Af en toe komt er nog iets kleins binnen, maar er moet ook nog het één en ander de deur uit.
De computer gaat een tijdje op een lager pitje, om weer wat meer tijd aan mijn huisje en tuin te kunnen besteden.
Nu zit ik vaak passief en uitgeteld bij diverse groepen wat mee lezen en ben zo weer een paar uur verder.
Ik moet gewoon een tijdje veel meer doelgericht bezig zijn.
Op zoek gaan naar ander werk, moeilijk, en tegelijk proberen of ik mijn passie toch van de grond kan krijgen.
Nu sudder ik maar wat voort, doe mijn werk als thuishulp wat ik moet doen om geld binnen te krijgen, maar niet van harte en ben ongeveer uitgeteld als ik weer thuis ben, na twee andere huizen per dag schoonmaken. Voor een minimaal loon en mijn eigen huisje is stiefkind. Daar heb ik vaak geen moed en zin meer voor over.
Dat ben ik ook erg zat aan het worden, om zelf steeds op de laatste plaats te komen. Daar wil ik hard aan gaan werken, om dat om te kunnen krijgen.
Ik moet nu wel 5 1/2 dagen per week werken om nog een beetje te kunnen overleven en hou precies 1 vrije dag over, die ik dan nodig weer in mijn eigen huisje moet steken.
Er blijft veel te weinig genieten over, ontspanning, leuke dingen, gezellige vooruitzichten enz. En het blijft nog afwachten of ik na juni nog steeds daar aan het werk blijf ook. Ik ben nu aan mijn derde jaarcontract bezig, na twee jaar als Alphahulp en niemand is tegenwoordig zeker van werk. Na juni moeten ze me nu voor onbepaalde tijd in dienst nemen of ik sta op straat. Meer keuzes zijn er niet daar. En erg menslievend zijn ze er niet. Pas hebben ze in Leiden nog een zorghulpaanbieder overgenomen en het personeel kon ook alleen maar kiezen: blijven tegen veel lager loon of weggaan. Toen ik in dienst kwam, was er ook een grote reorganisatie bezig en waren alle vaste hulpen weggewerkt of konden blijven als Alpha hulp.
Ik kon ook alleen maar als Alpha hulp beginnen, een soort kleine zelfstandige met een hoger uurloon, maar bij ziekte en uitval had je geen loon, geen vakantiegeld en -dagen. Na twee jaar werd het min of meer verplicht omgezet naar een vast dienstverband met jaarcontract, met een veel lager loon, maar wel met recht op vakantie en uitbetaling bij ziekte e.d. Als alleenstaande ouder op zekere leeftijd had ik weinig keuze dan accepteren en maar doorgaan. En inmiddels ben ik 58 dus is de werkspoeling erg dun, dus realistisch genoeg om maar te blijven waar ik ben en ondertussen hard uitkijken naar een kruiwagen om nog ergens een paar jaar fijn te kunnen werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Consuminderreacties graag!