons gedeelde plantenbakje is ongeschonden erdoor gekomen en ook de steentjes hebben ze heel netjes weer terug gekregen. Je ziet er niks meer van. 

De mei-maand is een drukke verjaardagsmaand. Broer is eerst jarig, dan de oudste kleindochter en ook mijn vader hoopt deze maand 90 jaar te worden. Dat wilde hij eerst rustig thuis vieren, maar toen bleek dat er een flinke afvaardiging van onze Friesche tak van de familie wilde komen en het aantal gasten wel rond de vijftig zou worden, besloten mijn zusje en broer halsoverkop toch maar een zaaltje te huren om zoveel mensen tegelijk te kunnen herbergen.

Dus komt er nu nog een klus bij om voor zoveel mensen een feest te organiseren met hapjes en drankjes in eigen beheer, aangezien we allemaal geen hele dikke portemonnee hebben. Lang leve de groeps-watsapp want we wonen allemaal een beetje verspreid door de provincie, en niet vlak bij elkaar, dus wordt er nu druk over weer ge-appt om alles in goede banen te leiden. 

Eind mei en eerste week juni heb ik even vakantie genomen om bij te komen. Op mijn werk is het ook heel rommelig momenteel. Ik heb nog wel een aantal vaste adressen gehouden gelukkig, maar ook wekelijks een stuk of drie inval-adressen die elke keer wisselen. Eens een keertje ergens invallen is niet erg, maar om stelselmatig steeds weer bij "nieuwe" clienten binnen te komen is wel erg vermoeiend. Je kent ze niet, weet niet waar alles staat en wat ze van je verwachten. Er worden nieuwe diensten ontwikkeld, zoals een soort particuliere huishoudelijke hulp die men kan inhuren voor een tijdje zonder direkte medische indicatie. Zo kwam ik vorige week bij een jong stel terecht, met een baby en een peuter. De man was wel ziek en was aan de chemo, dus liep het huishouden een beetje erg achter. Daar mocht ik dus de bovenverdieping, twee slaapkamers en de badkamer eens heel goed onder handen nemen. En dan nog de rest van het huis zuigen en dweilen. Dat was een flink stukje zwaarder dan bij een oud mensje de boel een beetje bijhouden.

Voor eind mei ben ik nu al de klussen aan het regelen in eigen huisje. De vloer van mijn toilet moet vernieuwd worden en de cv moet zijn jaarlijkse controle krijgen, dat heb ik naar die week toe geschoven. Misschien blijft er nog genoeg tijd over om in ieder geval de toiletvloer er na weer van een vloerbedekking te voorzien en ook de gang en keuken moeten nog. Daar ligt nu zeil wat aardig beschadigd is en ik zou er wel graag laminaat willen. Dat kunnen we zelf wel leggen en het is niet zoveel vierkante meters. 

Ook staat er een weekje lekker weg naar Drenthe op het programma. Gezellig met mijn vader op pad. Een zoon past op het huis en de katten, het chalet is geboekt dus we kunnen even heerlijk op stap en even er helemaal uit. Dat is mijn accu-oplaadtijd. 

Als randstadbewoner is Drenthe gewoon zalig om lekker rond te toeren. We hebben Groningen en Friesland ook meestal wel even op het programma staan, maar Drenthe blijft onze favoriete vakantieverblijfsbestemming. We zijn 1 x naar de Achterhoek gegaan, maar zeiden gelijk daarna, volgend jaar toch weer Drenthe. Heerlijk, die kleine kneuterige boerderijtjes, een terug in de tijd gevoel, lekker op de bonnefooi over binnenweggetjes rijden. We volgen de fietsborden om binnendoor van dorp naar dorp te gaan, want zodra je de autoborden volgt zit je weer op de snelweg. Iedere dag ontbijten we heerlijk op ons gemak en hebben dan vaak al een klein programma voor die dag opgesteld. Er zijn nog zoveel mooie plekjes die we nog niet bekeken hebben. We lunchen dan ergens onderweg en tegen vier/vijf uur zakken we richting ons vakantieverblijf af, waar ik dan meestal een lekker warm maaltje frobel. En 's avonds is het lekker lezen, tv kijken of de laptop aan en de volgende dag bespreken. Dan hebben we een zalig ontspannen weekje, waarin niets moet en niets hoeft verder.     

160. Druk met eigen huisje

Eindelijk maak ik weer tijd voor mezelf. 
Afgelopen weekend druk bezig geweest om de woonkamer leger en beter toegankelijk te maken. En daar grote stappen in gemaakt. Het raamwerk staat, nu de kleine dingen nog. 
Twee buffetkasten versleept en twee boekenkasten en mijn zithoek van achteren naar voor gebracht em achter moet mijn eethoek nog komen nu.

En dit weekend druk in de keuken bezig geweest. En lekker in de achtertuin aan het onkruid wieden geweest. Ik begon gewoon en dacht twee bakken onkruid weg te gaan werken, maar het werden er vijf of zes uiteindelijk en driekwart is nu weer lekker schoon. Toen was ik echt helemaal op.
Maar ik heb de afgelopen tijd wel meer gedaan dan afgelopen jaar bij elkaar en dat voelt goed. 

Komende vrijdag komen ze mijn riolering vernieuwen. 
Ik heb al 4 of 5 keer de ontstoppingsdienst nodig gehad zolang ik hier woon. Mijn vloer in de wc was helemaal vergaan en sinds de Kerst zit ik met een plank op mijn vloer met het toilet daar bovenop als een troon en daarna was het alweer prijs. Dus nu mag eindelijk de riolering vernieuwd worden vanaf het toilet naar het hoofdriool. Ook bij mijn buurvrouw want we zitten samen op dezelfde pijp en zij had afgelopen najaar ook een verstoppingsprobleem.
Helaas zal ons stukje gemeenschappelijke tuin waarschijnlijk ook open moeten. Dat hebben we afgelopen jaar net opgeknapt met een lading verse gravelsteentjes en wat nieuwe planten en een klein boompje en dat is allemaal leuk aangeslagen. Ik hoop wel dat ze het zoveel mogelijk weer netjes achterlaten. 

De laatste tijd ben ik druk met opruimen en zoveel mogelijk minimaliseren van spullen. Dat zal nog wel een paar maanden duren, aangezien ik het vooral van de weekenden moet hebben. 
En mijn achter-eettuintje wil ik dit jaar ook wel weer volgooien. Daar is afgelopen jaar ook veel te weinig van gekomen.
Nu moet ik het wel gewoon steeds in behapbare stukjes knippen en niet te veel over mijn grenzen gaan. Een paar kleine taken per dag als ik een werkdag heb en wat meer als ik vrij ben, is voorlopig mijn doel. Er is gelukkig genoeg inspiratie te vinden om me lekker op gang te houden. 
Komend najaar hoop ik lekker mijn huisje een opfrisbeurt te kunnen geven. Na de zomer wil ik de benedenverdieping opnieuw een kwast of rollerbeurt gaan geven. Dat is na mijn verhuizing nog niet weer gebeurd en echt wel nodig langzamerhand. Dus eerst lekker opruimen en leger maken en na de hitte ga ik dat aanpakken. 
Daarna wil ik ook de wc-vloer, mijn gang en keukenvloer van een andere vloerbedekking voorzien. Nu lag/ligt er zeil en dat is aardig beschadigd geraakt. In de wc is het al weg door de verstoppingen en overstromingen, in de gang ligt het nog wel aardig maar er zijn beschadigingen en in de keuken ook. Daar staat mijn wasmachine en die loopt waarschijnlijk toch een beetje bij het centrifugeren waardoor het zeil daar enigszins opgebold is en niet meer strak ligt.
Kortom alles heeft gewoon een lekkere opfrisbeurt nodig. En dat pak ik ook stukje bij beetje aan. Eerst flink opruimen en minimaliseren en dat heeft ook wel een paar rondes nodig is de ervaring. Je begint eerst grof te sorteren en daarna volgen er nog meerdere fijnere sorteringsrondes. Ik zit nog in de eerste fase. 

159. Heerlijke consuminderpaasdagen

Even heerlijk bijkomen na een enerverende werkweek. 
Een client is plotseling overleden vorige week na een heel kort ziekbed, er zijn clienten die minder uren kregen, dus is er weer een heel geschuif in mijn werkrooster als thuishulp.
Mensen waarvoor ik een soort bijhulp was, zijn ineens verdwenen uit mijn werkrooster. Gelukkig zijn de clienten waar ik gewoon als vaste en enige hulp werk wel gebleven. Maar ik merk wel dat het geestelijk steeds zwaarder wordt. Komende week moet ik bij een ernstig zieke man gaan beginnen te werken, die medisch gezien opgegeven is. Dat is toch weer een heel andere insteek dan gewoon oudere mensen helpen, met wat kleine kwaaltjes. Natuurlijk leven die ook niet eeuwig en heb ik er al van drie afscheid moeten nemen door overlijden de afgelopen jaren, maar om nu bij iemand te moeten beginnen waarvan je al bij voorbaat weet dat het een kwestie van een beperkte tijd is, is voor mij ook een nieuwe ervaring. 

Maar nu even pas op de plaats, ontspannen en van deze dagen lekker genieten. Ik ben steeds meer aan het opruimen met kleine stapjes. Gisteren heerlijk een poosje in mijn achtertuintje aan het onkruid weghalen geweest toen het zonnetje heerlijk scheen en zelfs een poosje buiten zitten lezen. In de zon en uit de wind was het zalig met een vest aan. In de schaduw voelde het al snel fris aan.
We hebben heerlijk gegourmet bij mijn middelste dochter, man en kleinzoon met een zoon en nog een gezamelijke spelletjesvriend van de jongelui. Bijna alles ging schoon op, alleen bleef er nog een bergje gesneden groente over, waar mijn dochter geen bestemming voor had. Haar menu voor komende week lag al vast, dus heb ik me gaarne opgeofferd om die mee naar huis te nemen. Dat wordt vanavond een lekkere pasta en eventueel ook nog een pannetje soep, want het is een flinke zak vol.  

Ook werd er nog een hele leuke klok weggeven op een weggeefhoek. Op de achtergrond staat een plattegrond van de streek waar ik woon en ik mag hem straks ophalen. De persoon die hem weggaf ken ik. Zij houdt zich ook met consuminderen bezig en geeft cursussen in budgetteren o.a., maar ze is ook stadsgids in Delft en houdt zich met nog veel meer interessante dingen bezig. Zij had mij een paar weken geleden gevraagd of ik eventueel nog een stek van mijn rabarber en maggi kon missen, maar toen waren ze nog niet zichtbaar. Inmiddels beginnen ze boven de grond te piepen, dus nu kan ik er wel een stuk van afsteken. Gelijk maar een afspraak voor straks maken om gelijk over te steken en weer even bij te babbelen. 

Het weer ziet er hier nu nog niet erg zonnig uit, maar ik hoop dat de zon zich vanmiddag nog wel even laat zien. Eerst even een broodje eten en de afspraak maken om vanmiddag even aan te wippen. En dan zie ik wel waar ik verder aan toe kom. Een korte werkweek in het vooruitzicht is ook een zalig gevoel. 
Mijn accu is in ieder geval weer lekker opgeladen door zo'n lekker lang Paasweekend.
Lange tijd heb ik min of meer op mijn automatische piloot geleefd, me er van dag tot dag doorgesleept, maar nu merk ik gelukkig toch weer dat er weer leuke ideeetjes naar boven komen en leuke consuminderplannen op komen borrelen. 
Afgelopen zaterdag nog even naar een winkel gegaan omdat ik er een paar interessante dingen had gezien, maar uiteindelijk met een paar nodige huishoudelijke dingen eruit gekomen en niks van de zaken die ik gezien had. Er was o.a. een soort 4-kante-meterbak in de aanbieding en ook een paar houten bakken, maar bij nader inzien alles lekker laten liggen. 
De prijs-kwaliteitsverhouding was niks, ik kon het veel beter zelf beter maken en ik had ook nog wel bloembakken in de schuur die ik beter kon hergebruiken voor de sla die ik hoger wil gaan telen ivm de vele naaktslakken in mijn tuin. 

(mijn schuurtje in de sneeuw)

Nu nog iets betere temperaturen en ik kan weer los gaan. Ik wilde eerst een hobbyhoekje op mijn slaapkamer maken, maar ik heb ook nog een best aardig stenen schuurtje waar ik tot nu toe weinig mee deed. 
Daar wil ik nu een werkplaatsje van maken, waar ik kan schilderen en van alles maken. Dat lijkt me een veel beter idee, dan alles naar boven moeten slepen. Daar heb ik meer ruimte, er is stroom en licht en het is lekker buiten het huis dan. In de woonkamer zit ik met twee katten die lekker verharen, dus daar komt ook niks van verven terecht. 
Mijn slaapkamer is niet erg groot en om nu in de verfluchten te gaan slapen, lijkt me ook niet gezond. En ineens kwam het idee om lekker in de schuur te gaan klussen straks. Nu is die opslag en fietsenhok en in het verleden kwam bij veel regen het water daarbinnen ook net zo hard omhoog, dus gebruikte ik hem verder nergens voor. Maar sinds buiten in de straten de riolering vernieuwd en vergroot is, is de hele erge wateroverlast ook verdwenen, dus nu kan ik er wel weer wat mee. Ineens komen er dan weer heel veel mogelijkheden naar boven, die ik eerst gewoon niet zag. Ik heb ook nog een leuke zolder, die nog vol staat met troep. Na mijn verhuizing is daar van alles terecht gekomen wat ik niet direkt kon gebruiken en inmiddels staat het er gewoon nog steeds. Ook daar moet ik nodig eens gaan ruimen, maar ik begin met de schuur. Dan komt er weer beweging en lucht in huis ook en kan ik weer verder.