144. Grote consuminder-reorganisatie

Mijn schoonzoon bood aan om met een aanhanger te komen en alle overbodige/kapotte en niet meer te gebruiken meubelstukken weg te brengen. Dat was een maand geleden, aan het begin van mijn weekje vakantie. Daarna ben ik nog flink aan het schuiven en opruimen gegaan. Het was even flink primitief wonen. Ik had nog slechts een houten schommelstoel en twee simpele eetkamerstoeltjes om op te zitten. 
Er zijn drie aanhangers vol de deur uit gegaan. 
Mijn oude bank was als kattenbak gebruikt, was ook een harenmagneet, er was een stoel beplast en een gare bureaustoel, er was nog het één en ander aan oud plastic tuinmeubilair, een paar kapot gekrabbelde eetkamerstoelen, een oude koelkast en een heel oud vriezertje dat al jaren in de schuur stond, een oude verroeste bbq, enz., enz. 
De zieke kater was inmiddels geopereerd en na een maand bleek hij wel weer normaal te functioneren en durfde ik weer aan ander meubilair te beginnen. Daar heb ik afgelopen week vakantie voor gebruikt. 

Via de lokale facebookgroepen kon ik een bankje overnemen voor weinig en gratis een lekkere stoel. Via mijn vader kwam er een tweede boekenkast binnen, want aan eentje had ik niet meer genoeg. Het liefst zou ik rondom boeken om me heen willen hebben. In mijn vorige grote flat had ik wel 5 dubbele boekenrekken staan. Dus inkrimpen tot eentje was voor mij al een heel punt en er kwamen toch af en toe wel weer wat boeken binnen, die op een stapel kwamen naast de kast. Alle leesboeken had ik al weg gedaan en ook nu ga ik weer een ronde boeken ruimen die alleen maar staan. Ook op zolder staat nog heel wat dozen uit te zoeken. 
Ik kon een mooie kattenkrabpaal met drie etages overnemen, ik hoop dat ze mijn meubels nu verder met rust laten. De bank zit heerlijk en is lekker glad zodat er geen balen haren aan blijven hangen. 

Maar eerst de huiskamer zelf leeg trekken en opnieuw bekijken, wat mag blijven en wat weg mag. 
Zelfs mijn eettafel heb ik gisteren weggegeven, die gaat zondag weg. Ooit was hij erg handig met veel kinderen. Maar nu is hij gewoon erg onhandig. Het is een klaptafel, met aan twee kanten bladen die de tafel ruim drie keer zo groot maken, maar hier kan hij alleen ingeklapt staan en dan zit je met je knieeen tegen het naar beneden geklapte blad aan. 
Boven heb ik nog een kleine knutseltafel staan op mijn slaapkamer, dus die mag eerst naar beneden dan. Dan krijg ik daar ook weer wat meer ruimte.
Dit wordt mijn derde grote reorganisatie van de laatste ruim 20 jaar. 
Na mijn scheiding begon ik met allerlei gekregen spullen, een oud heel donker wandmeubel van een tante, een gekregen afgedankt bankstel en iedere keer als ik wat kon verbeteren ruilde ik dat weer in. 
Daarna kwam een periode dat ik het iets beter weer kreeg en ik alles naar grenen wilde hebben, toen was ik al dat donkere helemaal zat. 
Ik kocht soms wat in de opruiming en kreeg af en toe iets via een consumindergroep waar ik jaren lid van was. En de laatste jaren ben ik weer terug naar heel vroeger aan het gaan qua interieur. Het hoeft niet meer praktisch te zijn nu de kinderen de deur uit zijn en ik mag het gewoon mooi vinden. Ik hou gewoon van jaren 30/40 stijl van de vorige eeuw. En stukje bij beetje vind ik weer eens iets dat past. 
Het is ooit begonnen met een kast, die ik al dik veertig jaar geleden kreeg. Ik was toen vrij jong, zwanger, we trouwden en we hadden geen cent. We kochten een bouwval en een buurvrouw van mijn toenmalige schoonmoeder ging naar een bejaardenhuis en wij mochten toen kiezen wat wij konden gebruiken uit de inboedel.  Twee kasten en een eethoek hebben we toen gekregen. En één van de kasten heb ik altijd bewaard, soms in de schuur. De andere is kwijt geraakt, die had ik uitgeleend aan een nicht onder voorbehoud dat ik hem weer terug wilde als zij er uitgekeken op was. Ik had er toen toch geen plek voor en ze waren niet echt praktisch in dat stadium van mijn leven. Maar de nicht kreeg het leven ook niet kado en is inmiddels al jaren geleden veel te vroeg overleden en die mooiere kast is gewoon ergens verdwenen. Ik hang gelukkig niet meer aan spullen vast. Zolang ik maar heb wat nodig is ben ik tevreden. En af en toe vind ik weer iets leuks erbij