120. Even in de consuminder-lappenmand

Na mijn weekje vakantie, nog een weekje gewerkt weer en ineens kreeg ik wel een heel dikke pijnlijke linkerhand. In twee, drie dagen werd hij dubbeldik, kon ik mijn vingers amper nog gebruiken en natuurlijk probeerde ik maandagochtend de huisarts te bereiken. Maar hij bleek een week vakantie te hebben en er was een vervanger helemaal aan de andere kant van Delft. Die bleek steeds in gesprek en na twee uur proberen had ik eindelijk contact. Ik mocht langskomen, eerst om half vier, maar even later ging weer de telefoon, of ik eerder langs kon komen. Nu mocht ik om half twaalf komen. Rijden lukt ook niet dus ik had mijn vader al ingeseind of hij me wilde rijden en onmiddellijk weer gebeld toen ik veel eerder mocht komen.  Ik hoopte op een kuurtje van het een of ander, maar de man bekeek mijn hand met bedenkelijke blik en stuurde me gelijk door naar de spoedeisende hulp van het ziekenhuis. Daar was ik gelukkig vlak bij, een chirurg moest mijn hand maar even bekijken. En vervolgens zeilde ik dus zo het ziekenhuis in. 
Van spoedeisende hulp naar een eerste bekijker, vervolgens weer door naar een volgende die bedenkelijk keek en voor ik het wist zat er een infuus in mijn goede hand geschoven, werd er met een pen de contouren van de dikte getekend en werd er een bed voor me gezocht en om vier uur zat ik op mijn kamer alleen met een infuuspaal aan mijn zijde, die de komende dagen niet week. 
Ik was min of meer overdonderd, want ik mankeerde verder niks, dan alleen die stomme hand. Geen koorts of ziekte, maar ik had niks in te brengen. Blijven en aan de paal hangen met antibiotica. Op dag twee moest ik naar een zaaltje, waar al twee oude geopereerde mensen lagen, die allebei veel lagen te snurken en slapen.  Vooral mijn buurman hing aan allerlei slangen, daar ging het niet echt lekker mee. Gelukkig kreeg ik via mijn dochter wel even een laptop, zodat ik wat afleiding had, maar echt typen lukte niet echt, meelezen wel. Koningsdag heb ik via de tv mee kunnen maken en ik mocht wel blijven wandelen gelukkig. Tussen alle verplichte nummers door zat ik vaak lekker buiten. 
Tot vrijdag moest ik blijven en de rituelen meemaken. Temperaturen, bloeddruk opmeten om de zoveel tijd, doktersronde, medicijnen kreeg ik verder niet en eindelijk werd ik bevrijd van mijn paal en mocht ik weer naar huis met capsules en mijn arm/hand in mitella en rekverband. 
Werken is me even twee weken verboden en dat is geen straf. Op 16 mei mag ik weer voor controle komen en dan hoor ik verder, maar het gaat gelukkig al een stuk beter met de hand. 
Mijn jongste zoon helpt me nu gelukkig met de zwaardere klussen in de tuin, want door alles is er van voor-zaaien en poten niks gekomen nog. Eerst te koud en vakantie, dus veel onkruid moest ook verwijderd worden. Ook in de voortuin moesten nog steeds wat vaste planten komen. Mijn vader had een doos vaste planten gekocht om in zijn balkonbakken te doen, maar die bleken veel te hoog te worden. Die zitten nu ook in de grond. Ik had nog een stuk gekregen hosta staan, die de winter ook had overleeft. En nog wat planten gekregen of vast gekocht, die nog niet in de grond zaten.
Zelf ga ik af en toe maar op een stoel zitten en wat voegen krabben of een klein stukje tegelijk aanpakken. 
Koken lukt gelukkig ook wel weer, al gaat het niet zo snel als normaal. Aardappels schillen duurt wel een stukje langer dan normaal, maar die eet ik ook niet iedere dag. Fietsen lukt ook weer en ik kan gelukkig zelf mijn boodschapjes nu weer doen.