104. Toch maar weer aan de lijstjes

Mijn hele leven al ben ik redelijk chaotisch privé.  Werkmatig is dat geheel anders. 
Dan ben ik altijd heel consequent bezig en waarom, geen idee. 
Ik heb het ook maar opgegeven om dat uit te vinden. 
Thuis moet ik met een agenda en lijstjes werken om alles een beetje onder controle te houden. Thuis heb ik in veel mindere mate een moeten gevoel bij dingen die moeten gebeuren, terwijl ik dat wel buiten de deur heb. 
Maar uiteraard moeten er ook thuis dingen wel gedaan worden, maar die zie ik veel minder sterk als ik ze niet opschrijf. Wil ik echt wat voor elkaar krijgen,  dan moet ik gewoon met een lijstje werken. Zodat het ook in een logische volgorde gaat gebeuren, want ik heb last van het zgn "eerst even dat" virus. Ik begin dan ergens mee, kom onderweg weer wat anders tegen, en ga daar dan weer verder, vlieg van de hak op de tak dan en heb vervolgens aan het eind van de dag nog bar weinig zichtbaar echt gedaan. 
Ik vind veel te veel dingen leuk en interessant en vergeet mijn prioriteiten dan te stellen. Daar betrap ik mezelf zeer regelmatig op. Even mail lezen worden al snel een paar uren achter de computer, beetje blog lezen kost ook veel tijd, maar blijft ook leuk, want er komen steeds weer leuke bij. Maar ondertussen vliegt de weinige vrije tijd dan ook voorbij. 
Vanaf vandaag maar weer lijstjes invoeren, computertijd beperken en meer prioriteiten stellen. 
Zaterdag is MIJN dag, dan doe ik de dingen die ik leuk vind, na een week hard werken. Eens ergens naar toe, op mijn gemak boodschapjes doen of de stad eens in, naar de kringloop of zoals vandaag naar de jaarlijkse boeren-streekmarkt zonder op de klok te hoeven kijken steeds. Op zondagmorgen help ik mijn vader met zijn huis en daarna komt mijn eigen huisje eens aan de beurt. 
Toch de lijstjes maar weer invoeren om ook door de weeks het een en ander voor elkaar te krijgen. Het boodschappenlijstje is er uiteraard al en werken met een menu, maar een werklijstje voor thuis moet ook maar weer van stal komen.